Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo osobisty notatnik żałobny. Czytając to, miałam wrażenie jakbym przypadkowo otworzyła pamiętnik bez zgody jego autora i stała się świadkiem osobistej tragedii w czterech aktach. Przechodzimy przez wszystkie etapy: od wspomnień, przez moment diagnozy po śmierć i żałobę. Myślę, że ciężko (albo niemożliwym) jest ocenić ten utwór. Książka nie jest zła, ale czy jest dobra? Jest intymna. I myślę, że w tym przypadku ocena jest mało istotna.

Bardzo osobisty notatnik żałobny. Czytając to, miałam wrażenie jakbym przypadkowo otworzyła pamiętnik bez zgody jego autora i stała się świadkiem osobistej tragedii w czterech aktach. Przechodzimy przez wszystkie etapy: od wspomnień, przez moment diagnozy po śmierć i żałobę. Myślę, że ciężko (albo niemożliwym) jest ocenić ten utwór. Książka nie jest zła, ale czy jest dobra?...

“Kirke” to bardzo ciekawa pozycja. Jest opowieścią pomniejszej bogini, niedocenianej, odpychanej i zaznającej ciągłych zdrad, smutków i ciosów ze strony najbliższych. Mimo to, nie jest to spis lamentów i żali. Spotykamy tu m.in. Heliosa, Okeanosa, Hermesa, a nawet Zeusa, zaglądamy w alkowy Tytanów i bogów Olimpu, przyglądamy się im bez woalki czci i boskości. Ukazują się nam jako istoty mściwe, żądne ofiar i strachu śmiertelników, z których świadomość nieśmiertelności zmyła takie uczucia jak miłość, wyrzuty sumienia czy lojalność wobec najbliższych, a słowo “rodzina” ma wagę tylko jako karta przetargowa kolejnych sojuszy i politycznych forteli.

Tytułowa bogini zdaje się jednak być zupełnie inną istotą, zrodzoną w świecie bogów, ale do niego nie przystającą. Chociaż historia Kirke nie rozbija się o dalekie lądy i egzotyczne krainy, nie ma w niej niezliczonych podróży i tajemniczych przygód- wciąga i nie daje o sobie zapomnieć. Poznajemy mitologicznych śmiertelników, takich jak Odyseusza czy Dedala, od zupełnie innej, ludzkiej strony pełnej obaw, trosk i zwykłej codzienności; jesteśmy świadkami powstawania labiryntu Minotaura i podziwiamy nieustępliwą Atenę w całej okazałości.

Książka, mimo, że opowiada o mitologicznych bogach, nie jest kolejną suchą opowieścią o dziejach rodów czy nadmuchaną historią opiewającą chwałę i bohaterstwo poszczególnych postaci. Zdaje się być prosta, szczera oraz zgrabnie napisana. Opowieść idzie równym rytmem, a docieranie do każdego kolejnego rozdziału to czysta przyjemność.

Polecam zarówno fanom mitologii jak i tym, którzy wiedzą o niej tyle, na ile pozwalają strzępki wspomnień z szkolnych ławek; miłośnikom fantastyki, przygód i historii, które przyjemnie kradną szybko mijający przy nich czas.

“Kirke” to bardzo ciekawa pozycja. Jest opowieścią pomniejszej bogini, niedocenianej, odpychanej i zaznającej ciągłych zdrad, smutków i ciosów ze strony najbliższych. Mimo to, nie jest to spis lamentów i żali. Spotykamy tu m.in. Heliosa, Okeanosa, Hermesa, a nawet Zeusa, zaglądamy w alkowy Tytanów i bogów Olimpu, przyglądamy się im bez woalki czci i boskości. Ukazują się...

"Oto jak upadają królestwa i jak kończą królowie." to chyba najtrafniej opisujący książkę cytat, wypowiedziany z resztą przez głównego bohatera. Dobrze napisana, wciągająca opowieść o pożądaniu, pieniądzach i układach oraz (a właściwie przede wszystkim) o upadku. Postacie mogą budzić sympatię pomimo, budzących moralne wątpliwości poczynań i decyzji, wynikających jednak z bezwzględności i okrucieństwa, z jakimi obeszło się z nimi życie. Historia pozostawiła we mnie cień smutku, ale niezmiennie uważam, że to książka warta poświęcenia jej uwagi i czasu

"Oto jak upadają królestwa i jak kończą królowie." to chyba najtrafniej opisujący książkę cytat, wypowiedziany z resztą przez głównego bohatera. Dobrze napisana, wciągająca opowieść o pożądaniu, pieniądzach i układach oraz (a właściwie przede wszystkim) o upadku. Postacie mogą budzić sympatię pomimo, budzących moralne wątpliwości poczynań i decyzji, wynikających jednak z...