Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chyba najlepsza z książek Kereta!
Jestem jego wielką fanką i obraz, który stworzył w tej książce - obraz świata pozagrobowego w którym zmarli prowadzą "normalne" życie mnie urzekło. Dobry dystans - jak zawsze u Kereta. Polecam gorąco!

Chyba najlepsza z książek Kereta!
Jestem jego wielką fanką i obraz, który stworzył w tej książce - obraz świata pozagrobowego w którym zmarli prowadzą "normalne" życie mnie urzekło. Dobry dystans - jak zawsze u Kereta. Polecam gorąco!

"Jako nastolatek powiedział trenerowi, że nigdy się nie męczy. Ten postawił sobie za punkt honoru udowodnić mu, że się myli. 22 medale olimpijskie później trener zrozumiał wreszcie, że Phelpsa nie da się złamać."

Rzadko sięgam po autobiografie - a tym bardziej autobiografie, które piszą ludzie tak młodzi - ale ta niesamowicie mnie zaskoczyła. Phelps jest tutaj tak samo ludzi jak my - nie jest multimedalistą, ale człowiekiem, który na swój sukces musiał mocno zapracować.
Książka może bardziej dla fanów pływania oraz samego Phelpsa, ponieważ dla laika opisy wszystkich zawodów mogą być zbyt nudne.
Ja nie mogłam się od niej odczepić, po prostu świetna. Myślę, że Phelps powinien napisać drugą część - Pekin i Londyn!

"Jako nastolatek powiedział trenerowi, że nigdy się nie męczy. Ten postawił sobie za punkt honoru udowodnić mu, że się myli. 22 medale olimpijskie później trener zrozumiał wreszcie, że Phelpsa nie da się złamać."

Rzadko sięgam po autobiografie - a tym bardziej autobiografie, które piszą ludzie tak młodzi - ale ta niesamowicie mnie zaskoczyła. Phelps jest tutaj tak samo...

Wspaniała Jodi Picoult, nic dodać, nic ująć.
Dużo o tej książce słyszałam - że najlepsza, że piękna, że wzruszająca, że do bólu prawdziwa. Wszystko się potwierdziło.

Anna ma 13 lat, swoje potrzeby, chce żyć własnym życiem i nie przejmować się na każdym kroku chorą siostrą. Chce móc wyjechać na obóz do innego stanu bez lęku, że za kilka dni ktoś ściągnie ją do domu, bo siostra potrzebuje jej leukocytów. Nie chce już więcej być dawcą. Ale czy na pewno?

Książka zaskakuje i daje dużo do myślenia. Jodi Picoult wręcz krzyczy pomiędzy wierszami do czytelników "cieszmy się każdym dniem, doceniajmy to co mamy!". A przy tym wszystkim wzrusza. Przyznam, że chyba nigdy nie płakałam na żadnej książce - tutaj płakałam co chwile.
Książka stawia też przed nami bardzo trudne pytanie - co pozwoliłbyś ukochanej osobie odejść jeśli bardzo by Cię prosiła, czy poruszył niebo i ziemię, nie słuchając jej, aby żyła dalej?

Wspaniała Jodi Picoult, nic dodać, nic ująć.
Dużo o tej książce słyszałam - że najlepsza, że piękna, że wzruszająca, że do bólu prawdziwa. Wszystko się potwierdziło.

Anna ma 13 lat, swoje potrzeby, chce żyć własnym życiem i nie przejmować się na każdym kroku chorą siostrą. Chce móc wyjechać na obóz do innego stanu bez lęku, że za kilka dni ktoś ściągnie ją do domu, bo...