Jesteśmy społecznością, która kocha książki

" - No,dobra.Kiedyś uskładamy trochę forsy i będziemy mieli własny domek i kilka akrów, i krowę i parę świń , i..
- Będziemy żyli z tego, co da ziemia! - zawołał Lennie. - I będziemy mieli króliki!Mów dalej,George,opowiedz co będziemy mieli w ogrodzie i o klatkach z królikami ....
(...)

Historia w książce jest banalna. Język prosty więc szybko się to czyta, lecz czuć duży smutek. Ponieważ utracone nadzieje i plany,które nie chcą się zrealizować zawsze bolą i często takie historie skłaniają nas potem do przemyśleń i zastanawiania się co by było gdyby?. Celem tej powieści jest ukazanie dwóch najważniejszych elementów, które są jednak ludziom w życiu potrzebne.Pierwszym z nich są marzenia. Tak ważna rzecz i tak trudno osiągalna. Marzyć zawsze warto, ponieważ dzięki temu nasz świat staje się piękniejszy. W tej powieści w czasach wielkiego kryzysu wydaje się to mało możliwe. Tam ludzie zwykle byli twardymi realistami bez myśleniu o błahostkach. A jednak autor przedstawia nam dwóch bohaterów, którzy się na to odważyli. Meli swoje marzenia i nie bali się o nich mówić. Utworzyli piękną wizję ich wspólnej przyszłości, że aż chciało się w to wierzyć i wspierać ich. Jednak pogoń za marzeniami często bywa złudna i nie każde marzenie ma szansę się spełnić. I to jest takie smutne, bo nawet jeśli czytelnik domyśla się prawdy to jednak ma nadzieję, aż coś dobrego się wydarzy, że pojawi się jakiś cud.

Co do zakończenia to nie podobało mi się.Nie na takie coś czekałam.Jestem jednak w stanie zrozumieć zachowanie bohatera i czemu postąpił akurat w ten sposób.Chociaż nadal to wywołuje u mnie emocje.

Drugim elementem jest przyjaźń.To taka piękna rzecz,która cieszy. Człowiek nie czuje się samotny i wie że zawsze znajdzie się ktoś kto go wysłucha. Tutaj jest ona wystawiana na wielką próbę,wiele już było momentów w których łatwo mogła się rozpaść ale mimo to nadal trwała.Ludzie tak skrajnie różni od siebie a jednak przebywali ze sobą codziennie.

Książka porusza też inne ważne aspekty jak zaufanie,odpowiedzialność,rasizm,nietolerancja.Uważam,że Steinbeck wykonał kawał dobrej roboty i chyba jeszcze kiedyś przeczytam kolejną jego książkę. Ciekawe jaka będzie.

" - No,dobra.Kiedyś uskładamy trochę forsy i będziemy mieli własny domek i kilka akrów, i krowę i parę świń , i..
- Będziemy żyli z tego, co da ziemia! - zawołał Lennie. - I będziemy mieli króliki!Mów dalej,George,opowiedz co będziemy mieli w ogrodzie i o klatkach z królikami ....
(...)

Historia w książce jest banalna. Język prosty więc szybko się to czyta, lecz...

Szczerze ukazana prawda o tym, że marzenia mogą się spełnić, ale czasem, jak trudno je zrealizować. Dokument pokazany o tym jak kruche jest nasze życie ale jednocześnie dlaczego warto jest się jednak starać, wierzyć, ryzykować by walczyć o swe marzenia o to by być w życiu szczęśliwym. Realizować swoje cele i nie bać się. Historia przerażająca i fascynująca zarazem.

Szczerze ukazana prawda o tym, że marzenia mogą się spełnić, ale czasem, jak trudno je zrealizować. Dokument pokazany o tym jak kruche jest nasze życie ale jednocześnie dlaczego warto jest się jednak starać, wierzyć, ryzykować by walczyć o swe marzenia o to by być w życiu szczęśliwym. Realizować swoje cele i nie bać się. Historia przerażająca i fascynująca zarazem.

Antyutopie są niezwykłe. Jest w nich coś takiego, co sprawia, iż mam ochotę je czytać, poznawać dalsze losy i zakończenie. Być może posiadają one pewną tajemnicę,ciekawość i to "zło" wśród ludzi i zobaczenie do czego potrafią być zdolni. Poznanie jak wygląda kolejne przyszłe społeczeństwo całkowicie zdominowane. O emocjach w takim gatunku trudno jest mówić jednoznacznie.

W trakcie czytania tej książki,przerażało mnie wiele momentów. Jednym z nich było ciągłe dążenie do idealnej szczęśliwości. Wszelkie ważne wartości, uznawane były za "stare" a więc niepotrzebne i zakłócające szczęśliwość. Kolejnym szokującym momentem był sposób w jaki ludzie powstawali. Jak przydzielano ich do kategorii ludzkiej oraz jak wyglądała u nich lekcja o rodzinie. Tłumaczenie czym ta rodzina jest. Godne podziwu były działania osoby,która wszystkiego świadoma próbowała coś zmienić .
Być może ta książka jest pewnego rodzaju przestrogą na przyszłość na temat idealnego szczęści, którego nie ma. W każdym bądź razie uważam ją za powieść genialną i na pewno długo o niej nie zapomnę.

Antyutopie są niezwykłe. Jest w nich coś takiego, co sprawia, iż mam ochotę je czytać, poznawać dalsze losy i zakończenie. Być może posiadają one pewną tajemnicę,ciekawość i to "zło" wśród ludzi i zobaczenie do czego potrafią być zdolni. Poznanie jak wygląda kolejne przyszłe społeczeństwo całkowicie zdominowane. O emocjach w takim gatunku trudno jest mówić jednoznacznie. ...

Kryminalna historia z psychopatycznym mordercą młodych kobiet, którego tożsamość trudno z początku zidentyfikować. Na tle dziwnych wydarzeń stoi były lekarz sądowy, który by zapomnieć o przeszłości i odpocząć zatrudnia się jako zwykły lekarz w małym miasteczku Manham. Jednak dziwne przypadki morderstw zmuszają go do powrotu do dawnego zawodu i pomocy tamtejszej policji. Tak zaczyna się rozwiązywanie skomplikowanej zagadki i odpowiedzeniu sobie na pytania: Cóż się dzieje w tym miasteczku?. Kim jest osoba, która porywa młode kobiety? Czym jest owa chemia śmierci?.

Nie pomyślałabym, że gatunek książki, za którym nie przepadam potrafi tak wciągać! Ba.. i to jak! Aż nie mogę się doczekać przeczytania kolejnych tomów.

Kryminalna historia z psychopatycznym mordercą młodych kobiet, którego tożsamość trudno z początku zidentyfikować. Na tle dziwnych wydarzeń stoi były lekarz sądowy, który by zapomnieć o przeszłości i odpocząć zatrudnia się jako zwykły lekarz w małym miasteczku Manham. Jednak dziwne przypadki morderstw zmuszają go do powrotu do dawnego zawodu i pomocy tamtejszej policji. Tak...

Współczuję kobietom,które musiały żyć w tamtych czasach.Kobietom,które były poniewierane i krzywdzone przez mężczyzn i którym aranżowano małżeństwa nie mając na uwadze ich zdania.Niestety nasza bohaterka też w takich czasach żyła i przeżyła wiele tragedii. Co mnie jednak dziwi to iż nie czuła wobec tego wyrzutów sumienia i nie użalała się nad sobą.Nie pragnęła zemsty,nie była zła ani nie potrafiła nienawidzić. Całe jej dzieciństwo możemy poznać czytając listy jakie pisze do Pana Boga,gdyż uważa, iż to jemu może się tylko zwierzyć. Co jeszcze dziwniejsze ona swoje momenty w których została wykorzystywana traktuje jako coś normalnego,coś co widocznie musiało się zdarzyć i nie jest wielki problem .Kiedy jest starsza dowiadujemy się, że jest gospodynią domową, ma męża i wychowuje nieswoje dzieci .Jej jedynym celem jest jakoś przeżyć kolejny dzień, mieć proste nieskomplikowane życie, unikać kłopotów nie myśląc o wielkich zmianach.Wszystko się jednak zmienia kiedy poznaje Cukse i dostaje list od swej siostry Nettie.To wówczas poznaje co znaczy prawdziwie się zakochać oraz staje się kobietą silniejszą
i pewniejszą. Uświadamia sobie,że można cieszyć się życiem,mężczyznom można się przeciwstawić i że nie tylko do nich świat należy.
Podoba mi się taka przemiana i ogólnie cała bohaterka.Przez cały czas życzyłam jej szczęścia i z zaciekawieniem czytałam dalsze jej losy,które mnie nie rozczarowały tak samo jak cała ta książka.

Współczuję kobietom,które musiały żyć w tamtych czasach.Kobietom,które były poniewierane i krzywdzone przez mężczyzn i którym aranżowano małżeństwa nie mając na uwadze ich zdania.Niestety nasza bohaterka też w takich czasach żyła i przeżyła wiele tragedii. Co mnie jednak dziwi to iż nie czuła wobec tego wyrzutów sumienia i nie użalała się nad sobą.Nie pragnęła zemsty,nie...

Kiedy zobaczyłam "Rosyjską Baletnicę" pomyślałam,że to może być ciekawe i warto zaryzykować.Historia baletnicy,a że dla mnie balet jest piękny to i ta historia może być piękna.

Wrażenia? .. Owszem jest to ładna powieść o baletnicy i miłości osadzona w czasach carskiej Rosji. Jednak czegoś mi w niej brakowało.
Fabuła jest właściwie banalna aczkolwiek nie do końca przewidywalna pod koniec.Przyznam, że przyjemnie i lekko się ją czytało. Wciągnęłam się w życie bohaterów ciągle myśląc co będzie dalej.
Niektóre momenty były niesamowicie smutne, aż współczułam Daninie ileż musiała się nacierpieć.
Tutaj nasuwa mi się myśl,że najlepszym rozwiązaniem jest po prostu cieszenie się chwilą.

Polecam tą książkę dla osób,które lubią nieszczęśliwe historie,balet lub szukają prostych nieskomplikowanych książek,które mogą poczytać w wolnej chwili.

Kiedy zobaczyłam "Rosyjską Baletnicę" pomyślałam,że to może być ciekawe i warto zaryzykować.Historia baletnicy,a że dla mnie balet jest piękny to i ta historia może być piękna.

Wrażenia? .. Owszem jest to ładna powieść o baletnicy i miłości osadzona w czasach carskiej Rosji. Jednak czegoś mi w niej brakowało.
Fabuła jest właściwie banalna aczkolwiek nie do końca...

W końcu poznałam prawdziwą historię jednej z najsłynniejszych Gejsz XX wieku. I pomyśleć, że to właśnie nią zainspirował się A.Golden do stworzenia swojej powieści. Początkowo myślałam, że to jego książka jest prawdziwą historią a tu się okazuje, że nie. Tutaj zawarto realistyczną wizję o tym, że życie Geiko to nie jest tylko bajka, lecz przede wszystkim ciężka praca. Szczegóły na temat kultury Gejsz a także problemy typu zazdrosne koleżanki,kłopotliwa siostra, nieszczęśliwa miłość widzimy z perspektywy głównej bohaterki, która to przeżyła i dała sobie z tym radę. Drogę życiową wybrała już mając kila lat. Zastanawia mnie jakim cudem tak dobrze pamięta szczegóły ze swojego wczesnego dzieciństwa. Ja bym chyba tak nie potrafiła .. spisać to tak szczegółowo i pięknie.

Pomimo realnej i szczegółowej powieści na temat tego jak zostaje się Maiko a potem Geiko to jednak wolę książkę"Wyznania Gejszy". Może jest to historia wymyślona, ale jakże piękna i magiczna o marzeniach, dążeniu do celu i miłości. Tutaj pozostawione są jedynie fakty, co wcale nie znaczy, że książka jest zła. Wręcz przeciwnie. Uważam, że jeśli ktoś chce poznać głębiej świat Gejsz powinien to przeczytać.

W końcu poznałam prawdziwą historię jednej z najsłynniejszych Gejsz XX wieku. I pomyśleć, że to właśnie nią zainspirował się A.Golden do stworzenia swojej powieści. Początkowo myślałam, że to jego książka jest prawdziwą historią a tu się okazuje, że nie. Tutaj zawarto realistyczną wizję o tym, że życie Geiko to nie jest tylko bajka, lecz przede wszystkim ciężka praca....