Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sama nie wiem co myśleć o tej książce. Po przeczytaniu Erynie byłam pod dużym wrażeniem i równie pozytywnie nastawiona sięgnęłam po Liczby Charona. Książka jednak troszkę mnie zawiodła. Główny wątek, zagadka kryminalna była całkiem wciągająca, jednak matematyka nie jest moją mocną stroną i o wiele bardziej fascynujące było dla mnie śledztwo prowadzone przed Popielskiego w pierwszej książce.
Najbardziej zawiódł mnie sam Popielski. Z jednej strony autor przedstawia go na wykształconego inteligentnego, kulturalnego człowieka, który dużą wagę przykłada do schludnego wyglądu i ogółem czystości. A z drugiej strony jest on dosyć prymitywną osobą kierowaną instynktami - szczególnie jeśli chodzi o męską dumę. W jednym momencie, kiedy chciał obsikać innego mężczyznę aby pokazać swoją wyższość, aż chciałam odłożyć książkę. Nie chodzi o to że jestem przewrażliwiona czy coś, ale po prostu wydało mi się to zbyt głupie...
Zauważyłam też (ale mogę się mylić) że w książce kobiety grają dosyć dziwną rolę. Poza kuzynką bohatera, gospodynią i córką, są to głównie obiekty seksualne - prostytutki, czyjeś kochanki lub kochanki bohatera. Podobne wrażenie miałam po przeczytaniu "Erynie" i "Widma w mieście Breslau". W książkach Krajewskiego (tych które przeczytałam), nie ma żadnej istotnej postaci kobiecej posiadającej pozytywne cechy. Świat tworzony przez autora jest światem mężczyzn.

Sama nie wiem co myśleć o tej książce. Po przeczytaniu Erynie byłam pod dużym wrażeniem i równie pozytywnie nastawiona sięgnęłam po Liczby Charona. Książka jednak troszkę mnie zawiodła. Główny wątek, zagadka kryminalna była całkiem wciągająca, jednak matematyka nie jest moją mocną stroną i o wiele bardziej fascynujące było dla mnie śledztwo prowadzone przed Popielskiego w...

Wyjątkowo muszę stwierdzić że książka jest gorsza od swojej ekranizacji.
Napisana z humorem wzruszająca historia o umieraniu i niezwykłych przygodach z życia głównego bohatera.
Czytało się ją szybko i przyjemnie, jednak oryginalne opowiadania przeżyć bohatera nie dorównują fantazją twórcy scenariusza, który je przerobił i ulepszył. Film jest o wiele bardziej barwny i emocjonalny. Książkę polecam przeczytać przed obejrzeniem filmu.

Wyjątkowo muszę stwierdzić że książka jest gorsza od swojej ekranizacji.
Napisana z humorem wzruszająca historia o umieraniu i niezwykłych przygodach z życia głównego bohatera.
Czytało się ją szybko i przyjemnie, jednak oryginalne opowiadania przeżyć bohatera nie dorównują fantazją twórcy scenariusza, który je przerobił i ulepszył. Film jest o wiele bardziej barwny i...

O książce dowiedziałam się z audycji w Polskim Radiu Wrocław. Dziennikarka tak się nią zachwycała że zaciekawiona następnego dnia pobiegłam do biblioteki, gdzie udało mi się trafić na starsze wydanie - z 2007 roku.
Książka wciągnęła mnie momentalnie i pochłonęłam ją w ciągu jednego wieczora. Historia była sama w sobie cudowna i wciągająca, autorka bardzo się przyłożyła żeby jak najrealniej oddać rzeczywistość życia w cyrku w czasach Wielkiego Kryzysu - podobało mi się to że w książce było dużo zdjęć przedstawiających realne sceny z cyrków tamtego okresu.
Poza samą historią główną - młodością głównego bohatera,wątkiem miłosnym i cudownie przedstawioną postacią słonicy, świetnie i bardzo naturalnie wypadają fragmenty dotyczące życia Jacoba Jankowskiego w domu starców - narracja w pierwszej osobie jest tak doskonała, że rzeczywiście ma się wrażenie że pisał to człowiek już wiekowy, który nie jest pewien czy ma 90, czy 93 lata.


Książka godna polecenia każdemu, bo jest po prostu bardzo dobrze napisana i ciekawa.

O książce dowiedziałam się z audycji w Polskim Radiu Wrocław. Dziennikarka tak się nią zachwycała że zaciekawiona następnego dnia pobiegłam do biblioteki, gdzie udało mi się trafić na starsze wydanie - z 2007 roku.
Książka wciągnęła mnie momentalnie i pochłonęłam ją w ciągu jednego wieczora. Historia była sama w sobie cudowna i wciągająca, autorka bardzo się przyłożyła...