Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem czytelniczką książek Ezo od jakiegoś już czasu. Miałam zaszczyt i ogromną przyjemność brać udział w sesjach fotograficznych z tą niezwykłą artystką i doświadczyć związanych z tym emocji, bo zdjęcia z nich nie są jedynym owocem tych spotkań. Obcowanie z Agnieszką jest zbliżeniem się do czegoś, co jest nieuchwytne i trudne do nazwania. Jest doznań duchowym.
Kiedy sięgnęłam po jej kolejną książkę "Kompas duszy" wydawało mi się, że wiem, czego się mogę spodziewać. Miałam rację - wydawało mi się. Książką na pierwszy rzut oka wydaje się być instrukcją, mapą po literaturze związanej z ezoteryką, wierzeniami różnych kultur na temat tego co dzieję się po opuszczeniu ciała przez dusze. Po krótce przedstawia także wyniki badań ludzi zajmujących się doświadczeniami śmierci klinicznej. Kogo interesują te tematy, dzięki książce Ezo będzie wiedział po jakie lektury sięgnąć.
Ta część jest swoistym przewodnikiem. Nie to jednak dla mnie czyni tą pozycję niezwykłą. Najważniejszym i najbardziej emocjonalnymi fragmentami dla mnie, są te, w których Autorka dzieli się swoimi doświadczeniami osobistymi. Opowiada o tym co dane jej było przeżyć, poczuć, dotknąć nie tylko w naszej rzeczywistości, ale i tym co czuła i doświadczyła w kontakcie ze światem niematerialnym.
Dla części z Was te fragmenty mogą się wydać oderwane od rzeczywistości, trudne do zaakceptowania. Dla niektórych niegroźnym dziwactwem, a nawet opowiadaniem bajek. Dla mnie są piękną wizją wędrówki dusz obdarzonych wolną wolą o decydowaniu o swoim losie i kierunku rozwoju. Generalnie koncepcja reinkarnacji jest bliska mojemu sercu. Ogromnie do mnie przemawia możliwość nieskończonej możliwości doświadczania i kierowania własnym losem. Te delikatne ślady w naszej rzeczywistości, które dają nadzieję właśnie na takie możliwości naszych dusz, są ukojeniem naszego największego lęku jaki mamy przed śmiercią. Takim śladem jest właśnie „Kompas dusz”. Jeśli kiedykolwiek mieliście poczucie, że hierarchia priorytetów w naszym świecie jest zdecydowanie postawiona na głowie, to sięgnijcie po tą książkę Ezo Oneir. Zdecydowanie pomoże w popatrzeniu na otaczającą nas rzeczywistość bardziej świadomie.

Jestem czytelniczką książek Ezo od jakiegoś już czasu. Miałam zaszczyt i ogromną przyjemność brać udział w sesjach fotograficznych z tą niezwykłą artystką i doświadczyć związanych z tym emocji, bo zdjęcia z nich nie są jedynym owocem tych spotkań. Obcowanie z Agnieszką jest zbliżeniem się do czegoś, co jest nieuchwytne i trudne do nazwania. Jest doznań duchowym.
Kiedy...

Wydawało mi się, że tak cieniutką książeczkę pochłonę w jeden wieczór. Jakże się myliłam! Spędziłam przy niej klika wieczorów. Dlaczego? Bo książka zmusza do zastanowienia. Sprawia, że zupełnie inaczej spojrzymy na otaczającą nas rzeczywistość. Być może zaczniemy dostrzegać coś co do tej pory nam umykało. Autorka zaprasza nas do spaceru między rzeczywistościami. Zastanawia się nad motywami jakie kierują ludźmi, nad ich wyborami. I pokazuje, że nasze decyzje pociągają za sobą konsekwencje. I nawet najbardziej szczytne idee nie usprawiedliwiają naszych nieetycznych dziań. Szacunek dla innych ludzi, ich odrębności, prawa do samostanowienia to podstawa zdrowych relacji. I akceptacja wyborów bliskich nawet wtedy, gdy stoją w jawnej sprzeczności z tym czego my pragniemy. Jedna z najlepszych pozycji jakie przyszło mi czytać. Nie mogę też nie wspomnieć o autorskich fotografiach autorki, którymi zilustrowała książkę. Podziwiam Ezo Oneir jako fotografkę już od dawna. Jej magiczne fotografie zachwycają i wzbudzają emocje. Jedna z największych artystek w Polsce. Polecam!

Wydawało mi się, że tak cieniutką książeczkę pochłonę w jeden wieczór. Jakże się myliłam! Spędziłam przy niej klika wieczorów. Dlaczego? Bo książka zmusza do zastanowienia. Sprawia, że zupełnie inaczej spojrzymy na otaczającą nas rzeczywistość. Być może zaczniemy dostrzegać coś co do tej pory nam umykało. Autorka zaprasza nas do spaceru między rzeczywistościami. Zastanawia...

12 kobiet i 12 historii.
12 odważnych kobiet i 12 różnych, pisanych od serca historii: według opisu na okładce: dziennik, reportaż, opowiadanie obyczajowe, opowiadanie kryminalne, wiersze, esej, poradnik, historia rodzinna, opowiadanie political fiction, historie trzech kobiet i wreszcie autobiograficzny tekst motywacyjny.
Różnorodność, każda z kobiet dzieli się z czytelnikiem tym w czym jest najlepsza.
Na pierwszy plan dla mnie wybijają się 4 pozycje.
Esej Justyny Niebieszczańskiej o przyjaźni. Bardzo osobiste wyznanie o tym co ukształtowało w niej taką a nie inną filozofię obcowania z ludźmi. Dla mnie niezwykła możliwość poznania autorki z zupełnie innej strony.
Najbardziej mnie zachwyciło opowiadanie "Dom" Justyny Tessa. Piękne, wciągające opowiadanie o ludziach. Ma jedną za to zasadniczą wadę - jest zdecydowanie za krótkie. Gdy już się umieściłam w świecie Justyny, ona brutalnie zakończyła snucie tej wciągającej opowieści. Czuję ogromny nie dosyt i proszę o więcej!
Zachwyciła mnie także Karolina Tarabańska swoim opowiadaniem o przyjaźni dwóch tak różnych kobiet i Julia Rozworowska- Wolańska opowieścią o brudnej polityce niszczącej ludzi.
Zawsze mnie zachwyca jak wiele ciekawych umiejętności tkwi w na pozór zwyczajnych ludziach. Po lekturze zbioru próbek talentów tak różnych ludzi można popatrzeć na mijanych przechodniów zupełnie innym okiem. A co drzemie w nich? Czego na pierwszy rzut oka nie widać?

12 kobiet i 12 historii.
12 odważnych kobiet i 12 różnych, pisanych od serca historii: według opisu na okładce: dziennik, reportaż, opowiadanie obyczajowe, opowiadanie kryminalne, wiersze, esej, poradnik, historia rodzinna, opowiadanie political fiction, historie trzech kobiet i wreszcie autobiograficzny tekst motywacyjny.
Różnorodność, każda z kobiet dzieli się z...