Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetna książka, obowiązkowa lektura mądrych dorosłych - zwłaszcza rodziców i nauczycieli. Absolutnie powinna być obecna w szkołach.

Świetna książka, obowiązkowa lektura mądrych dorosłych - zwłaszcza rodziców i nauczycieli. Absolutnie powinna być obecna w szkołach.

Niezwykła książka. I dla dzieci i dla dorosłych. Książka na tyle bogata w treść, wielowymiarowa i niejednoznaczna, że trudno napisać o niej coś, co nie będzie sprowadzało jej do jednej perspektywy.
Ujmując rzecz najprościej - z jednej strony ukazuje ona zwyczajną rodzinę - mamę, tatę i dziewczynkę (Karusię), którzy szanują się i kochają, ale też złoszczą się, spieszą, marudzą, zrzędzą, mają swój codzienny świat i codzienne perypetie.
Z drugiej strony w książce pojawia się niezwykły przyjaciel Karusi - Piaskowy Wilk - niekiedy dosłownie, niekiedy z pomocą przepięknych, celnych, a jednocześnie prostych metafor towarzyszący jej w odkrywaniu świata.
Książka mając zarówno warstwę dosłowną, jak i metaforyczną, porusza szeroki zakres tematów - od tego, jak (i dlaczego) ubrać się na przyjęcie, jak odróżnić przyjaciela od wroga, poprzez "zrzędzenie, marudzenie jako zepsute gadanie", zastanawianie się, czy nocą, w ciemności czerwona kołdra nadal jest czerwona, rozważanie ciągłości czasu i pokoleń oraz tego, gdzie byliśmy, kiedy nie było nas na świecie, po poruszanie tematu śmierci i wielu, wielu, wielu innych.
Jest przy tym piękna w swojej prostocie. Po prostu magiczna.
Sama z przyjemnością ją przeczytałam, zaś moja córeczka (prawie 3 lata) wybiera sobie poszczególne opowiadania i słucha uważnie, pomimo, że jest to książka z dość małą liczbą czarno-białych ilustracji(no, ale ona jest wytrawną czytelniczką, chociaż i tak moim zdaniem do większości treści musi dorosnąć).
Myślę, że jest to książka z gatunku tych, które towarzyszą dziecku przez lata, a rodzicom może pomóc w odpowiadaniu dzieciom na różne - i te zwyczajne i transcendentalne pytania. Taka książka przyjaciel.

Niezwykła książka. I dla dzieci i dla dorosłych. Książka na tyle bogata w treść, wielowymiarowa i niejednoznaczna, że trudno napisać o niej coś, co nie będzie sprowadzało jej do jednej perspektywy.
Ujmując rzecz najprościej - z jednej strony ukazuje ona zwyczajną rodzinę - mamę, tatę i dziewczynkę (Karusię), którzy szanują się i kochają, ale też złoszczą się, spieszą,...

Świetnie wydana książka - z pięknymi ilustracjami, płóciennym grzbietem.
Tytułowa bohaterka jest boska - dziecko z krwi i kości - złoszcząca się, zaradna, dobra, pomysłowa, wiedząca czego chce dziewczynka. Daleko odbiega od Disney'owskich standardów dziewczęcych postaci. Książka dla dzieci rodziców, którzy niekoniecznie chcą pokazywać maluchom czarno-biały spolaryzowany płciowo świat mimozowatych dziewczynek i chłopaków łobuziaków. Moja już niemal trzylatka uwielbia Lottę - dzisiaj stwierdziła: "Ja wszystko umiem sama, jak "Jotta" idąc załatwić jakieś własne, samodzielne sprawy ;)

Świetnie wydana książka - z pięknymi ilustracjami, płóciennym grzbietem.
Tytułowa bohaterka jest boska - dziecko z krwi i kości - złoszcząca się, zaradna, dobra, pomysłowa, wiedząca czego chce dziewczynka. Daleko odbiega od Disney'owskich standardów dziewczęcych postaci. Książka dla dzieci rodziców, którzy niekoniecznie chcą pokazywać maluchom czarno-biały spolaryzowany...