Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kupując książkę "Upiory XX wieku" miałem nadzieję, że urozmaicę sobie czas dobrymi opowiadaniami z gatunku horror, fantasy. Nie liczyłem na petardę, w istocie...nie urwało. Może mam inną definicję grozy, ale ciężko, czytając większość z tych opowiadań poczuć jakiś dreszczyk. Owszem, jest nostalgia, czuć tęsknotę, ulotność, język również na dobrym poziomie, ale jednak spodziewałem się czegoś więcej. Może coś przeoczyłem, ale próbując zrelaksować się po całym dniu, nie szukałem drugiego dna. Z całego zbioru do gustu przypadły mi tylko dwa ("Maska mojego Ojca" oraz "Dobrowolne zamknięcie"). Dlaczego? Kończą się w odpowiednim dla nich momencie, wzbudzając ciekawość i pozostawiając niedosyt owiany w nutkę tajemnicy. Z resztą bywało różnie.

Kupując książkę "Upiory XX wieku" miałem nadzieję, że urozmaicę sobie czas dobrymi opowiadaniami z gatunku horror, fantasy. Nie liczyłem na petardę, w istocie...nie urwało. Może mam inną definicję grozy, ale ciężko, czytając większość z tych opowiadań poczuć jakiś dreszczyk. Owszem, jest nostalgia, czuć tęsknotę, ulotność, język również na dobrym poziomie, ale jednak...

"Świat nura" z początku był dla mnie trochę jak jajko niespodzianka. Nie wiedziałem czego się spodziewać, gdyż autor nie był mi wcześniej znany. Już pierwsze zdania książki wprawiły mnie w zadumę. To co działo się później, przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Wspaniały język jakim posługuje się autor, sprawiał, że z przyjemnością przewracałem kolejne strony. Coraz to dziwniejsze, wręcz fantastyczne wydarzenia, jakich doświadczał główny bohater wzbudzają ciekawość i narastające napięcie. Sam Arrlo, został wykreowany w taki sposób, by można było wczuć się w jego sytuacje. Pojawiają się coraz to dziwniejsze postacie, z których praktycznie każda z nich wie więcej niż główny bohater, a co za tym idzie - również czytelnik. Autor od samego początku miesza w głowie, prowokuje pytania, nie dając jednoznacznej odpowiedzi. Tych odpowiedzi autor nie udziela również na samym końcu książki. Wręcza jedynie klucz, a to jak go wykorzystamy zależy już tylko od wyobraźni. "Świat nura" na pewno nie przypadnie do gustu wszystkim. Jednak jeśli o mnie chodzi, trafił na półkę "ulubione". Kamyl-kamla

"Świat nura" z początku był dla mnie trochę jak jajko niespodzianka. Nie wiedziałem czego się spodziewać, gdyż autor nie był mi wcześniej znany. Już pierwsze zdania książki wprawiły mnie w zadumę. To co działo się później, przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Wspaniały język jakim posługuje się autor, sprawiał, że z przyjemnością przewracałem kolejne strony. Coraz to...

"Mistrz i Małgorzata" to książka, której mało kto nie zna. Zetknąłem się z nią w liceum, z racji jej występowania w kanonie lektur. Posłużyłem się nią również w swojej prezentacji maturalnej, więc wszelkie możliwe interpretacje, smaczki i opracowania tejże książki nie są mi obce. Możliwe, że to właśnie przez to oceniam ją tak wysoko. Fakt, że można odbierać ją na tyle sposobów świadczy o wysokich umiejętnościach autora. Sam motyw diabła, tak częsty w literaturze, a jednak przedstawiony w zupełnie innym zamyśle daję do myślenia. Odwieczny symbol zła, w tym przypadku jawi się jako środek wspierający dobro. Kreacja całego "zespołu" Wolanda, zaczerpnięta z różnych źródeł i wyobrażeń ludowych nadaję temu obrazowi uniwersalność. Groteskowy humor demaskujący absurdy moskiewskiego systemu i w końcu tytułowa bohaterka Małgorzata, która reprezentuję jedyną niezmienną wartość - miłość. Ogólnikowo i bez konkretów, ale żeby wiedzieć więcej, trzeba po prostu przeczytać. Książka obowiązkowa, bez względu na wiek ;)

"Mistrz i Małgorzata" to książka, której mało kto nie zna. Zetknąłem się z nią w liceum, z racji jej występowania w kanonie lektur. Posłużyłem się nią również w swojej prezentacji maturalnej, więc wszelkie możliwe interpretacje, smaczki i opracowania tejże książki nie są mi obce. Możliwe, że to właśnie przez to oceniam ją tak wysoko. Fakt, że można odbierać ją na tyle...