Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podczas jednej z licznych bitew wojny secesyjnej , na pobojowisku, lekarz, a zrazem kapitan wojsk północy Karl Haupmann zostaje pogryziony przez tajemniczą istotę, grabiącą trupy na polu bitwy, od tamtej pory zaczyna się historia, która ciągnie się przez różne epoki historyczne…
Niezwykle oniryczna opowieść o najstarszych demonach świata, tak inna od tego co serwują nam książki typu „Zmierzch” czy „Pamiętniki wampirów”.Na kartach powieści obserwujemy jak następuje przemiana ze zwykłego człowieka w wampira. Obserwujemy walkę jaką trzeba stoczyć z własnym instynktem by zachować resztki człowieczeństwa. Walkę tę obserwujemy poprzez różne epoki w których dzieje się akcja książki. Wojna secesyjna i surowy „Dziki Zachód”, Strasburg kilka lat przed rewolucją francuską, czy Nowy York podczas prohibicji. Pojawia się także wątek Warszawy i Królestwa Polskiego.Autor wiernie oddał klimat każdej z epok, czytając możemy go dosłownie poczuć i w jednej chwili przenosimy się do miejsc opisanych w książce. Podróż przez te okresy historyczne,zmusza nas do zastanowienia się nad zjawiskiem nieśmiertelności, pokazuje jak świat na przestrzeni kilkuset lat zmienia się nie do poznania, wręcz czujemy wraz z głównym bohaterem ciężar tej nieśmiertelności. Niezwykła opowieść, tak różna od innych książek tego pisarza. Pokazuje jak wiele trzeba poświęcić żeby odkryć to kim się tak właściwie jest. Warto po nią sięgnąć, bo po jej przeczytaniu jeszcze długo będziecie wprawieni w nastrój melancholii i zadumy, oraz zupełnie inaczej spojrzycie na stworzenia jakimi są wampiry.

Podczas jednej z licznych bitew wojny secesyjnej , na pobojowisku, lekarz, a zrazem kapitan wojsk północy Karl Haupmann zostaje pogryziony przez tajemniczą istotę, grabiącą trupy na polu bitwy, od tamtej pory zaczyna się historia, która ciągnie się przez różne epoki historyczne…
Niezwykle oniryczna opowieść o najstarszych demonach świata, tak inna od tego co serwują nam...

Jestem porażony rozmachem świata przedstawionego w tej książce. Intertekstualność tej powieści, przytłacza swoim poziomem i rozmachem. Co najważniejsze świetnie się przy tej książce bawiłem i polecam ją z całego serca!

Jestem porażony rozmachem świata przedstawionego w tej książce. Intertekstualność tej powieści, przytłacza swoim poziomem i rozmachem. Co najważniejsze świetnie się przy tej książce bawiłem i polecam ją z całego serca!

Na początku tego roku w moje ręce trafiła książka Adama Przechrzty „Adept”. Nie ukrywam, że nie wiedziałem wiele o tej książce. Stojąc w księgarni, ściągnęła mój wzrok świetnie wykonaną okładką, oraz opisem z tyłu książki. Pierwsza część była dość ciekawą lekturą ale nie zrobiła na mnie piorunującego wrażenia.
I tutaj dochodzimy do drugiej części, która nosi tytuł „Namiestnik”. Skoro pierwsza część nie zrobiła na mnie szczególnego wrażenia, to dlaczego sięgnąłem po drugą cześć? Nie zrozumcie mnie źle, to że nie porwała mnie pierwsza część cyklu „Materia Prima”, nie znaczy że była to zła książka. Dlatego postanowiłem dać drugiemu tomowi szansę i tym razem nie rozczarowałem się. Akcja drugiego tomu, dzieje się kilka lat później. Trwa pierwsza wojna światowa, a Warszawę zajmują Niemcy, wstęp do enklaw jest ściśle zabroniony, a my po raz kolejny spotykamy Olafa Rudnickiego, Samarina, Anastazje oraz innych bohaterów, których mieliśmy okazję poznać w pierwszym tomie. Akcja książki nieustannie rwie do przodu, sprawiając że pochłaniamy kartka za kartką. Poznajemy dogłębniej zasady rządzące używaniu Materia Prima, bierzemy udział w walkach Imperium Rosyjskiego z Cesarstwem Niemieckim. Polityka przeplata się tu z wydarzeniami nadnaturalnymi, wątkami detektywistycznymi oraz zmaganiami sił obcych wywiadów. W tym całym tyglu oczywiście, rozbudzają się polskie dążenia narodowościowe. Książka jest niezwykle dobra literaturą rozrywkową, która da czytającemu dużo frajdy. Nadal jest to dość naiwna w moim mniemaniu powieść, sytuacja w której jeden alchemik kładzie trupem dwa bataliony żołnierzy jest tu dość mocno kontrowersyjna, z uwagi na wcześniejsze ograniczenia związane z użyciem magii. Jednak takie nieścisłości fabularne zdarzają się niezwykle rzadko i nie psują one frajdy z czytania.
Naprawdę nie żałuję, że sięgnąłem po drugi tom powieści Adama Przechrzty. To świetna rozrywkowa lektura, która wciąga swoją fabuła w wir wydarzeń i sprawia, że czytamy kartka za kartką chcąc się dowiedzieć, co będzie dalej? Jaki będzie tego koniec? Polecam szczerze i nie mogę się doczekać na premierę trzeciego tomu.

Na początku tego roku w moje ręce trafiła książka Adama Przechrzty „Adept”. Nie ukrywam, że nie wiedziałem wiele o tej książce. Stojąc w księgarni, ściągnęła mój wzrok świetnie wykonaną okładką, oraz opisem z tyłu książki. Pierwsza część była dość ciekawą lekturą ale nie zrobiła na mnie piorunującego wrażenia.
I tutaj dochodzimy do drugiej części, która nosi tytuł...