Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mój pierwszy kontakt z twórczościa R. Ziemkiewicza, którego znałem do tej pory tylko z felietonów. Od dawna przymierzałem się do poznania opowiadań oraz powieści. Na pierwszy ogien poszedł własnie "Władca szczurów". Po lekturze jestem miło zaskoczony, uwzględniając szczególnie fakt, że są to opowiadania z okresu mlodości autora. Zaskakujące może być to, że w opowiadaniach można zauważyć wiele analogii do dnia dzisiejszego. Moim zdaniem opowiadanie "Źródło bez wody" idealnie obrazuje problem, który w dniu dzisiejszym toczy Europę. Polecam miłośnikom dobrej sf, bo warto zapoznać się z tymi opowiadaniami. Oczywiście jak to w zbiorach opowiadań, niektóre są rewelacyjne i pochłania się je w mgnieniu oka, a część wzbudza chęć jak najszybszego skończenia (należę do osób, które nie lubią zostawiać książki/opowiadania niedokończonej/-ego). Jak dla mnie rewelacyjnie czytało się mega krótkie opowiadanie "misja specjalna": początek poniekąd nijaki, ale zakonczenie po prostu rewelacja. Takiego obrotu spraw się nie spodziewałem. Polecam uwadze ten zbiór opowiadań.

Mój pierwszy kontakt z twórczościa R. Ziemkiewicza, którego znałem do tej pory tylko z felietonów. Od dawna przymierzałem się do poznania opowiadań oraz powieści. Na pierwszy ogien poszedł własnie "Władca szczurów". Po lekturze jestem miło zaskoczony, uwzględniając szczególnie fakt, że są to opowiadania z okresu mlodości autora. Zaskakujące może być to, że w opowiadaniach...

Po lekturze poprzednich części "Kobiety na krancu świata" spodizewałem się mniej więcej takiej właśnie książki. Nieodparcie mam wrażenie, że pierwsza częśc był napisana najciekawiej.
Pomimo tego warto zapoznać się również z tym tomem, ponieważ przedstawione historie są przedstawione często w sposób intrygujący.

Po lekturze poprzednich części "Kobiety na krancu świata" spodizewałem się mniej więcej takiej właśnie książki. Nieodparcie mam wrażenie, że pierwsza częśc był napisana najciekawiej.
Pomimo tego warto zapoznać się również z tym tomem, ponieważ przedstawione historie są przedstawione często w sposób intrygujący.

Po lekturze pierwszej części Kobiety na krańcu świata spodziewałem się kontynuacji w tym samym stylu, jednak w tej książce tego nie znalazłem. Sama książka jest naprawdę ciekawa i warta polecenia, niestety po lekturze pierwszej części odnoszę wrażenie, że autorem drugiej jest zupelnie ktość inny. To taka moja osobista drobna uwaga do serii.

Książka jest ciekawa i pozwala na poznanie obcych nam kultur, które znamy tylko z telewizji i książek podróżniczych. Po lekturze tej książki można odmienić swoje zdanie szczególnie na temat Japonii. Iddyliczny obraz kreowany w mediach, szybko jest burzony poprzez obraz pokazany przez dwie przedstawicielki kraju kwitnoącej wiśni.

Druga część Kobiety na krańcu świata zmienia podejście do głównego tematu. Już nie przedstawia tylko roli kobiety w danej kulturze, a bardziej koncentruje się na wybranych tematach z danego regionu. Konkretna osoba jest tylko wątkiem bazowym (aczkolwiek nie zawsze jest to kobieta).

Po lekturze pierwszej części Kobiety na krańcu świata spodziewałem się kontynuacji w tym samym stylu, jednak w tej książce tego nie znalazłem. Sama książka jest naprawdę ciekawa i warta polecenia, niestety po lekturze pierwszej części odnoszę wrażenie, że autorem drugiej jest zupelnie ktość inny. To taka moja osobista drobna uwaga do serii.

Książka jest ciekawa i pozwala...