Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trochę się obawiałam tej książki, bowiem nie jest mi zazwyczaj po drodze z modami booktoka i bookstagrama. Wcześną jesienią "Babel" zdominował anglojęzyczne profile. Zachwytom nie było końca. 8 marca pojawiło się w księgarniach polskie tłumaczenie od @fabrykaslow. Dla mnie to miłość od pierwszego wejrzenia, większa niż "Wojny makowe" tej autorki.
🔸🔸🔸
Jest to pięknie wydana, wymyślona, napisana i przetłumaczona powieść fantasy z kategorii, która jest najbliższa memu sercu. Coming of age, ale nie infantylna. Nie z wróżkami, smokami, itd, ale przedstawiająca rzeczywistość alternatywną subtelnie i elegancko. Z solidnym character developmentem i szeroko odmalowanym tłem społeczno-politycznym. Rebeccę Kuang stawiam obok Sandersona i Abercrombiego wśród pisarzy, którzy udowadniają, że fantasy to ambitny i dojrzały gatunek.
🔸🔸🔸
Opakowując tematy bolesne, jak systemowy rasizm, niewolnictwo, czy nierówności klasowe, w popularny wśród młodzieży i młodych dorosłych nurt fantastyki, autorka wygrywa atencję tej grupy czytelników. To ważne, bo to do młodego pokolenia będzie należeć kształtowanie opinii publicznej i zbiorowej moralności społeczeństw.
🔸🔸🔸
Jeśli chodzi o wątek obyczajowy, jest podobnie jak w "Wojnach makowych". Wypływa on bezpośrednio z tła społeczno-politycznego. Główny bohater jest ofiarą okoliczności, a cała fabuła jest zmaganiem się z ich konsekwencjami. Tutaj autorka zbudowała ciekawy dylemat, czy aby faktycznie Robin jest ofiarą? Czy przypadkiem nie jest jednak beneficjentem? Takich konfliktów moralnych jest tu więcej, co powodowało, że czytało mi się to w pełnym napięcia oczekiwaniu, która strona ostatecznie go zdobędzie.
🔸🔸🔸
Jednym z powodów, dla których lubię takie książki, jest to, że możesz wybrać, czy skupić się na przygodzie i fantastycznym świecie przedstawionym, czy zagłębić się w szeroki, socjologiczny kontekst. I w jednym, i w drugim wypadku będzie to wspaniała lektura 🤍
🔸🔸🔸
Repost opinii z Instagrama:
https://www.instagram.com/reel/Cpro7lyIBvM/?igshid=Y2IzZGU1MTFhOQ==

Trochę się obawiałam tej książki, bowiem nie jest mi zazwyczaj po drodze z modami booktoka i bookstagrama. Wcześną jesienią "Babel" zdominował anglojęzyczne profile. Zachwytom nie było końca. 8 marca pojawiło się w księgarniach polskie tłumaczenie od @fabrykaslow. Dla mnie to miłość od pierwszego wejrzenia, większa niż "Wojny makowe" tej autorki.
🔸🔸🔸
Jest to pięknie...

"Osierocona służąca i uwięziona księżniczka. Różni je wszystko: pochodzenie, bogactwo, wiedza. Łączy jeszcze więcej: dojmująca samotność, całkowite odrzucenie i nowe życie, w które obie weszły uciekając z objęć śmiercionośnego ognia. Okradzione ze wszystkiego, w sobie nawzajem odnajdą całą siłę, której potrzebują by przeżyć."
🔸🔸🔸
Tak zachęca do lektury wydawca, a ja dodam moje trzy grosze.
🔸🔸🔸
Podoba mi się, że Fabryka Słów poszła w kierunku wprowadzenia do swojego katalogu pisarek, które opowieści high fantasy snują na kanwie kultur Dalekiego Wschodu. Najpierw Rebecca Kuang z "Wojnami makowymi" i przecudownym "Babelem", a teraz dostajemy też "Kroniki Ambhy" i "Płonące królestwa" Tashy Suri.
🔸🔸🔸
Świat przedstawiony "Jaśminowego tronu" jest niczym kunsztowne mehendi - wyrysowany szczegółowo, nieśpieszne, delikatnie i z czułością. Efekt końcowy wręcz onieśmiela swym dramatyzmem i rozmachem. Szczególnie polecam odnaleźć na storytel.pl audiobook w doskonałej, tworzącej intymną atmosferę, interpretacji mistrza lektorki, Filipa Kosiora. To jest dopiero ASMR.
🔸🔸🔸
Obok głównego wątku, gdzie splatają się losy służącej i księżniczki, autorka wprowadza kilka wątków pobocznych - od szerzącej się w kraju zarazy z osobliwymi objawami, przez niepokoje społeczne, wynikające z podziałów klasowych i religijnych, po mój ulubiony, jak go nazywam, problem "mesjanizmu na siłę". Jeden z bohaterów zostaje obdarzony przez innych władzą i mocą, której dla siebie nie chce. Czy wybierze dobro ogółu kosztem własnego szczęścia i spokoju?
🔸🔸🔸
Powieści Kuang i Suri nie są dla wszystkich, ale och, jak bardzo są dla mnie. Lubię zanurzać się w nowo napotkany świat fantasy powoli, chłonąć imiona bohaterów, nazwy geograficzne, tło społeczne, religijne, kulturowe. Z dziką satysfakcją wciągnęłam już tę książkę 2 razy i to nie jest moje ostatnie słowo w tej kwestii.
🔸🔸🔸
Czytałam w ramach współpracy z Fabryką Słów - dziękuję za egzemplarz i za to, że realizujecie ideę inkluzywności na polskim rynku fantasy 🤍
🔸🔸🔸
Repost opinii z Instagrama:
https://www.instagram.com/p/CuXIiLqMWSv/?igshid=Y2IzZGU1MTFhOQ==

"Osierocona służąca i uwięziona księżniczka. Różni je wszystko: pochodzenie, bogactwo, wiedza. Łączy jeszcze więcej: dojmująca samotność, całkowite odrzucenie i nowe życie, w które obie weszły uciekając z objęć śmiercionośnego ognia. Okradzione ze wszystkiego, w sobie nawzajem odnajdą całą siłę, której potrzebują by przeżyć."
🔸🔸🔸
Tak zachęca do lektury wydawca, a ja dodam...

Pamiętacie taką reklamę, chyba jakiegoś napoju gazowanego, w której bohater co kilka sekund jest przerzucany z jednej scenografii w drugą, a każda następna jest bardziej szalona? Jeśli tak, to wiecie już, co autor zmajstrował w tej książce. Jakbym miała w kolejności wymienić, to się zmienia tak: Robert Małecki, Chris Carter, trochę Maxa Czornyja. Następnie polecimy nieco Remigiuszem Mrozem, a na koniec (a co tam!) Maciej Siembieda. I niech Wam się nie wydaje, że to jest odtwórcze, zgrane lub nudne. Co kilkanaście stron głos Rafała Paczesia w mojej głowie zastanawia się "No, co on tu jeszcze wymyśli? Co on tu w ogóle może wymyślić?" I, o proszę, autor tak wymyśla, że Rafcio za moim uchem pokrzykuje "No, pewnie, że brawa!"
Nie muszę chyba nawet wspominać, że główny bohater już na piętnastej stronie został moim ulubieńcem. Wysoki przystojniak, który trenuje krav magę i ma chatę gdzieś w Karkonoszach ☺️
Nie przesadzę też, jeśli powiem, że nawiązanie do Christiana Abella wzruszyło mnie ogromnie. Jestem przywiązania do tej postaci na równi z Mockiem, Popierskim i Zygą Maciejewskim.
Zresztą, podobnie jak u Marka Krajewskiego i Marcina Wrońskiego, każda książka Krzysztofa Bochusa uwodzi mnie językową uważnością i takimi wyrazami jak kindersztuba czy swada. Pyszności.
Czy mam zastrzeżenia do "Listy Lucyfera"? Trochę mi przeszkadzały pogubione w kilkunastu miejscach przyimki, ale zakładam, że po finalnej korekcie już się odnajdą.
Poza tym, jestem recenzentem zupełnie nieobektywnym. Wszystko, co autor pisze, łykam jak młody pelikan.
📚📚📚
Moja ocena to 9/10. Bardzo dziękuję za egzemplarz przedpremierowy wydawnictwu i panu Krzysztofowi.

Pamiętacie taką reklamę, chyba jakiegoś napoju gazowanego, w której bohater co kilka sekund jest przerzucany z jednej scenografii w drugą, a każda następna jest bardziej szalona? Jeśli tak, to wiecie już, co autor zmajstrował w tej książce. Jakbym miała w kolejności wymienić, to się zmienia tak: Robert Małecki, Chris Carter, trochę Maxa Czornyja. Następnie polecimy nieco...