Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie lubię tak, ale nie dałam rady skończyć...za słodko....

Nie lubię tak, ale nie dałam rady skończyć...za słodko....

Nowa Funlandia, chyba pierwsza połowa XIX wieku, mała osada rybacka i pasjonujące historie życia jej mieszkańców aż do czasów I wojny światowej. Zaczyna się magicznie i tak pozostaje już do końca. Niezapomniane wrażenia i żal że to już koniec. Jak dla mnie zasłużone porównanie do wielkiego Marqueza i „Stu lat samotności”….. Polecam z wypiekami na twarzy!

Nowa Funlandia, chyba pierwsza połowa XIX wieku, mała osada rybacka i pasjonujące historie życia jej mieszkańców aż do czasów I wojny światowej. Zaczyna się magicznie i tak pozostaje już do końca. Niezapomniane wrażenia i żal że to już koniec. Jak dla mnie zasłużone porównanie do wielkiego Marqueza i „Stu lat samotności”….. Polecam z wypiekami na twarzy!

Był sobie mężczyzna, który wędrował w dalekiej, dzikiej krainie, wybrał sobie miejsce na swój dom, wykarczował las, przygotował ziemię pod zasiewy, brakowało mu tylko kobiety żeby mieć kogoś bliskiego. Zjawia się kobieta, niezbyt urodziwa, ale pracowita i silna . Zostają razem, razem też pracują, rodzą się im dzieci. Mężczyzna rozbudowuje swoje gospodarstwo, ma coraz więcej pól pod zasiewy, dzieci dorastają……

Chyba jestem przemęczona cywilizacją, bo niesłychanie wciągają mnie ostatnio takie norweskie powieści. Odpoczywam przy nich od wszystkiego. Śpię po nich jak zabita. Niesłychanie wciągnęła mnie ta opowieść . Jest w niej coś takiego, że rozumiem dlaczego Knut Hamsun dostał za nią Nobla, to ten kojący spokój i przepiękny język.
Polecam zabieganym…..

Był sobie mężczyzna, który wędrował w dalekiej, dzikiej krainie, wybrał sobie miejsce na swój dom, wykarczował las, przygotował ziemię pod zasiewy, brakowało mu tylko kobiety żeby mieć kogoś bliskiego. Zjawia się kobieta, niezbyt urodziwa, ale pracowita i silna . Zostają razem, razem też pracują, rodzą się im dzieci. Mężczyzna rozbudowuje swoje gospodarstwo, ma coraz...