Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moje pierwsze wrażenie po zakończeniu książki było mniej więcej jak "Rewelacja!", a po przeanalizowaniu jej treści jeszcze raz w głowie, sprawa nie wygląda tak kolorowo.

Czy już mówiłam, że magia książki zaczyna się od okładki? Oczywiście, nie zawsze tak jest, ale w tym przypadku określenie jest trafione. To ona skłoniła mnie do sięgnięcia po tę książkę, a nie ukrywam, że to moja pierwsza styczność z ową autorką.

Na pewno co mnie urzekło w tej historii to obraz XV-wiecznej Wenecji i współczesna dziewczyna, która się tam znalazła. Aczkolwiek trochę się zawiodłam, ponieważ spodziewałam się więcej zaskakujących zwrotów akcji, a w zamian otrzymałam coś co jest z lekka banalne. Minusem jest dla mnie to, że już na samym początku udało mi się odgadnąć, że to Anna napisała list znaleziony w Palazzo Tasini. Ano, zapomniałabym o tym, że akcja niesamowicie się wlokła przez co kilkakrotnie miałam ochotę rzucić książkę w kąt. W zasadzie miałam do niej kilka podejść.

Co do bohaterów... Żadną niespodzianką nie jest, że największa uwaga skupia się na Annie, a o innych postaciach nie wiemy właściwie nic. O młodzieńcu, który uratował dziewczynę wiadomo tylko tyle, że ma na imię Sebastian i dwadzieścia jeden lat. Rzadko się pojawia w opowieści jak i w życiu Anny, ale to nie stoi jej na przeszkodzie, żeby się zakochać. To bardziej wygląda na wewnętrzną potrzebę aniżeli na prawdziwe uczucie, które zakiełkowało w jej sercu.

Oczywiście pomysł na książkę był rewelacyjny, ale nie do końca wykorzystany. A szkoda, bo to mogła być naprawdę porywająca historia.

Moje pierwsze wrażenie po zakończeniu książki było mniej więcej jak "Rewelacja!", a po przeanalizowaniu jej treści jeszcze raz w głowie, sprawa nie wygląda tak kolorowo.

Czy już mówiłam, że magia książki zaczyna się od okładki? Oczywiście, nie zawsze tak jest, ale w tym przypadku określenie jest trafione. To ona skłoniła mnie do sięgnięcia po tę książkę, a nie ukrywam, że...

Sama książka niewiele wnosi nowego, aczkolwiek poznajemy Christiana. Naprawdę go poznajemy, bo w FSOG mamy tylko jego namiastkę... A jak się okazuje Grey jest bardziej skomplikowanym człowiekiem niż może nam się zdawać. Zmaga się z traumą z dzieciństwa i nowym, nieznanym uczuciem do Anastasii. To wszystko powoduje, że czuje się zagubiony i nie wie co począć.

Powiem szczerze, punkt widzenia Christiana bardziej mnie zainteresował. Być może jest to zasługa braku wewnętrznej bogini Any i w miarę logicznego myślenia ze strony głównego bohatera.

WIELKIM MINUSEM w tej historii było tłumaczenie. Zacznijmy od odmiany nazwy miasta Portland. Bo o ile nazwa "w landzie" jest ok to odmiana "w Portlandzie" brzmi nienaturalnie i śmiesznie. Drugą sprawą są określenia używane w tekście. Ja wiem, że styl pani James jest jaki jest, ale nie jestem w stanie uwierzyć, że w oryginale też padają takie słowa czy sformułowania. Te dwa błędy razem potrafiły niesamowicie razić po oczach.

Po ogólnej ocenie jestem w stanie dać tylko 6 gwiazdek, bo ta książka nie była taka zła. Czytało mi się ją lepiej niż "50 Twarzy Grey'a" i ta ocena faktycznie oddaje moje uczucia.

Sama książka niewiele wnosi nowego, aczkolwiek poznajemy Christiana. Naprawdę go poznajemy, bo w FSOG mamy tylko jego namiastkę... A jak się okazuje Grey jest bardziej skomplikowanym człowiekiem niż może nam się zdawać. Zmaga się z traumą z dzieciństwa i nowym, nieznanym uczuciem do Anastasii. To wszystko powoduje, że czuje się zagubiony i nie wie co począć.

Powiem...

Książka lekka, choć dająca powód do refleksji. Idealna dla osób nie potrafiących zidentyfikować swojej orientacji seksualnej czy otworzyć się do ludzi. W zrozumiały sposób uczy młodego człowieka ważnych wartości.

Chwyciłam za tą pozycję ze względu na Greena, ponieważ o drugim autorze nie miałam dotąd pojęcia. Niesamowite jest to jak w jednej historii przeplatają się nie tylko losy dwóch Willów Graysonów, ale też style obu autorów. Od razu można się zorientować kto gdzie pisał. Każdy ma swoje pole do popisu i każdy ma indywidualnego bohatera. To tworzy spójną całość. Przy jakże uroczym końcu po prostu się nie da nie usiąść w celu przemyślenia kilku kwestii.

Dwóch chłopaków o jednakowej tożsamości, którzy żyją w różnych światach, a jednak można dostrzec podobieństwo między nimi. Łatwo utożsamić się z jednym, momentami nawet nawet z obydwoma.

Biorąc książkę do ręki można się spodziewać dobrego humoru, ironii i przemyśleń na temat miłości, przyjaźni, tolerancji czy szeregu innych związków międzyludzkich. Polecam zarówno młodym jak i starszym osobom.

Książka lekka, choć dająca powód do refleksji. Idealna dla osób nie potrafiących zidentyfikować swojej orientacji seksualnej czy otworzyć się do ludzi. W zrozumiały sposób uczy młodego człowieka ważnych wartości.

Chwyciłam za tą pozycję ze względu na Greena, ponieważ o drugim autorze nie miałam dotąd pojęcia. Niesamowite jest to jak w jednej historii przeplatają się nie...