Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To jest złoto, nie książka - choć na pewno nie jest dla wszystkich. "Cywile" mogą mieć z nią problem natury poznawczej. Tym, którzy z konieczności "cywilami" nie są, gorąco polecam.

Dłużewska opisuje chorobę do bólu prawdziwie. Bolesność życia z depresją i lękiem równoważy wysoki poziom autoironii i czarnego humoru. Sama śmiałam się, łkając. Bo jak tu nie łkać, kiedy czyta się po trosze o własnym piekle? I jak tu się nie śmiać, kiedy jednocześnie ma się przed nosem zapis udanego stand-upu? (Nawiasem mówiąc, do monologu stand-upowego te krótkie rozdziały, które niektórym czytelnikom stają kością w gardle, pasują idealnie).

Ujęła mnie erudycja autorki, lekkość pisania i umiejętność splecenia świetnej książki z pozornie przypadkowych szczegółów i dygresji. I to, jak wplotła w to wszystko odrobiny wiedzy o chorobie - jej objawach, skutkach leczenia, życiu w terapii. Te fragmenty, przy których człowiek zastyga, myśląc "ona też tak ma", mogą być nadspodziewanie kojące.

Warto przeczytać.

To jest złoto, nie książka - choć na pewno nie jest dla wszystkich. "Cywile" mogą mieć z nią problem natury poznawczej. Tym, którzy z konieczności "cywilami" nie są, gorąco polecam.

Dłużewska opisuje chorobę do bólu prawdziwie. Bolesność życia z depresją i lękiem równoważy wysoki poziom autoironii i czarnego humoru. Sama śmiałam się, łkając. Bo jak tu nie łkać, kiedy...

Jedna z ulubionych książek mojego dzieciństwa. Magiczna.

Jedna z ulubionych książek mojego dzieciństwa. Magiczna.