Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pośpiech jest zaprzeczeniem prędkości.

Pośpiech jest zaprzeczeniem prędkości.

- Halt! Jak się miewasz? Co porabiasz? Gdzie Abelard? Jak Crowley? Co tu się właściwie dzieje? - O mojego konia pytasz wcześniej niż zadajesz pytanie o komendanta całego Korpusu. Pewnie cenisz Abelarda wyżej. To mnie cieszy - mruknął Halt, unosząc jedną brew.

- Halt! Jak się miewasz? Co porabiasz? Gdzie Abelard? Jak Crowley? Co tu się właściwie dzieje? - O mojego konia pytasz wcześniej niż zadajes...

- Mówiłem, żebyś uważał, gdzie stąpasz - wspomniał mu. Erak skrzywił się: - I uważałem. - zapewnił - Tylko tak się zapatrzyłem pod stopy, że walnąłem w tę gałąź głową. No i pękła. Halt uniósł brwi. - Rozumiem, że gałąź, nie głowa? - zatroskał się żartobliwie. Erak zdziwił się: - Oczywiście, że gałąź. Łeb mam twardy. - A szkoda, byłaby mniejsza strata - stwierdził zgryźliwie Halt.

- Mówiłem, żebyś uważał, gdzie stąpasz - wspomniał mu. Erak skrzywił się: - I uważałem. - zapewnił - Tylko tak się zapatrzyłem pod stopy, że...

Przerwał świadom, że obaj mężczyźni wpatrują się w niego z wyrazem całkowitego osłupienia. - Chcę powiedzieć - powtórzył - że to tak jakby dotyczyło psa, ale tak naprawdę nie całkiem, jeżeli rozumiecie, co mam na myśli. Nastała bardzo długa chwila ciszy, aż wreszcie Halt wymruczał powoli: - Nie, prawdę rzekłszy, ja nic nie rozumiem. Crowley, przyjaźniący się z Haltem od niepamiętnych czasów łypnął nań i spytał: - Miałeś u siebie tego młodzieńca przez....ile, sześć lat? Halt wzruszył ramionami. - Prawie sześć - odparł - A czy kiedykolwiek udało Ci się zrozumieć choć słowo z tego, co mówi? - Niezbyt często - stwierdził Halt. Crowley pokręcił głową z zadumą. - Jakie to szczęście, że nie poszedł do Służby Dyplomatycznej. Bylibyśmy już w stanie wojny chyba z pół tuzinem krajów, gdyby ktoś go spuścił z oka.

Przerwał świadom, że obaj mężczyźni wpatrują się w niego z wyrazem całkowitego osłupienia. - Chcę powiedzieć - powtórzył - że to tak jakby d...

- Ja nie chrapię - obruszył się Horace. Will uniósł brwi. - Czyżby? - Zdziwił się. - W takim razie przepędź tę kolonie morsów, które nocują w naszym namiocie. Oczywiście, że chrapiesz.

- Ja nie chrapię - obruszył się Horace. Will uniósł brwi. - Czyżby? - Zdziwił się. - W takim razie przepędź tę kolonie morsów, które nocują...

Rozzłoszczony Will z niedowierzaniem wstrząsnął głową. - Zamkniesz ty się wreszcie? - rzucił dobitnie. Horace przepraszająco wzruszył ramionami. - Przykro mi. - odparł. - Kichnąłem. Nic nie poradzę. Człowiek kicha. - Owszem nie przeczę. Ale spróbowałbyś chociaż zaprzestać naśladowania porykiwań rannego słonia - wytknął druhowi Will.

Rozzłoszczony Will z niedowierzaniem wstrząsnął głową. - Zamkniesz ty się wreszcie? - rzucił dobitnie. Horace przepraszająco wzruszył ramion...

Wymienili z Wyrwijem zdziwione spojrzenia. Wierzchowiec zapewne wzruszyłby łopatkami, gdyby zdołał. "A co ja tam wiem?" - chciałby powiedzieć. "Jestem tylko koniem".

Wymienili z Wyrwijem zdziwione spojrzenia. Wierzchowiec zapewne wzruszyłby łopatkami, gdyby zdołał. "A co ja tam wiem?" - chciałby powiedzie...

Will, nieobecny duchem, ledwie coś mruknął. Malcolm ciągnął dalej, z nutą rosnącej irytacji: - Oczywiście zdarza się, iż niedźwiedź czasami wskakuje przez okno, lądując na stole. A raz zła czarownica wpadł i podpaliła zupę. Poza tym w trakcie posiłków nic się nie dzieje. - Mmmmm - Will nadal nie palił się do pogaduszek. Lecz wreszcie dotarło doń, iż Malcolm się nań gapi. Młody zwiadowca podniósł wzrok, minę miał skruszoną. - Wybacz proszę - powiedział. - Chyba trochę cię nie słuchałem.

Will, nieobecny duchem, ledwie coś mruknął. Malcolm ciągnął dalej, z nutą rosnącej irytacji: - Oczywiście zdarza się, iż niedźwiedź czasami ...

Cała zachodnia półkula ocalała, więc dzięki kilku zepsutym małżom!

Cała zachodnia półkula ocalała, więc dzięki kilku zepsutym małżom!