Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W życiu musi być i obowiązek, i pasja, a szczęściem jest ukochanie swojej codzienności.

W życiu musi być i obowiązek, i pasja, a szczęściem jest ukochanie swojej codzienności.

Ludzie nie chcieli dokonywać wyborów, czuć ciężaru odpowiedzialności, pragnęli zrzucić na kogoś to brzemię życia. Pytali dosłownie o wszystko. (...) Dawałam im to, czego pragnęli. Nadzieję. Na miłość, dziecko, zdrowie, szczęśliwą rodzinę, na pieniądze, szacunek w pracy, godną starość, wnuki, dom, ogród, basen, szczęście. Nie wierzyli w Boga. Nie wierzyli w siebie. Nie wierzyli ludziom, z którymi mieszkali pod jednym dachem. Wierzyli tarotowi.

Ludzie nie chcieli dokonywać wyborów, czuć ciężaru odpowiedzialności, pragnęli zrzucić na kogoś to brzemię życia. Pytali dosłownie o wszystk...

(...) w rozmowach pomijali jedynie kwestię przyszłości. Przyszłość mogła ich tylko rozdzielić, to był ten czas, w którym nie mogli razem istnieć, należeli przecież do odrębnych światów, które nigdy nie powinny były się spotkać i połączyć.

(...) w rozmowach pomijali jedynie kwestię przyszłości. Przyszłość mogła ich tylko rozdzielić, to był ten czas, w którym nie mogli razem ist...

Byłam świetna w teorii. Praktykę pomijałam milczeniem.

Byłam świetna w teorii. Praktykę pomijałam milczeniem.

Człowiek przyzwyczaja się do złego. Na początku drżały mi ręce i miałam wyrzuty sumienia. Potem to minęło.

Człowiek przyzwyczaja się do złego. Na początku drżały mi ręce i miałam wyrzuty sumienia. Potem to minęło.

Dawne życie wydawało mi się niepojętą (...) rzeczywistością, jakby dotyczyło kogoś innego. Jak do tego doszło, że znalazłem się tutaj, całkowicie osamotniony leśny człowiek, banita, samotnik polujący na zwierzynę, żyjący w pojedynkę, wymarły gatunek, tylko z wyglądu łagodny, drapieżno, potrafiący błyskawicznie zabić, by przeżyć, jak diabeł tasmański...

Dawne życie wydawało mi się niepojętą (...) rzeczywistością, jakby dotyczyło kogoś innego. Jak do tego doszło, że znalazłem się tutaj, całko...