Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Pod Kopułą" była jedną z tych pozycji, które miałam zamiar przeczytać ale ciągle odkładałam to na później. Na początku 2014 roku ustaliłam sobie cel : przeczytać 50 książek przez ten rok. Rok się kończy, 49 przeczytanych i długo zastanawiałam się co wybrać jako numer 50. Musiało to być coś wyjątkowego, nietuzinkowego czyli na pewno jedno z dzieci Stephena Kinga. W końcu padło na "Pod kopułą".
Początkowo akcja się toczyła powoli, ciągnęły się wydarzenia pierwszego dnia istnienia kopuły. A potem jak kula tocząca się z góry, im dalej tym szybciej. Miałam wrażenie że jestem pod kopułą razem z mieszkańcami już miesiące, a faktycznie minęło zaledwie kilka dni! Dałam się porwać nurtowi zdarzeń, z zapartym tchem śledziłam zwroty akcji, pukałam się w głowę nad głupotą bohaterów i przyklaskiwałam geniuszowi innych. Do ostatnich stron czułam niepewność jak to się skończy, czy wszyscy zginą, czy jednak happy end?
Zakończenie rzeczywiście było najsłabszym elementem, tak jak wielu z was twierdzi. Trochę zmazało to mój zachwyt nad "Pod kopułą", ale tylko troszeczkę. Zapomniałam o tym czytając notę autorską na końcu, uwielbiam je. To tak jakby sam Stephen King siedział przede mną i kończył swoją opowieść, dumny z kolejnego swojego "dziecka".

"Pod Kopułą" była jedną z tych pozycji, które miałam zamiar przeczytać ale ciągle odkładałam to na później. Na początku 2014 roku ustaliłam sobie cel : przeczytać 50 książek przez ten rok. Rok się kończy, 49 przeczytanych i długo zastanawiałam się co wybrać jako numer 50. Musiało to być coś wyjątkowego, nietuzinkowego czyli na pewno jedno z dzieci Stephena Kinga. W końcu...

Na pierwszy rzut oka "Mały Książę" wydaje się być bajeczką dla dzieci, wydaje się dziwne że nie jest lekturą dla szkoły podstawowej. Jednak wystarczy troszkę uważniej czytać, zastanowić się. I wtedy można dostrzec jak wiele życiowych prawd zostało ujętych w tak cienkiej książeczce.
Czytałam Małego Księcia z ołówkiem w ręku - co chwila spotykałam trafiające do mnie fragmenty i podkreślałam, by potem do nich wrócić i jeszcze raz się zastanowić.
Mam zamiar wrócić do tej książki za jakiś czas, jak będę dorosła. Na pewno doszukam się w niej kolejnych, wartych zapamiętania mądrości.

Szczególnie polecam dokładnie zapoznać się z "Małym Księciem" gimnazjalistom, to książka doskonała w kwestii pisania rozprawek :) Praktycznie na każdy temat znajdziecie argumenty w tej lekturze :)

Na pierwszy rzut oka "Mały Książę" wydaje się być bajeczką dla dzieci, wydaje się dziwne że nie jest lekturą dla szkoły podstawowej. Jednak wystarczy troszkę uważniej czytać, zastanowić się. I wtedy można dostrzec jak wiele życiowych prawd zostało ujętych w tak cienkiej książeczce.
Czytałam Małego Księcia z ołówkiem w ręku - co chwila spotykałam trafiające do mnie fragmenty...

Miałam do czynienia tylko z kilkoma dramatami, a każdy z nich był lekturą szkolną. Jestem mocno uprzedzona do tej formy literatury, zawsze ciężko się czyta, mało rozumie, rośnie frustracja...
"Niemcy" są dla mnie miłym zaskoczeniem, napisane przystępnym językiem, ciekawa historia. Podobało mi się. Do tego stopnia, że czytając odczuwałam prawdziwe oburzenie na zachowanie co niektórych okrutnych bohaterów. A to już coś, bo zazwyczaj nie wiążę żadnych emocji z lekturami szkolnymi, z wyjątkiem kilku perełek jak np. "Mały Książę".

Miałam do czynienia tylko z kilkoma dramatami, a każdy z nich był lekturą szkolną. Jestem mocno uprzedzona do tej formy literatury, zawsze ciężko się czyta, mało rozumie, rośnie frustracja...
"Niemcy" są dla mnie miłym zaskoczeniem, napisane przystępnym językiem, ciekawa historia. Podobało mi się. Do tego stopnia, że czytając odczuwałam prawdziwe oburzenie na zachowanie co...