Jesteśmy społecznością, która kocha książki

No cóż mogę powiedzieć? Kolejna fantastyczna część sagi o policjantach z Lipowa. Sprawa wampira, który definiował życie mieszkańców Utopców, powróciła ze zdwojoną siłą po ponad trzydziestu latach. Wątek retrospekcji znów bardzo mi się podobał, idealnie dopełniał wątek kryminalny. Aż do ostatnich stron nie byłam przekonana, kto jest sprawcą. Z jednej strony zawód miłosny, z drugiej nawiedzona Czesława i jeszcze więcej mniejszych tajemnic, które nie zostały wypowiedziane. Wątek cyrku, religijny, gdzieś pomiędzy sprawa pieniędzy zbudowały doskonałą tajemnicę. Może jedyne, do czego mogłabym się przyczepić to, jak dla mnie, za mało wątku obyczajowego. Lubię historie z życia policjantów, ich rozterki, problemy rodzinne budują bardzo życiowe tło. Mimo wszystko książkę czytało mi się bardzo szybko i w nieustającym napięciu. Jak zawsze bardzo polecam!

No cóż mogę powiedzieć? Kolejna fantastyczna część sagi o policjantach z Lipowa. Sprawa wampira, który definiował życie mieszkańców Utopców, powróciła ze zdwojoną siłą po ponad trzydziestu latach. Wątek retrospekcji znów bardzo mi się podobał, idealnie dopełniał wątek kryminalny. Aż do ostatnich stron nie byłam przekonana, kto jest sprawcą. Z jednej strony zawód miłosny, z...

"Przytulajka" to moje drugie spotkanie ze zbiorem opowiadań polskich autorów. Wszystkie formy mają jeden wspólny mianownik - zwierzę. Każde opowiadanie jest na swój sposób inne, ale wszystkie razem są po prostu urocze. Mnie najbardziej do gustu przypadły dwa opowiadania - "Jeżowe lato" Agnieszki Krawczyk oraz "Gdy zwierzęta mówią ludzkim głosem..." Karoliny Wilczyńskiej, które wycisnęło ze mnie kilka łez wzruszenia. Nie wiem czy w literaturze znajdziemy coś bardziej wzruszającego niż motyw cierpienia zwierząt, opowiadany z ich perspektywy.
Ogólnie cały zbiór opowiadań warty jest przeczytania, najlepiej w ponury i zimny dzień, bo po takiej dawce miłości i dobroci zawartej w każdym z opowiadań, od razu będzie cieplej na sercu.

"Przytulajka" to moje drugie spotkanie ze zbiorem opowiadań polskich autorów. Wszystkie formy mają jeden wspólny mianownik - zwierzę. Każde opowiadanie jest na swój sposób inne, ale wszystkie razem są po prostu urocze. Mnie najbardziej do gustu przypadły dwa opowiadania - "Jeżowe lato" Agnieszki Krawczyk oraz "Gdy zwierzęta mówią ludzkim głosem..." Karoliny Wilczyńskiej,...

To pierwsza książka Magdaleny Witkiewicz, którą przeczytałam. Styl piękny, historia całkiem ciekawa, jednak mocno naiwna. Lekka pozycja na smutny wieczór. Ciężko było mi stwierdzić, kto jest głównym bohaterem. Pani Wiesia? Florian? Grażyna? Miks różnych charakterów, historii, podejścia do życia mieścił się w jednej kamienicy. Każdy bohater został ciekawie nakreślony, niekiedy aż za bardzo. I o ile do połowy książki tempo wydarzeń było odpowiednie, o tyle druga połowa to jakaś prędkościowa masakra. Wszystko dzieje się za szybko i na końcu następuje przesłodzony do granic możliwości happy end.
Nie umiem źle oceniać książek, nie jestem też tą pozycją zawiedziona.
Mimo wszystko styl i problemy opisane są w taki sposób, że wiem, że sięgnę wkrótce po inne pozycje tej autorki.

To pierwsza książka Magdaleny Witkiewicz, którą przeczytałam. Styl piękny, historia całkiem ciekawa, jednak mocno naiwna. Lekka pozycja na smutny wieczór. Ciężko było mi stwierdzić, kto jest głównym bohaterem. Pani Wiesia? Florian? Grażyna? Miks różnych charakterów, historii, podejścia do życia mieścił się w jednej kamienicy. Każdy bohater został ciekawie nakreślony,...