Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Because I could not stop for Death – He kindly stopped for me – The Carriage held but just Ourselves – And Immortality. We slowly drove – He knew no haste And I had put away My labor and my leisure too, For His Civility.

Because I could not stop for Death – He kindly stopped for me – The Carriage held but just Ourselves – And Immortality. We slowly drove – He knew no haste And I had put away My labor and my leisure too, For His Civility.

...I gdy tak siedzę z twarzą za oknami/ Odprawiam pacierz za dawno umarłych/ A Oni piją wiatr z mojej wargi/ I poruszają skrzydłami...

...I gdy tak siedzę z twarzą za oknami/ Odprawiam pacierz za dawno umarłych/ A Oni piją wiatr z mojej wargi/ I poruszają skrzydłami...

Wziąłem twój ślubny welon, W pomiętą zwinąłem gazetę - I było to takie brutalne Jak ból. A potem pantofle najczulsze, Łódeczki najmilsze, najdroższe, I w puszce od maggi schowałem kolczyki, Dwie krople rosy. Nocą podzwaniam tą puszką, Płaczę nad paczką z welonem, Kopię w rozpaczy w krzesło Puste, Zimne, Niedobre. Mam jeszcze mydło po tobie, Którym mydliłaś piersi - Włosy mydliłaś gorące, I nos mydliłaś - i nos. Całuję ten śliski kamyczek, Pożeram ten śliski kamyczek - Na jutro mi już nie starczy, Mój Boże, i zacznie się głód.

Wziąłem twój ślubny welon, W pomiętą zwinąłem gazetę - I było to takie brutalne Jak ból. A potem pantofle najczulsze, Łódeczki najmilsze, najdroższe, I w puszce od maggi schowałem kolczyki, Dwie krople rosy. Nocą podzwaniam tą puszką, Płaczę nad paczką z welonem, Kopię w rozpaczy w krzesło Puste, Zimne, Niedobre. Mam jeszcze mydło po tobie, Którym mydliłaś piersi - Włosy my...

- Co jeszcze mogę darować ci, słodka? Jaką pieszczotą skaleczyć tę noc? - Niech mnie z twej ręki śmierć ostra napotka. Niech na tej nocy zamknie się mój los...

- Co jeszcze mogę darować ci, słodka? Jaką pieszczotą skaleczyć tę noc? - Niech mnie z twej ręki śmierć ostra napotka. Niech na tej nocy zamknie się mój los...

Bo przecież głowa, ten włochaty garb/ ma swoją dumę kolosalnej kuli./ Można ją jeszcze, gdy zagłada, wtulić/w ciepłą piwniczkę zapłakanych warg

Bo przecież głowa, ten włochaty garb/ ma swoją dumę kolosalnej kuli./ Można ją jeszcze, gdy zagłada, wtulić/w ciepłą piwniczkę zapłakanych warg

A czy ten szczygieł może w nich? - ja pytam; - Ona jest głucha w obu czarnych gwiazdach...

A czy ten szczygieł może w nich? - ja pytam; - Ona jest głucha w obu czarnych gwiazdach...