Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem rozczarowany drugim tomem. Zasadniczo nic się nie rozwiązuje, ilość dialogów sprawia, że akcja stoi w miejscu. Po rewelacyjnym pierwszym tomie załamałem się czytając drugi, bo miałem wrażenie, że autor nie wiedział co dalej zrobić z fabułą i jak ją pociągnąć.
Jestem głęboko rozczarowany.

Jestem rozczarowany drugim tomem. Zasadniczo nic się nie rozwiązuje, ilość dialogów sprawia, że akcja stoi w miejscu. Po rewelacyjnym pierwszym tomie załamałem się czytając drugi, bo miałem wrażenie, że autor nie wiedział co dalej zrobić z fabułą i jak ją pociągnąć.
Jestem głęboko rozczarowany.

Pierwsze co nasuwa mi się na myśl, to fakt, że autorzy tych książeczek mają ze sobą jakiś problem. Pomijam już nawiązania do seksu, lecz o zakłamanie. Owszem rozumiem fakt edukacji seksualnej dzieci, lecz nie tych z piaskownicy. To tworzenie osób uzależnionych od seksu, ta czynność życiowa, która mimo wszystko pozostaje tylko czynnością zaspokojenia potrzeb organizmu zostaje gloryfikowana bez możliwości odrzucenia jej.

Osobiście uważam, że model edukacji jakiemu sam podlegałem był najlepszy. Rodzice nigdy nie mówili mi o bocianie i kapuście, wszystkiego dowiedziałem się z książki w odpowiednim wieku - czyli w podstawówce. A nie wcześniej. I to nie o seksie, ale skąd się biorą dzieci. W zdaje się 5 klasie podstawówki przyszła pani i zaczęła nam tłumaczyć o pierwszych nocnych erekcjach, w tym samym czasie dziewczęta miały godzinę nauki o okresie i podpaskach. Potem w gimnazjum na dwóch łączonych godzinach pani pedagog powiedziała nam o ciąży, o środkach antykoncepcyjnych i zdrowo nie tyle mówiła, aby się nie pieprzyć co pieprzyć tak aby nie było z tego chorób i dzieci. Bo o chorobach też było wiele. A o dzieciach? Przedstawiła po prostu kosztorys utrzymania dziecka.
W liceum mieliśmy kilkanaście godzin w roku na ten temat z naszą wychowawczynią - wszystko z biologicznego punktu widzenia, bez zdrobnień nazw i historii. Z jakiej tkanki jest od środka pochwa, a z jakiej chuj, jak dbać, jak pielęgnować i jak niczego nie złapać.

Obrazki zamieszczone w książce, są wstrętne dla mnie samego. Dla moich rówieśników czy osób o zbliżonym wieku może to być dobra książka aby się pośmiać, lecz NIE DLA DZIECI.
Stanowczo odradzam kupna obu wydań, tym bardziej jeżeli mają one być przeznaczone dla dzieci. Wszystko przedstawione niby słodko i niewinnie, niby autentycznie i prawdziwie. Jednak sami popatrzcie jak tego typu obrazki mogą wpływać na umysł małego dziecka. Bo na dobrą sprawę to właśnie na ilustracji będzie skupiać się uwaga dziecka.
A twórców? Powinni posłać na jakieś badanie psychologiczne sprawdzające, czy aby na pewno wszystko z nimi dobrze. Bo tak mi się wydaje, że kilku klepek a przynajmniej zdrowego rozsądku i wyczucia smaku - to im brakuje.

Pierwsze co nasuwa mi się na myśl, to fakt, że autorzy tych książeczek mają ze sobą jakiś problem. Pomijam już nawiązania do seksu, lecz o zakłamanie. Owszem rozumiem fakt edukacji seksualnej dzieci, lecz nie tych z piaskownicy. To tworzenie osób uzależnionych od seksu, ta czynność życiowa, która mimo wszystko pozostaje tylko czynnością zaspokojenia potrzeb organizmu...

Może zacznę od tego DO KOGO kierowana jest ta książka? Mianowicie do DZIECI w przedziale wiekowym około 3-7 roku życia. Czyli zasadniczo wtedy kiedy dzieci na dobrą sprawę dopiero odkrywają różnice w ciele poprzez podglądanie siebie wzajemnie w krzakach. Summa summarum, kutasy i cipki dzieci nie służą im do niczego innego poza oddawaniem moczu i tylko z tym są kojarzone.

Już na samym wstępie, w pierwszym omawianym przez autora temacie spotykamy dość kontrowersyjny temat. Mianowicie jaja. Dosłownie, Dan rozpisuje się na kilka ładnych stron na temat kastracji, eunuchów, głosów chłopców po kastracji, nienawiści wobec kastratów na przestrzeni wieków. Dochodzi nawet do tematu o jedzeniu jąder.
Kolejne zagadnienia dotyczą tatuowania sobie kutasów, wierszy o penisach, zwyczajów i poglądów na temat chujów z całego świata.
Między konkretnymi rozdziałami w książce znajdują się niby teksty napisane przez rówieśników czytelnika (przypominam dzieci w przedziale wiekowym 3-7 lat). Lecz pseudonimy jakimi się podpisują szokują. Mamy "Zaraz rzygnę" "Bezwłosy" "żadnych włosów" czy inne tego typu, jakie bynajmniej nie wskazywałyby na fakt iż autorami tych wypowiedzi są dzieci. Lecz przechodząc dalej.
Następnie mamy twórczy akapit o sześćdziesięciu litrach spermy i dziewięciokrotnym nocnym orgazmie u mężczyzny, by potem przejść do tematu "skąd się biorą dzieci". Po biologicznym wytłumaczeniu, przychodzi na odmianę słowa "kutas" w większości znanych języków.
W kolejnych rodziałach dzieci mają historię opowiadane przez ich rówieśników. Oto fragment jednej z nich:

"Ville nie przypomina sobie jakiejś wyjątkowo krępującej sytuacji. Ale nie przepada za chodzeniem do łaźni.
- Kręcą się tam starzy faceci ze swoimi dużymi siusiakami. Staram się na nich nie patrzeć, ale to niemożliwe, bo bez przerwy za nie pociągają, mydlą i poprawiają. Trudno oderwać od nich wzrok. Bardzo podobnie jest z telewizorem. Po prostu trzeba patrzeć."
Na moje oko to przygotowanie bachorów do pedofilii. Pokazanie im, że pedofilia to nic złego.
Owszem, rozumiem, Szwecja i łaźnie są tam popularne, a do łaźni przecież się w ubraniu nie wchodzi. Jednak ta książka stworzona dla świata Szwedów, zawędrowała aż tutaj, a przecież dziecko nie będzie widziało różnicy między jednym a drugim, prawda? Widząc gołego faceta macającego się po jajach będzie się patrzyło bo tak zrobiła dziewczynka z książeczki jaką dostał od mamy...
Dalej autor dopuszcza się profanacji historycznej puszczając teksty wyssane z palca. Jak chociażby ten:
"Mniej więcej trzy tysiące lat temu, w czasach Ramzesa II, w Egipcie oddawano cześć męskiemu organowi płciowemu. Podczas hucznych uroczystości kobiety przechodziły przez miasto z jego wyobrażeniami. Siusiaki wisiały na drewnianych stelażach, a kiedy rozlegały się wiwaty i okrzyki, podnosiły je za pomocą odpowiednio zamocowanych sznurów."
Po pierwsze dlaczego wszyscy się ujebują zawsze Ramzesa? Po drugie, nie było takiego rytuału, po trzecie jedyny jaki był to rok jubileuszowy w którym faraon musiał pokazać ludziom, że jeszcze jest sprawny fizycznie i nadaje się do rządów. A pokazywał to poprzez odbycie biegu i udowodnienie swojej sprawności fizycznej, bynajmniej nie w seksie.
Następnie jest jak dbać o swojego "przyjaciela" ...
To materiał z połowy książki, dalej nie chce mi się już czytać

Może zacznę od tego DO KOGO kierowana jest ta książka? Mianowicie do DZIECI w przedziale wiekowym około 3-7 roku życia. Czyli zasadniczo wtedy kiedy dzieci na dobrą sprawę dopiero odkrywają różnice w ciele poprzez podglądanie siebie wzajemnie w krzakach. Summa summarum, kutasy i cipki dzieci nie służą im do niczego innego poza oddawaniem moczu i tylko z tym są kojarzone.

...