Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wspaniałe opowiadanie w mrocznym klimacie niesamowitości Poego, jednak napisane o wiele kunsztowniej.
Mamy przed sobą zapiski narratora, z którym i wokół którego zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Z początku pozornie niewinne, jak opróżniona w nocy karafka, zaczynają natężać swą uciążliwość, aż do granic obłędu. Pewnego dnia znajduje w gazecie artykuł o Horli, tajemniczej istocie wywołującej epidemię obłędu.
Harold Bloom w "Jak czytać i po co?" interpretuje zmagania narratora z opętującą go istotą, jako opisem przeżyć samego Maupassanta nękanego chorobą umysłową wywołaną syfilisem. Czy tak było istotnie? Nie wiem. Na pewno jednak niezależnie od tego opowiadanie można odczytywać w wymiarze fantastyki i grozy, jak i głęboko psychologicznego oddania stanu pogłębiającego się obłędu, co czyni tę lekturę jeszcze wykwintniejszą.

Wspaniałe opowiadanie w mrocznym klimacie niesamowitości Poego, jednak napisane o wiele kunsztowniej.
Mamy przed sobą zapiski narratora, z którym i wokół którego zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Z początku pozornie niewinne, jak opróżniona w nocy karafka, zaczynają natężać swą uciążliwość, aż do granic obłędu. Pewnego dnia znajduje w gazecie artykuł o Horli, tajemniczej...

Są takie miejsca, gdzie zabijać zwyczajnie nie wypada. A jednak ktoś się temu prawu nie podporządkował i na szacownej uczelni zamordował profesora. Im bardziej sierżant Mirska zagłębia się w śledztwo, tym podejrzanych okazuje się więcej, bowiem świat naukowy okazuje się nie być do końca taki szacowny i skrywa niejednego trupa w szafie [i nie chodzi tu o odkrycia z wykopalisk archeologicznych].
Świetny debiut młodej polskiej pisarki. Szczególnie przypadło mi do gustu poczucie humoru autorki, dzięki któremu czytało się bardzo lekko i przyjemnie. Przy czym nadal mamy klasyczny kryminał, a nie komedyjkę kryminalną. Mam szczerą nadzieję, że pierwsza książka nie okaże się ostatnią i za czas jakiś pani Bińkowska dołączy do grona rodzimych autorów regularnie dostarczających nam kryminalnej rozrywki.

Są takie miejsca, gdzie zabijać zwyczajnie nie wypada. A jednak ktoś się temu prawu nie podporządkował i na szacownej uczelni zamordował profesora. Im bardziej sierżant Mirska zagłębia się w śledztwo, tym podejrzanych okazuje się więcej, bowiem świat naukowy okazuje się nie być do końca taki szacowny i skrywa niejednego trupa w szafie [i nie chodzi tu o odkrycia z...

Peter Grant pracuje jako detektyw posterunkowy w wydziale policji zwanym "Szaleństwo", a zajmującego się wykrywaniem przestępstw związanych z magią. Ulotne linie melodyczne, wyczuwalne od zdawałoby się całkiem zwyczajnego nieboszczyka, prowadzą go w niezwykłe zakamarki Soho, gdzie teraźniejszość przeplata się z wydarzeniami z przeszłości. W tym samym czasie tajemnicza "vagina dentata" pozbawia mężczyzn ich męskości w makabryczny sposób.
Gdyby ktoś przez pomyłkę nie zakwalifikował w bibliotece tej książki jako kryminał, i gdyby moja czternastoletnia kuzynka zrządzeniem losu jej nie zdjęła z półki na chybił trafił, a ja bym nie podjęła wyzwania przypadku, zapewne bym jej nigdy nie przeczytała. Ta dziwna chimera gatunkowa zapewne w innym wypadku by mnie nie zachęciła, a tak to nawet umiliła mi kilka godzin. Poczucie humoru autora bardzo silnie kojarzyło mi się z Nailem Gaimanem, a szczególnie genialnym "Nigdziebądź". "Księżyc nad Soho" to jego przyjemna namiastka.

Peter Grant pracuje jako detektyw posterunkowy w wydziale policji zwanym "Szaleństwo", a zajmującego się wykrywaniem przestępstw związanych z magią. Ulotne linie melodyczne, wyczuwalne od zdawałoby się całkiem zwyczajnego nieboszczyka, prowadzą go w niezwykłe zakamarki Soho, gdzie teraźniejszość przeplata się z wydarzeniami z przeszłości. W tym samym czasie tajemnicza...