Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niestety, albo ja wyrosłem już z prozy Carda albo to odcinanie kuponów od świetnej sagi Endera poszło o krok za daleko. Powieść nadal prezentuje wiele pozytywnych cech charakterystycznych dla jego pisarstwa jednak tym razem najbardziej uwierała mnie absurdalność fabuły, brak realizmu w tym co bohaterowie robią. Ich motywacje i relacje nadal są w miarę przekonujące ale to jak sobie radzą z formidami jest żenująco wydumane. Może jest to pokłosie niedawnej lektury "Stacji" Szamałka, gdzie mamy bardzo realistycznie pokazane funkcjonowanie na międzynarodowej stacji kosmicznej? Niniejszym odhaczyłem ostatnią pozycję z uniwersum Endera, niestety skończyło się niesmakiem...

Niestety, albo ja wyrosłem już z prozy Carda albo to odcinanie kuponów od świetnej sagi Endera poszło o krok za daleko. Powieść nadal prezentuje wiele pozytywnych cech charakterystycznych dla jego pisarstwa jednak tym razem najbardziej uwierała mnie absurdalność fabuły, brak realizmu w tym co bohaterowie robią. Ich motywacje i relacje nadal są w miarę przekonujące ale to...

Z wczesną twórczością tak bywa, że wiele zapowiada ale często niewiele jednak dostacza tu i teraz. Podobnie jest z Moskitami w kontekście całokształtu twórczości Faulknera. Mamy Południe, mamy postacie z krwi i kości ale nie jest to tak spójne,. nie jest tak zdecydowanie pod kontrolą autora, jak jego największe dzieła. Powieść ma swój urok, ma liczne odniesienia do twórczości inspirującej Faulknera ale jako całość nie daje tego efektu. Może należy czytać ją zimą kiedy dokuczliwość moskitów jest jednie wspomnieniem a nie codziennością ;) ?

Z wczesną twórczością tak bywa, że wiele zapowiada ale często niewiele jednak dostacza tu i teraz. Podobnie jest z Moskitami w kontekście całokształtu twórczości Faulknera. Mamy Południe, mamy postacie z krwi i kości ale nie jest to tak spójne,. nie jest tak zdecydowanie pod kontrolą autora, jak jego największe dzieła. Powieść ma swój urok, ma liczne odniesienia do...

Faulkner ma to coś i widać nie stracił tego aż do śmierci, o czym może świadczyć ta powieść. Jest tu wszystko co znają wielbiciele tego autora: klimat południa, ciekawe relacje międzyrasowe i te jego pełnokrwiste postaci. Mamy też specyficzny język oraz nieoczywiste prowadzenie narracji - dla mnie raczej klasyczne już u Faulknera i mające wiele uroku, choć dla wielu ciężkostrawne (sądząc po opiniach na LC). Nie jest to może pozycja kanoniczna w twórczości autora, nie jest zapewne najwybitniejsza ale dla mnie była powrotem do fascynujacego miejsca, do którego od lat nie zawitałem i sprawiła mi wiele radości i wzruszeń.

Faulkner ma to coś i widać nie stracił tego aż do śmierci, o czym może świadczyć ta powieść. Jest tu wszystko co znają wielbiciele tego autora: klimat południa, ciekawe relacje międzyrasowe i te jego pełnokrwiste postaci. Mamy też specyficzny język oraz nieoczywiste prowadzenie narracji - dla mnie raczej klasyczne już u Faulknera i mające wiele uroku, choć dla wielu...