Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bezcenna ikona od dziesiątków lat wędruje z rąk do rąk prywatnych właścicieli drogą usłaną intrygami, zdradami, zabójstwami i niewyjaśnionymi zagadkami. Jej rzekomo cudowne właściwości nie służą wiernym, ale skrywane są przed światem. Kult przedmiotu martwego, siła wiary, walka o dłuższe życie prowadzą jedynie do złych wyborów.

Książka dobra, systematycznie odsłania historię tytułowej ikony. Daję 5/10.

Bezcenna ikona od dziesiątków lat wędruje z rąk do rąk prywatnych właścicieli drogą usłaną intrygami, zdradami, zabójstwami i niewyjaśnionymi zagadkami. Jej rzekomo cudowne właściwości nie służą wiernym, ale skrywane są przed światem. Kult przedmiotu martwego, siła wiary, walka o dłuższe życie prowadzą jedynie do złych wyborów.

Książka dobra, systematycznie odsłania...

Nie przekonała mnie. Ani bohater idealny mąż i ojciec ani jego wspaniała rodzina. Podobnie symboliczne nieszczęście jakie los na niego zesłał. Również wybrany przez niego sposób poradzenia sobie z sytuacją.
Nie rozumiem jak można się rozczulić nad postacią Antoine'a, jak można uznać jego działania za wspaniały wyraz miłości, dobroci i dojrzałości.
Ja czułam jedynie złość.
Książka nie wniosła nic wartościowego do mojego życia.
Gratuluję sobie wytrwałości przebrnięcia przez strony pełne wyzwisk, obrażania, przemocy i zwróconych pokarmów.

Nie przekonała mnie. Ani bohater idealny mąż i ojciec ani jego wspaniała rodzina. Podobnie symboliczne nieszczęście jakie los na niego zesłał. Również wybrany przez niego sposób poradzenia sobie z sytuacją.
Nie rozumiem jak można się rozczulić nad postacią Antoine'a, jak można uznać jego działania za wspaniały wyraz miłości, dobroci i dojrzałości.
Ja czułam jedynie...

Teresa: " Czy się bałam? Oczywiście, że nie. Nikt z nas się nie bał. Czekaliśmy na Powstanie z niecierpliwością. Odczuwaliśmy raczej podekscytowanie niż strach."
Jadwiga: "Idąc z meldunkiem zawsze bardzo się bałam. Nie jest to żaden powód do wstydu. Bali się bowiem wszyscy."

Mam trzy dziesięciolecia za sobą, próbowałam wyobrazić sobie ten strach. Dziewczyny z powstania nie skończyły często dwóch... musiały się bać.
Trzeba przeczytać, komentarze nie oddadzą wrażeń po lekturze. Trzeba samemu poczuć ten żal, strach i złość.

Mąż Haliny napisał do niej w liście: "U nas sytuacja i nastrój pierwszorzędne. Miałbym dużo do pisania, ale opowiem Ci wszystko przy okazji".
Halina walczyła o życie, głodowała, jej dziecko umierało...

Teresa: " Czy się bałam? Oczywiście, że nie. Nikt z nas się nie bał. Czekaliśmy na Powstanie z niecierpliwością. Odczuwaliśmy raczej podekscytowanie niż strach."
Jadwiga: "Idąc z meldunkiem zawsze bardzo się bałam. Nie jest to żaden powód do wstydu. Bali się bowiem wszyscy."

Mam trzy dziesięciolecia za sobą, próbowałam wyobrazić sobie ten strach. Dziewczyny z powstania nie...