Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Spadek formy po "Pan Samochodzik i skarb Templariuszy" aczkolwiek w postaci kobiece autor tchnął trochę życia i charakteru. Zagadka skarbu z czasów II wojny światowej niby, co i rusz pojawia się na kartach powieści, ale pierwsze skrzypce odgrywają tu sprawy społeczne. Książka napisana z werwą i po raz pierwszy odkąd zacząłem czytać kolejny tom przygód Pana Samochodzika w połowie książki miałem odruch przeczytać zakończenie.

Spadek formy po "Pan Samochodzik i skarb Templariuszy" aczkolwiek w postaci kobiece autor tchnął trochę życia i charakteru. Zagadka skarbu z czasów II wojny światowej niby, co i rusz pojawia się na kartach powieści, ale pierwsze skrzypce odgrywają tu sprawy społeczne. Książka napisana z werwą i po raz pierwszy odkąd zacząłem czytać kolejny tom przygód Pana Samochodzika w...

Kolejny tom przygód Pana Samochodzika i znów lekkie rozczarowanie, zaburzony balans między intrygą a opisywaniem bohaterów (ale już za chwilę znów na szczycie z Pan Samochodzik i skarb templariuszy) . Odnoszę wrażenie że Pan Nienacki ma jakąś awersję do kobiet. O ile np. Sienkiewicz marginalizował postacie kobiece, lecz jeśli już jakąś przywołał np. w "Panu Wołodyjowskim" to dał jej jakiś charakter, zadziorność coś co sprawiało że odróżniała się od reszty postaci. W przypadku Nienackiego wyraźnie widać że nawet jeśli daje jakieś pozytywne cechy postaciom kobiecym to za chwilę w jakiś sposób zniechęca do nich czytelnika.

Kolejny tom przygód Pana Samochodzika i znów lekkie rozczarowanie, zaburzony balans między intrygą a opisywaniem bohaterów (ale już za chwilę znów na szczycie z Pan Samochodzik i skarb templariuszy) . Odnoszę wrażenie że Pan Nienacki ma jakąś awersję do kobiet. O ile np. Sienkiewicz marginalizował postacie kobiece, lecz jeśli już jakąś przywołał np. w "Panu Wołodyjowskim"...

Swoją przygodę z Panem Samochodzikiem zacząłem niechronologicznie od Pan Samochodzik i templariusze. Później Skarb Antaryka, Pierwsza przygoda Pana Samochodzika, Święty relikwiarz a obecnie czytam Wyspę złoczyńców. Dochodzę do wniosku że to od tomu Pan samochodzik I Templariusze powinno się zacząć czytać serię o Panu Samochodziku. W innym przypadku jest duża szansa iż czytelnik odbije się o tej literatury przygodowej i nigdy do niej nie powróci. Brak konsekwencji w spójnym prowadzeniu lini fabularnej oraz postępowania bohaterów odbija się odbiorcy tego tomu czkawką. Zdaję sobie sprawę z szukania przez autora konwencji w jakiej chce ciągnąć dalej ten cykl powieściowy, tylko te poszukiwania mogą zmęczyć potencjalnego fana tej serii. Moim skromnym zdaniem pierwsze tomy serii powinno się czytać na samym końcu, prequele jak to ktoś określił na portalu lubimyczytac.pl mogą skutecznie odstraszyć czytelnika.

Swoją przygodę z Panem Samochodzikiem zacząłem niechronologicznie od Pan Samochodzik i templariusze. Później Skarb Antaryka, Pierwsza przygoda Pana Samochodzika, Święty relikwiarz a obecnie czytam Wyspę złoczyńców. Dochodzę do wniosku że to od tomu Pan samochodzik I Templariusze powinno się zacząć czytać serię o Panu Samochodziku. W innym przypadku jest duża szansa iż...