Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To dobra książka. Ciekawe wywiady z ciekawymi ludźmi. Bardzo cenię zarówno Gadowskiego, Zielke i Wojciech Sumlińskiego. Troszkę słabiej znam Pana Mitera i Pana Pyzę. Wieża komunistów, czy Wyrok to znakomite powieści, zwłaszcza Wyrok znakomicie pokazuje mechanizmy działania biznesu, giełdy, reklamy, przy jednoczesnej niewydolności państwa polskiego mającej swoje źródło zarówno w jego nieudolności, jak i czasem zwykłej patologii. Niemniej jednak to nie jest książka o Aferach III RP. W moim odczuciu to książka o dinozaurach polskiego dziennikarstwa śledzczego, kryzysu jaki ten zawód przechodzi, mechanizmów, które powodują, że dzisiaj prasa rzadko decyduje się na dziennikarskie śledztwa bo to się jej po prostu nie opłaca, bo uderzy to w reklamodawcę, czy wreszcie bo łatwiej dostać gotowca od służb, które mają swój interes do zrealizowania. To także książka o tym z czym musi liczyć się osoba, która zdecyduje się na ten zawód, szczególnie widoczne jest to na przykładzie Wojciech Sumlińskiego (co zresztą znakomicie opisał w swojej książce Z mocy bezprawia"). Zaś same afery III RP stanowią jedynie tło całości. Niemniej jednak nie zmienia to faktu, że książkę warto przeczytać bo czasem łatwiej będzie też nam zrozumieć dlaczego bohater danej afery po 5 latach okazał się niewinny i dlaczego nikogo to już wtedy nie interesuje. Smutna czasem jest ta nasza polska rzeczywistość, ale wiosną znosi się to łatwiej:).

To dobra książka. Ciekawe wywiady z ciekawymi ludźmi. Bardzo cenię zarówno Gadowskiego, Zielke i Wojciech Sumlińskiego. Troszkę słabiej znam Pana Mitera i Pana Pyzę. Wieża komunistów, czy Wyrok to znakomite powieści, zwłaszcza Wyrok znakomicie pokazuje mechanizmy działania biznesu, giełdy, reklamy, przy jednoczesnej niewydolności państwa polskiego mającej swoje źródło...

Wydawało mi się, że o tej drużynie wiem prawie wszystko. Myliłem się. Tę książkę trzeba po prostu przeczytać. P.S. Oprócz świetnej lektury był to także sentymentalny powrót do czasów kiedy jako 16 latek z wypiekami oglądałem każdy kolejny mecz Dream Team i złościłem się kiedy realizatorzy TVP przełączali transmisję z hali koszykarskiej na inne areny.

Wydawało mi się, że o tej drużynie wiem prawie wszystko. Myliłem się. Tę książkę trzeba po prostu przeczytać. P.S. Oprócz świetnej lektury był to także sentymentalny powrót do czasów kiedy jako 16 latek z wypiekami oglądałem każdy kolejny mecz Dream Team i złościłem się kiedy realizatorzy TVP przełączali transmisję z hali koszykarskiej na inne areny.

Niewątpliwie jest to książka z gatunku lektur obowiązkowych. Nie jest to lektura łatwa i przyjemna. Po jej przeczytaniu nie poczujemy się szczęśliwi, zadowoleni, czy nie poprawimy sobie humoru. Wręcz przeciwnie, ale nie mam wątpliwości, że tą książkę powinien przeczytać każdy. Nie raz i nie dwa zdarza mi się narzekać na polityków, na pracę, na żonę:), ale tak naprawdę czytając o losach mieszkańców tego "raju" na ziemi dociera do nas, że nasze kłopoty i problemy są naprawdę niewielkie przy tym z czym każdego dnia mierzą się rodacy Kim Ir Sena. Jednocześnie książka nie epatuje patosem, ale przez pryzmat losów zwykłych ludzi oddaje atmosferę w jakiej żyje przeciętny Koreańczyk, atmosferę którą nam trudno zrozumieć (może ludzie żyjący w ponurych czasach stalinowskich są w stanie zrozumieć uczucia towarzyszące obywatelom Korei). Dla mnie losy każdego z tych bohaterów na długo wyryły się w pamięci i chociaż udało im się uciec z Korei Północnej to piętno jakie odcisnęło się na ich życiu na zawsze już w nich pozostanie. Jak napisałem powyżej, nie umiem i chyba też nie chcę poznać uczuć jakie im towarzyszyły. Są mi obce i oby na zawsze obce pozostały, ale czasem czytając tą książkę czułem ból i złość, że w XXI wieku są takie miejsce na Świecie i wolę nie myśleć o tym, że wcale nie jest ich tak mało.

Niewątpliwie jest to książka z gatunku lektur obowiązkowych. Nie jest to lektura łatwa i przyjemna. Po jej przeczytaniu nie poczujemy się szczęśliwi, zadowoleni, czy nie poprawimy sobie humoru. Wręcz przeciwnie, ale nie mam wątpliwości, że tą książkę powinien przeczytać każdy. Nie raz i nie dwa zdarza mi się narzekać na polityków, na pracę, na żonę:), ale tak naprawdę...