Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Steinbecka uwielbiam od zawsze!! Na wschód od Edenu to jedna z moich ukochanych książek ever! Genialne też są Grona Gniewu i Tortilla flat. Kiedy więc wypatrzyłam ostatnio wydane Ulicę nadbrzeżną i Cudowny czwartek radość moja była bezgraniczna. Jednak w miarę przewracania kolejnych stron radość ta zaczęła ustępować miejsca nudzie. Szukałam w sieci recenzji powyższej książki i przeważały euforyczne komentarze. Zatem ciężko powiedzieć czy pewnych pisarzy się nie krytykuje, bo nie wypada, czy książka mimo wszystko jest dobra, a jedynie do mnie nie "trafiła". Pierwsze słowo, które przychodzi mi na myśl by ją scharakteryzować to - już wcześniej napisane - nuda! Lektura była drogą przez mękę i po każdorazowym czytaniu zerkałam ile jeszcze mam do końca, bo nie mam w zwyczaju książek porzucać. Zmęczone, odhaczone, dziękuję, szkoda było czasu:(
Co nie zmienia faktu, że Steinbeck wielkim pisarzem jest. Potraktuję to jako wypadek w twórczej karierze.

Steinbecka uwielbiam od zawsze!! Na wschód od Edenu to jedna z moich ukochanych książek ever! Genialne też są Grona Gniewu i Tortilla flat. Kiedy więc wypatrzyłam ostatnio wydane Ulicę nadbrzeżną i Cudowny czwartek radość moja była bezgraniczna. Jednak w miarę przewracania kolejnych stron radość ta zaczęła ustępować miejsca nudzie. Szukałam w sieci recenzji powyższej...

Rewelacyjna książeczka do wspólnego rodzinnego czytania. Śmieszy małych i dużych!

Rewelacyjna książeczka do wspólnego rodzinnego czytania. Śmieszy małych i dużych!

Zacznę od tego, że jestem wielką fanką twórczości Murakamiego, jednak zbiór powyższych opowiadań nie zachwycił mnie w najmniejszym stopniu. Owszem kilka z nich jest naprawdę udanych, ale oceniając całościowo, pozostał ogromny niedosyt. Tak jak w innych utworach japońskiego pisarza tak i tu dotykamy oniryzmu, absurdu i niedopowiedzenia, jednakże mam wrażenie, że o wiele lepiej te zabiegi sprawdzają się w dłuższych formach, tu niestety momentami irytują i nużą, zamiast wzbudzać pozytywne emocje. Niektóre z opowiadań zdają się być sztuką dla sztuki, gubiąc po drodze jakikolwiek sens. Gdybym moją przygodę z Murakamim zaczęła od "Ślepej wierzby...", prawdopodobnie nie sięgnęłabym po kolejne jego utwory, na szczęście za sprawą wielu innych powieści jego twórczość zapadła mi mocno w serce i jedno małe "potknięcie" nie może mnie zniechęcić. Daję dwie gwiazdki, bo to wciąż dobry styl, lekkie pióro i niebanalność, jednak umieszczam na ostatnim miejscu w moim prywatnym rankingu utworów Murakamiego.

Zacznę od tego, że jestem wielką fanką twórczości Murakamiego, jednak zbiór powyższych opowiadań nie zachwycił mnie w najmniejszym stopniu. Owszem kilka z nich jest naprawdę udanych, ale oceniając całościowo, pozostał ogromny niedosyt. Tak jak w innych utworach japońskiego pisarza tak i tu dotykamy oniryzmu, absurdu i niedopowiedzenia, jednakże mam wrażenie, że o wiele...