Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka-legenda, która zaliczana jest przez wielu do najważniejszych powieści jakie powstały. Nie można się z tym nie zgodzić. Dlatego, pomimo ogromnej objętości (w moim wydaniu - ok. 1500 stron!) wciąż jest chętnie czytana. Stanowi też duże czytelnicze wyzwanie. Dla mnie również był to nie lada wyczyn. Muszę jednak przyznać, że dwa pierwsze tomy znacznie bardziej mi się podobały. Przeczytałam ok. 800 stron w dwa tygodnie, zaś kolejne: tom trzeci oraz czwarty były znacznie trudniejsze w odbiorze. Trochę musiałam się namęczyć, żeby go skończyć, co trwało kilka miesięcy. Nie mogę również wybaczyć tego, co Tołstoj zrobił z Nataszą w ostatnich rozdziałach. (DROBNY SPOILER) Nie ma porównania pomiędzy tą Nataszą kochającą księcia Andrzeja, a tą jako żona Pierre'a. W ostatnich tomach trochę za dużo było tych rozważań autora na temat dziejów ludzkości i polityki. Owszem, takie długie analizy są ciekawe, ale chyba tylko dla historyków, przeciętny czytelnik zaczyna się nudzić. Podsumowując całość, oceniam "Wojnę i pokój" jako niezwykłą przygodę literacką, którą zapamiętam na długo.

Książka-legenda, która zaliczana jest przez wielu do najważniejszych powieści jakie powstały. Nie można się z tym nie zgodzić. Dlatego, pomimo ogromnej objętości (w moim wydaniu - ok. 1500 stron!) wciąż jest chętnie czytana. Stanowi też duże czytelnicze wyzwanie. Dla mnie również był to nie lada wyczyn. Muszę jednak przyznać, że dwa pierwsze tomy znacznie bardziej mi się...

Jaka ta książka była męcząca i nudna, a szkoda bo opis na okładce zapowiadał ciekawą lekturę. Nie podobał mi się styl autorki oraz to jak wykreowała bohaterów i świat przedstawiony, miałam wrażenie, że pisarka odnosiła do niego z lekceważeniem, a nawet z pogardą. To właśnie dlatego przeczytałam tylko kilkadziesiąt stron, nie lubię pozostawiać niedokończonych książek, ale z drugiej strony - po co się męczyć.

Jaka ta książka była męcząca i nudna, a szkoda bo opis na okładce zapowiadał ciekawą lekturę. Nie podobał mi się styl autorki oraz to jak wykreowała bohaterów i świat przedstawiony, miałam wrażenie, że pisarka odnosiła do niego z lekceważeniem, a nawet z pogardą. To właśnie dlatego przeczytałam tylko kilkadziesiąt stron, nie lubię pozostawiać niedokończonych książek, ale z...

Fabuła książki jest prosta. Nie ma tu spektakularnych zwrotów akcji i wielkich przygód. Postacie też są nieco schematyczne, trudno czytelnikowi wymienić choćby kilka cech charakteru danego bohatera. Jednak, to nostalgiczny klimat przedwojennej Polski północnej jest tu niesamowity. Aż chciałoby się cofnąć w czasie do Wolnego Miasta Gdańska i do jego dzielnicy, Oliwy. Książka jest znakomitym przykładem, że mamy w naszym kraju piękne, nastrojowe zakątki, które powinniśmy promować, choćby w literaturze.

Fabuła książki jest prosta. Nie ma tu spektakularnych zwrotów akcji i wielkich przygód. Postacie też są nieco schematyczne, trudno czytelnikowi wymienić choćby kilka cech charakteru danego bohatera. Jednak, to nostalgiczny klimat przedwojennej Polski północnej jest tu niesamowity. Aż chciałoby się cofnąć w czasie do Wolnego Miasta Gdańska i do jego dzielnicy, Oliwy. Książka...