Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W książce aż roi się od drobnych błędów logicznych (ministrowie czytający rano "papierową" a w niej artykuł o wydarzeniu które miało miejsce w nocy 3-4 godziny wcześniej i w prawdziwym świecie nijak nie miało szans trafić na szpalty gazet, odniesienia do meczu ligowego w okresie gdy liga ma przerwę między sezonami itp. itd.), widać też, że autor opisuje miejsca w których nigdy nie był, ale... Ale czyta się super. Niestety kolejne części tego poziomu nie trzymają, tzn. mają wszystkie wady "Stalowej kurtyny", a brak im jej świeżości... Ale, że tu oceniam książkę, a nie cykle to 7-ka (i to taka dosyć mocna) ode mnie

W książce aż roi się od drobnych błędów logicznych (ministrowie czytający rano "papierową" a w niej artykuł o wydarzeniu które miało miejsce w nocy 3-4 godziny wcześniej i w prawdziwym świecie nijak nie miało szans trafić na szpalty gazet, odniesienia do meczu ligowego w okresie gdy liga ma przerwę między sezonami itp. itd.), widać też, że autor opisuje miejsca w których...

Czasem mam wrażenie, że łatwiej w obecnych czasach sprzedać magnetowid niż dobrą debiutancką książkę.
"Rzeczy, które robisz..." to najwyraźniej potwierdzają.
Bo pozycja jest naprawdę świetna i świeża, a w czytelniczym mainstreamie na jej temat cisza jak po śmierci organisty :(

Czasem mam wrażenie, że łatwiej w obecnych czasach sprzedać magnetowid niż dobrą debiutancką książkę.
"Rzeczy, które robisz..." to najwyraźniej potwierdzają.
Bo pozycja jest naprawdę świetna i świeża, a w czytelniczym mainstreamie na jej temat cisza jak po śmierci organisty :(

Nie, nie i jeszcze raz nie.
Bardzo lubię książki Pani Gai. Niesłychanie ją cenię. Poza nieudaną "Topielicą" wszystkie inne jej książki były przynajmniej dobre, a "Grób" uważam, za książkę znakomitą.
Ale tu nic mi nie pasuje.
Po pierwsze:
To nie kryminał, to halekin (czy jak tam to się pisze). Tzn. kiedyś na fantastycznych fandomach wypracowano definicję kiedy książkę można zaliczyć do tego gatunku - w skrócie chodzi o to, że wtedy gdy wątki fantastyczne są na tyle istotne, że mają znaczenie dla rozwoju akcji. Gdyby tą samą miarę przyjąć do kryminału to ta pozycja nawet koło kryminału nie stała (po wycięciu wątków kryminalnych książka mogłaby spokojnie funkcjonować jako słaba, ale spójna całość).
Po drugie:
Pani Gaja postanowiła w książce zawrzeć wszystkie miejsca w których ostatnio była. A podróżowała wiele. Problem w tym, że każde z tych miejsc poznała pobieżnie jako turystka i siłą rzeczy żadne z nich nie ma jakiegokolwiek sensownego klimatu (a klimat Krakowa był bardzo mocnym elementem jej wcześniejszych dzieł).
Po trzecie:
Książka byłą pisana z wykorzystaniem programu dla scenarzystów, co sama GG podkreśla. Pisarka tak się tym gadżetem zachłysnęła, że postanowiła wykorzystać w jednej książce chyba wszystkie jego funkcjonalności, co doprowadziło do przesytu tymi planami czasowymi itd.
Po czwarte:
Zagadka kryminalna jest całkowicie zbędna, ale jest. I wypadałoby ją jakoś sensownie rozwiązać. Rozwiązanie zaproponowane przez Panią Gaję... Nie zdradzając szczegółów, ujmę to tak: ten program dla scenarzystów z którego korzystała był chyba w wersji z oper mydlanych.

Nie, nie i jeszcze raz nie.
Bardzo lubię książki Pani Gai. Niesłychanie ją cenię. Poza nieudaną "Topielicą" wszystkie inne jej książki były przynajmniej dobre, a "Grób" uważam, za książkę znakomitą.
Ale tu nic mi nie pasuje.
Po pierwsze:
To nie kryminał, to halekin (czy jak tam to się pisze). Tzn. kiedyś na fantastycznych fandomach wypracowano definicję kiedy książkę można...