Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na końcu brakowało tylko, żeby Chase zmartwychwstał. Wtedy byłoby już szczęście absolutne.

Książka bardzo nierealistyczna przez co nieżyciowa. Niestety, ale życie nie jest takie słodkie i cudowne jak to nam opisała autorka. Zdecydowanie nie polecam, bo nie ma w niej za grosz autentyczności.

Na końcu brakowało tylko, żeby Chase zmartwychwstał. Wtedy byłoby już szczęście absolutne.

Książka bardzo nierealistyczna przez co nieżyciowa. Niestety, ale życie nie jest takie słodkie i cudowne jak to nam opisała autorka. Zdecydowanie nie polecam, bo nie ma w niej za grosz autentyczności.

Nie wiem jakim cudem z tak ciekawej serii zrobił się taki gniot.


Pierwsze dwie części pochłonęłam bardzo szybko i z dużym zainteresowaniem. Akcja po prostu mknęła. Tutaj niby też co chwilę Wiktoria pakowała się w coś, ale było to już tylko monotonne. Poza tym jakoś mi ona w tym tomie wybitnie przeszkadzała. A najgorsze było stwierdzenie Piotrka, że nie jest zagwarantowane że Beleth ją 'wygrał'. Co zrobiła nasza bohaterka gdy to usłyszała? Zasmuciła się. Tak, zasmuciła się bo wiedziała, że znowu może się zakochać w Piotrze. Ta dziewucha jest taka niezdecydowana i tak bez charakteru, że to aż bije po oczach. Serio, gdybym miała określić jaki jest jej charakter, to moja odpowiedź brzmiałaby:



- Yyyyyy..



A to niestety z powodu Pani Katarzyny. Pierwszoosobowa narracja jest prowadzona z perspektywy Wiktorii. Niestety nie mogłam dostrzec jej emocji i odczuć. Czułam się jakby historię opowiadał nam jakiś czający się za rogiem przechodzień.

Rozczarował mnie Azazel mający wszystko w dupie. Piotrek, który diametralnie się zmienił, a także Kleopatra, którą bardziej obchodziło jakieś przyjęcie niż przywrócona z najokropniejszego na świecie miejsca przyjaciółka. Szatan który okazał się pozbawionym empatii władcą Niższej Arkadii, a nawet dziwnie pusty w tej części Gabriel. Kolejną z wielu rzeczy których nie rozumiem jest ta miłość Beletha do Wiktorii. Dziewczyna nie ma w sobie nic szczególnego oprócz dość nietypowego zaniku mózgu. Gdyby Pani Katarzyna chociaż próbowała zagłębić się w główną bohaterkę. Gdyby chociaż próbowała skupić się przez chwilę na niej to myślę, że nie byłaby tak irytująca jak jest.

Nie wiem jakim cudem z tak ciekawej serii zrobił się taki gniot.


Pierwsze dwie części pochłonęłam bardzo szybko i z dużym zainteresowaniem. Akcja po prostu mknęła. Tutaj niby też co chwilę Wiktoria pakowała się w coś, ale było to już tylko monotonne. Poza tym jakoś mi ona w tym tomie wybitnie przeszkadzała. A najgorsze było stwierdzenie Piotrka, że nie jest...

Książka tak niezwykła, że nie potrafię opisać w tej chwili swoich uczuć po jej przeczytaniu, a co dopiero napisać w miarę sensowną opinię..


No cóż powiem tak: Jeśli zastanawiasz się, czy przeczytać tą książkę, to najlepiej w tej chwili idź do księgarni, biblioteki, czy w stronę półki w swoim domu i zacznij ją czytać już teraz.
W życiu nie czytałam powieści przepełnionej taką ilością uczuć, emocji i trudnych wyborów. W życiu, W ŻYCIU nie zakochałam się aż tak bardzo w bohaterze. W życiu nie płakałam aż tak bardzo z powodu jego trudnej, bolesnej przeszłości. Nigdy nie chciałam żadnego przytulić z całych sił. Nigdy nie chciałam powiedzieć żadnemu z nich "jestem z tobą". Nigdy Przenigdy tak bardzo nie żałowałam że coś dzieje się tylko w powieści. Teraz Tutaj W Tej Książce tak bardzo przywiązałam się do postaci i ich rzeczywistości, że w sumie nie wiem co w tej chwili ze sobą zrobić. Długo będzie mi jeszcze brakować tych kilu bohaterów, których pokochałam z całego serca i o których problemy troszczyłam się bardziej niż o własne.

Dziękuję serdecznie za to, że niektóre książki tak drastycznie potrafią zmienić spojrzenie za różne sprawy. Dziękuję za zdania tak piękne, że czytanie każdego słowa, każdej osobnej litery było rozkoszą. I wreszcie dziękuję za ten czas spędzony w cudownym świecie w którym miałam okazję być aż trzy razy i który jeszcze nie jeden raz będę odkrywać na nowo.


I powiem jeszcze jedno: Jestem dumna z wyboru Julii. Jako jedna z niewielu książkowych bohaterek w pełni zasługuje na szacunek.

Książka tak niezwykła, że nie potrafię opisać w tej chwili swoich uczuć po jej przeczytaniu, a co dopiero napisać w miarę sensowną opinię..


No cóż powiem tak: Jeśli zastanawiasz się, czy przeczytać tą książkę, to najlepiej w tej chwili idź do księgarni, biblioteki, czy w stronę półki w swoim domu i zacznij ją czytać już teraz.
W życiu nie czytałam powieści...