Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ostania z trylogii o profilerze Hubercie Meyerze. Najlepsza z całej trójki:) Książek nie trzeba czytać chronologicznie.

Akcja przebiega sprawnie, do końca nie wiadomo kto ma jaki motyw i czemu zabija. Pojawiają się nowe interesujące postacie.
Książka dobrze pokazuje atmosferę w "firmie".
Plus za ciekawe zakończenie.

Ostania z trylogii o profilerze Hubercie Meyerze. Najlepsza z całej trójki:) Książek nie trzeba czytać chronologicznie.

Akcja przebiega sprawnie, do końca nie wiadomo kto ma jaki motyw i czemu zabija. Pojawiają się nowe interesujące postacie.
Książka dobrze pokazuje atmosferę w "firmie".
Plus za ciekawe zakończenie.

To moja druga przeczytana książka tej autorki. Uważam, że II tom z trylogii o profilerze Hubercie Mayerze jest lepszy od I.
Akcja momentami się dłużyła. Wyjaśnienie motywówów zbrodni dosyć toporne i zawiłe.

Duży plus za wyrazistość postaci - Szerszeń archetyp policjatna. Świetny wątek relacji prokurator Weroniki Rudy z profilerem. Czułam nawet lekki nie dosyt w kwestii zakończenia tego wątku.

To moja druga przeczytana książka tej autorki. Uważam, że II tom z trylogii o profilerze Hubercie Mayerze jest lepszy od I.
Akcja momentami się dłużyła. Wyjaśnienie motywówów zbrodni dosyć toporne i zawiłe.

Duży plus za wyrazistość postaci - Szerszeń archetyp policjatna. Świetny wątek relacji prokurator Weroniki Rudy z profilerem. Czułam nawet lekki nie dosyt w kwestii...

To moja pierwsza książka tego autora.

Książka momentami bywa prawdę straszna, wywołuje takie odczucie strachu jak w powieściach S. Kinga. Niestety momentami nudnawa, akacja się rozwleka.
Ciekawa zakończenie, nie dające jednoznacznej odpowiedzi.

Zapewne sięgnę po kolejne książki Z. Miłoszewskiego, chociażby się upewnić czy można go nazywać polskim Kingiem.

To moja pierwsza książka tego autora.

Książka momentami bywa prawdę straszna, wywołuje takie odczucie strachu jak w powieściach S. Kinga. Niestety momentami nudnawa, akacja się rozwleka.
Ciekawa zakończenie, nie dające jednoznacznej odpowiedzi.

Zapewne sięgnę po kolejne książki Z. Miłoszewskiego, chociażby się upewnić czy można go nazywać polskim Kingiem.