Jesteśmy społecznością, która kocha książki

I cried my eyes out! Nie wypłakałam tyle nawet przy "Pamiętniku" Sparksa! Wybitna!

I cried my eyes out! Nie wypłakałam tyle nawet przy "Pamiętniku" Sparksa! Wybitna!

Musiałam się przespać, żeby wystawić jakąś sensowną opinię... Prawdę mówiąc, na początku uznałam ją za nijaką - kolejna książka o chorobie nastolatków niczym "5 feet apart".
Jednakże teraz dochodzę do konkluzji, że "Dzień ostatnich szans" jest o wiele lepszą książką, więc oceniam ją aż na 9 gwiazdek.
Poznajemy Lane'a jako ambitnego licealistę, który ma bardzo podobne myślenie co 2. nastolatek - byleby dostać się do upragnionej szkoły, byleby mieć najlepsze oceny, byleby wziąć udział w jakimś kołku, aby wpisać to na podanie do szkoły.
Śledzimy jego historię odkąd trafia do Latham House i przy tym obserwujemy jego ogromną przemianę.
Nagle kiedy się przepracowuje, a jego płuca zaczynają wysiadać, uświadamia sobie, że to nie są żarty; że życie nie kręci się tylko wokół szkoły i tak naprawdę to wszystko, co osiągnął wydawało się bezcelowe, kiedy jest na "łożu śmierci".
Lane uświadamia nam, że kiedy cały czas żyjemy przyszłością i tym, co będzie - sami siebie okłamujemy, że jesteśmy szczęśliwi. I dopiero kiedy dotyka nas choroba albo inne nieszczęście, wszystkie nasze ambicje i marzenia pryskają jak bańka, bo nie wiemy, czy dane jest nam doczekać choćby jutra. Okazuje się, że nasze życie było nic warte, bo nie potrafiliśmy skupić się na "teraz", a nasze wspaniałe, zaplanowane jutro nigdy nie nadchodzi...

Powiesz szczerze, że nie sięgałam po tę książkę, aby doszukiwać się jakichś morałów, to miała być luźna młodzieżówka, a teraz mój umysł bawi się w filozofa, haha. "Dzień ostatnich szans" z pewnością zostanie ze mną na dłużej. To jest ten typ historii, który będzie skłaniał cię do refleksji za każdym razem, gdy usłyszysz słowo: "gruźlica", albo gdy poznasz w życiu drugiego Lane'a.

Musiałam się przespać, żeby wystawić jakąś sensowną opinię... Prawdę mówiąc, na początku uznałam ją za nijaką - kolejna książka o chorobie nastolatków niczym "5 feet apart".
Jednakże teraz dochodzę do konkluzji, że "Dzień ostatnich szans" jest o wiele lepszą książką, więc oceniam ją aż na 9 gwiazdek.
Poznajemy Lane'a jako ambitnego licealistę, który ma bardzo podobne...

Długo zbierałam myśli, jaką ocenę dać tej pozycji, ale ostatecznie decyduję się na 3 gwiazdki i to tylko i wyłącznie dlatego, że porusza ważny problem wśród nastolatków, choć też mogłabym się przyczepić do tego, że wszystko opisane było bardzo pobieżnie. Odniosłam wrażenie, że ostatnie rozdziały były pisane na siłę, żeby "odbębnić" i mieć spokój. Deanna ostatecznie wybacza Tommiemu, ale zrobiła to w tak nieprzekonywujący sposób, że w ogóle to do mnie nie trafiło. Rozumiem, że autorka chciała tu przekazać, że sztuka wybaczania jest niezwykle trudna i wiąże ze sobą mnóstwo nieprzyjemności, dlatego uważam, że powinna pokazać to w bardziej... no w lepszy sposób. Tak samo sytuacja z jej przyjaciółką... Deanna jest zagubiona, nie wie co robi, nie wie co chce, więc koniec końców całuje chłopaka Lee - swojego najlepszego przyjaciela. Podobały mi się tu rozterki głównej bohaterki, jej "samolubne przemyślenia", bo to trochę ją urealniło. Pokazało to, że cierpi i potrzebuje takiego chłopaka jak Jason - kipi z niej zazdrość i ból.
Opowieść miała potencjał. Naprawdę miała. Wątek z ojcem mógłby być lepiej rozwinięty - ich rozmowa powinna być najistotniejszym morałem tej książki, tymczasem został rzucony na drugi plan.
Szkoda...

Długo zbierałam myśli, jaką ocenę dać tej pozycji, ale ostatecznie decyduję się na 3 gwiazdki i to tylko i wyłącznie dlatego, że porusza ważny problem wśród nastolatków, choć też mogłabym się przyczepić do tego, że wszystko opisane było bardzo pobieżnie. Odniosłam wrażenie, że ostatnie rozdziały były pisane na siłę, żeby "odbębnić" i mieć spokój. Deanna ostatecznie wybacza...