Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pozbawione chrześcijaństwa narody europejskie są tylko ciałami bez duszy, jak zombi. Pytanie tylko, czy chrześcijaństwo może odżyć? Przez kilka lat w to wierzyłem, choć z rosnącymi wątpliwościami: coraz bliższa mi była myśl Toynbeego, według którego cywilizacje nie giną zamordowane, ale umierają śmiercią samobójczą.

Pozbawione chrześcijaństwa narody europejskie są tylko ciałami bez duszy, jak zombi. Pytanie tylko, czy chrześcijaństwo może odżyć? Przez kilka lat w to wierzyłem, choć z rosnącymi wątpliwościami: coraz bliższa mi była myśl Toynbeego, według którego cywilizacje nie giną zamordowane, ale umierają śmiercią samobójczą.

Siedzę z oficerem Gestapo. Oni otrzymują listy, a ja nie. A tak bardzo chciałbym otrzymać chociaż parę słów Twoją ręką napisanych (...). Ten ból składam u stóp Boga i Polski (...). Bogu dziękuję za to, że mogę umierać za Jego wiarę świętą, za moją Ojczyznę i za to, że dał mi taką żonę. Ppłk. Łukasz Ciepliński " Pług " - z grypsu do żony. 1951 r.

Siedzę z oficerem Gestapo. Oni otrzymują listy, a ja nie. A tak bardzo chciałbym otrzymać chociaż parę słów Twoją ręką napisanych (...). Ten ból składam u stóp Boga i Polski (...). Bogu dziękuję za to, że mogę umierać za Jego wiarę świętą, za moją Ojczyznę i za to, że dał mi taką żonę. Ppłk. Łukasz Ciepliński " Pług " - z grypsu do żony. 1951 r.

Jeden z moich poprzedników mawiał, że zamiast postrzegać nasze ciała jako coś trwałego i martwić się, kiedy coś się psuje, lepiej uznać, że jest wątłe i zmierza ku rozpadowi. Nie oczekujemy przecież, że para spodni będzie nam służyć wiecznie, nie powinniśmy więc spodziewać się tego po naszym ciele. I spodnie, i ciało mają zmarszczki, dziurawią się i w końcu rozpadają. I nie ma nic przerażającego w tym, że coś zaczyna się sypać. Można się tego spodziewać.

Jeden z moich poprzedników mawiał, że zamiast postrzegać nasze ciała jako coś trwałego i martwić się, kiedy coś się psuje, lepiej uznać, że jest wątłe i zmierza ku rozpadowi. Nie oczekujemy przecież, że para spodni będzie nam służyć wiecznie, nie powinniśmy więc spodziewać się tego po naszym ciele. I spodnie, i ciało mają zmarszczki, dziurawią się i w końcu rozpadają. I nie ma ...

Uczciwie mówiąc, nie mógłbym twierdzić, że miłuję Kościół katolicki jako taki. Gdybym nie wierzył, że otrzymał on Słowa Żywota wiecznego, bynajmniej nie czułbym podziwu ani dla jego organizacji, ani dla metod, i wiele rozdziałów jego dziejów budziłoby we mnie odrazę. [...] Dla mnie Kościół, częściowo właśnie przez swoje błędy, przechował w stanie nienaruszonym depozyt, jaki otrzymał; nie to jest ważne, że go skodyfikował, skatalogował, sprecyzował bardziej może, niż byśmy sobie życzyli, ale że go uchronił i że dzięki Kościołowi Słowo dociera do nas nie jako wspomnienie, nie jako Słowo odtwarzane z pamięci, ale czynne i żywe [...] Żaden zarzut wymierzony w ludzką organizację Kościoła już we mnie nie godzi. Nawet najgorsze fakty, jakie wykrywam w przeszłości lub obserwuję dziś jeszcze, wcale mnie nie przejmują, gdyż Kościół stanowi w moich oczach całokształt środków ludzkich, jakimi posługuje się łaska dla użyźnienia każdej duszy, co zwraca się do owego Źródła Wody Żywej [...].

Uczciwie mówiąc, nie mógłbym twierdzić, że miłuję Kościół katolicki jako taki. Gdybym nie wierzył, że otrzymał on Słowa Żywota wiecznego, bynajmniej nie czułbym podziwu ani dla jego organizacji, ani dla metod, i wiele rozdziałów jego dziejów budziłoby we mnie odrazę. [...] Dla mnie Kościół, częściowo właśnie przez swoje błędy, przechował w stanie nienaruszonym depozyt, jaki otr...

Tyle ich. Pod różnymi szerokościami i długościami. W czarnoziemie i glinie. Bezimienne, bezdomne, jedzone przez czas, znikające. Każde z nich - osobne życie, osobne miłości, trud i strach tak podobne, a tak różne. Głowy z dziurami po pociskach, wrzucone w doły, przysypane wapnem, ziemią. Trawa porasta kości, wiatr chodzi w gałęziach sosen, wiatr, co nie chce zamilknąć. Ciała porzucone w lasach, w dołach, przykryte gałęziami. Przewożone nocą, obite, bezwładne, wyładowywane z ciężarówek. [...] Ich myśli zatrzymane w pół drogi, krążące nad powierzchnią traw, w stepie. Ich dzieci, żony, wyczekujące, złamane rozpaczą, nie mogące mówić, nawet w murach własnych mieszkań ściszające głos. [...] A potem pokolenia tych, co żyją bez pamięci, bo pamięć im zabrano, bo w czyimś interesie było powstrzymać ciąg obrazów. [...] Przygarniam was, przygarniam, bezimienni. Niech was ogrzeje oddech żywego. Oddaję wam mój głos. Wejdźcie mi w krew, Cienie.

Tyle ich. Pod różnymi szerokościami i długościami. W czarnoziemie i glinie. Bezimienne, bezdomne, jedzone przez czas, znikające. Każde z nich - osobne życie, osobne miłości, trud i strach tak podobne, a tak różne. Głowy z dziurami po pociskach, wrzucone w doły, przysypane wapnem, ziemią. Trawa porasta kości, wiatr chodzi w gałęziach sosen, wiatr, co nie chce zamilknąć. Ciała po...

Prawdziwym sensem naszego życia jest rozwinąć się w ludzi, którzy naprawdę kochają Boga i promieniują miłością.

Prawdziwym sensem naszego życia jest rozwinąć się w ludzi, którzy naprawdę kochają Boga i promieniują miłością.

Doświadczenie tajemnic Chrystusa oznacza po prostu uświadomienie sobie w samej głębi naszego bytu, że Bóg wybrał nas i umiłował na całą wieczność, że naprawdę jesteśmy Jego dziećmi i naprawdę łączy nas z Nim osobista więź - słowem, uświadomienie sobie rzeczywistej obecności Boga w naszym życiu.

Doświadczenie tajemnic Chrystusa oznacza po prostu uświadomienie sobie w samej głębi naszego bytu, że Bóg wybrał nas i umiłował na całą wieczność, że naprawdę jesteśmy Jego dziećmi i naprawdę łączy nas z Nim osobista więź - słowem, uświadomienie sobie rzeczywistej obecności Boga w naszym życiu.

Cała debata intelektualna dwudziestego wieku sprowadzała się do opozycji między komunizmem, czyli wersją hard humanizmu, a demokracją liberalną, czyli jego wersją soft: to jednak strasznie ograniczające. Od bodajże piętnastego roku życia wiedziałem, że powrót religijności, o którym zaczynano wówczas przebąkiwać, jest nieunikniona.

Cała debata intelektualna dwudziestego wieku sprowadzała się do opozycji między komunizmem, czyli wersją hard humanizmu, a demokracją liberalną, czyli jego wersją soft: to jednak strasznie ograniczające. Od bodajże piętnastego roku życia wiedziałem, że powrót religijności, o którym zaczynano wówczas przebąkiwać, jest nieunikniona.

(...) nie przeczuwali nawet, że w niebie zapadł już był wyrok na nich. Ogarnął on grzechy ich, świadome i nieświadome, a także czyny dobre, hart ducha i wiarę niezłomną, a gdy wszystko zostało zważone i zmierzone miarą nieomylnej sprawiedliwości, Przedwieczny Sędzia wyrok swój opromienił, rozświetlił i przepoił cudownym miłosierdziem bez granic.

(...) nie przeczuwali nawet, że w niebie zapadł już był wyrok na nich. Ogarnął on grzechy ich, świadome i nieświadome, a także czyny dobre, hart ducha i wiarę niezłomną, a gdy wszystko zostało zważone i zmierzone miarą nieomylnej sprawiedliwości, Przedwieczny Sędzia wyrok swój opromienił, rozświetlił i przepoił cudownym miłosierdziem bez granic.

To może wydawać się dziwne, ale najpiękniejsze dni przeżyłem zamknięty przez pięć tygodni w karcerze. Dużo się wtedy modliłem i czułem przy sobie tak silną Bożą obecność, że aż płakałem ze szczęścia, i kiedy przyszli, żeby mnie wypuścić, to nie chciałem wychodzić, tak dobrze mi tam było. Na wolności czegoś podobnego, z tak wielką intensywnością, nie doświadczyłem nigdy. (Iwan Korszyński, więzień gułagu, po wyjściu na wolność ważył 35 kg).

To może wydawać się dziwne, ale najpiękniejsze dni przeżyłem zamknięty przez pięć tygodni w karcerze. Dużo się wtedy modliłem i czułem przy sobie tak silną Bożą obecność, że aż płakałem ze szczęścia, i kiedy przyszli, żeby mnie wypuścić, to nie chciałem wychodzić, tak dobrze mi tam było. Na wolności czegoś podobnego, z tak wielką intensywnością, nie doświadczyłem nigdy. (Iwan K...

Polska przez swe cierpienia zrodzi dusze, które szerzyć i opowiadać będą o miłosierdziu moim [słowa Jezusa do Heleny Majewskiej, 20 V 1940]. W tym dniu widziałam i odczuwałam tak wielką radość Pana Jezusa z tego, że naród polski tak umie kochać nieprzyjaciół i przebaczać największe krzywdy wyrządzone przez nich. O, Polsko! Gdybyś ty wiedziała, jak cię Pan miłuje i cieszy się z udanej próby w doświadczeniu [Helena Majewska, 5 X 1940].

Polska przez swe cierpienia zrodzi dusze, które szerzyć i opowiadać będą o miłosierdziu moim [słowa Jezusa do Heleny Majewskiej, 20 V 1940]. W tym dniu widziałam i odczuwałam tak wielką radość Pana Jezusa z tego, że naród polski tak umie kochać nieprzyjaciół i przebaczać największe krzywdy wyrządzone przez nich. O, Polsko! Gdybyś ty wiedziała, jak cię Pan miłuje i cieszy się z ...

Wierzymy, że naszym życiem i naszą śmiercią rozporządza Opatrzność, więc jesteśmy spokojni i ufni [słowa młodych konspiratorów z czasów II wojny światowej, przed wywózką na Ponary, gdzie zostali zamordowani].

Wierzymy, że naszym życiem i naszą śmiercią rozporządza Opatrzność, więc jesteśmy spokojni i ufni [słowa młodych konspiratorów z czasów II wojny światowej, przed wywózką na Ponary, gdzie zostali zamordowani].