Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Spodziewane zakończenie cyklu. Ostania część "Gniew" to pęd akcji, bitew, potyczek a nawet włamań do zamków. Książkę czyta się szybko, autor kontynuuje swój sposób narracji. Czasami można się pogubić w ilości bohaterów jest to jednak charakterystyczna cecha cyklu więc, jak ktoś dotarł do końca to jest już przyzwyczajony. Jako całość Wieni i Upadli to cykl z ciekawym światem i paroma dobrze poprowadzonymi bohaterami (Camlin, Maquin,). Nie wyróżnia się niestety oryginalną historią i nieoczekiwanymi zwrotami akcji. Dla młodych czytelników lub osób które zaczynają swoją przygodę z fantastyką.

Spodziewane zakończenie cyklu. Ostania część "Gniew" to pęd akcji, bitew, potyczek a nawet włamań do zamków. Książkę czyta się szybko, autor kontynuuje swój sposób narracji. Czasami można się pogubić w ilości bohaterów jest to jednak charakterystyczna cecha cyklu więc, jak ktoś dotarł do końca to jest już przyzwyczajony. Jako całość Wieni i Upadli to cykl z ciekawym...

Najlepiej napisana do tej pory część Wiernych i Upadłych. Wartka akcja, ostateczne rozwinięcie wątków i dość zaskakujące odkrycie pewnych motywów jednego z głównych bohaterów. Autor doskonali to co wychodzi mu świetnie. Swoją wielowątkową historię opisuje z kilkunastu punktów widzenia i mimo, że nie przepadam za takim sposobem przedstawiania fabuły, to podczas czytania nie odczuwałem żadnego dyskomfortu czy chęci ominięcia jakiegoś rozdziału. Pan John Gwynne posiada jakiś unikalny sposób prowadzenia narracji, który pozwala mu na zainteresowanie czytelnika przedstawionym światem i każdym jego bohaterem. Oczywiście są też minusy, wydaje się że żaden aktor na arenie "wojny bogów" nie otrzymał wystarczająco dużo czasu dla siebie mimo 900 stron książki. Parę wątków wydaje się też zmarginalizowanych. Cykl jednak nigdy nie był historią jednego bohatera, raczej kroniką wydarzeń. Polecam i jestem usatysfakcjonowany lekturą, cieszę się że trochę przypadkiem kupiłem pierwszy tom sagi i nie zrezygnowałem z czytania kolejnych części. Z niecierpliwością czekam na polskie tłumaczenie ostatniego tomu.

Najlepiej napisana do tej pory część Wiernych i Upadłych. Wartka akcja, ostateczne rozwinięcie wątków i dość zaskakujące odkrycie pewnych motywów jednego z głównych bohaterów. Autor doskonali to co wychodzi mu świetnie. Swoją wielowątkową historię opisuje z kilkunastu punktów widzenia i mimo, że nie przepadam za takim sposobem przedstawiania fabuły, to podczas czytania nie...

Warto było czekać. Książka konsoliduje poprzednie watki i otwiera przed czytelnikiem ten sam wciągający świat.
Wegner troszkę zaskoczył, a może uznał że pozwoli czytającemu troszkę odetchnąć więc mamy "tylko" 6 perspektyw przez które poznajemy historię zawartą w powieści. Mimo, że wydaje się to dużo to po przednich częściach, gdzie nowe postacie pojawiały się wykładniczo takie przystopowanie uważam za dobry ruch. Po pierwsze Cesarz. Świetna postać niezwykle ciekawy wątek i chyba dla mnie największe zaskoczenie i wartość dla cyklu, troszkę szkoda, że w drugiej części książki gdy zbliżamy się do finału ten wątek znika. Druga nowa perspektywa, to obóz rebelianckich niewolników i kilka istotnych dla fabuły postaci, co najważniejsze całość jest wiarygodna i przemyślana. Momentami mocno emocjonalna ale dzięki temu czujemy determinację i gniew. By nie rozpisywać się za bardzo, pozostałe postaci spełniają swoje obowiązki, wykonują to do czego zostali powołani przez autora i odkrywają przed nami kolejne tajemnicę. Bo w tym tomie dowiadujemy się prawdy a przynajmniej tak nam się wydaje. Parafrazując "Kości zostały rzucone". Wielkie tryby ruszyły i będę czekać na kolejny tom z wielką nie cierpliwością.
Sprawdziłem kilka recenzji i trudno mi się zgodzić z pewnymi niewielkimi obiekcjami jakie książce zarzucono. Początek może nie wypełnia ciągła i szaleńcza akcja ale nie o to chodzi w książkach Wegnera. Mamy za to dobry wstęp do historii. Co do pewnej niewzruszoności dowódcy Czerwonych Szóstek, ta postać, została zaprojektowana właśnie by taka być, a emocję które może nie wylewają się z Kennetha nie oznaczają, że ich nie ma albo przyjmuje los z obojętnością szeregowego żołnierza. To dla mnie główna postać i świetnie odgrywa najważniejsze założenie cyklu.
Podsumowując nie zawiodłem się i mimo dużych oczekiwań jestem niezwykle usatysfakcjonowany. Każda z postaci zasługuje na jeszcze więcej miejsca na własną opowieść. Świetnie poprowadzony Altsin, choć tak skomplikowana postać zasługuje na duże dłuższe rozdziały a jego końcowy monolog zaskakuje i trochę martwi na ile dużo zachowa samego siebie. Brakowało mi Yatecha ale coś czuje, że kolejna część mocno skupi się na jego właścicielce.
Cykl Roberta Wegnera, nie jest odkrywczy, nie dał mi nowości, których gdzieś bym już nie czytał. Ale poraża wiarygodnością postaci, pewnym fatalizmem, wielowątkową przemyślaną historią, wiarygodnym światem. Uważam, że to najlepszy polski cykl fantastyki jaki czytałem. Czekam na więcej i liczę, że autor po swojemu w zgodzie z własną wizją doprowadzi do finału. Kolejna cześć zapowiada się ciekawie w końcu prolog troszkę nam o tym mówi...

Warto było czekać. Książka konsoliduje poprzednie watki i otwiera przed czytelnikiem ten sam wciągający świat.
Wegner troszkę zaskoczył, a może uznał że pozwoli czytającemu troszkę odetchnąć więc mamy "tylko" 6 perspektyw przez które poznajemy historię zawartą w powieści. Mimo, że wydaje się to dużo to po przednich częściach, gdzie nowe postacie pojawiały się...