Jesteśmy społecznością, która kocha książki

❛❛Władza nigdy nie budzi zaufania, bo jest ponad nami. Niewiele trzeba, by wmówić ludziom, że coś władza ukrywa❜❜

Po końcówce Rewizji, która była pełna emocji i zaskoczeń, nie mogłam się doczekać, aż zacznę czytać tę część i wiecie co? Znowu się nie zawiodłam, ani trochę! Uwielbiam Chyłkę, uwielbiam Zordona - brawo dla ciebie, Zordi, rehabilitujesz się po akcji z Romami, uwielbiam ich relację. Mam wrażenie, że każda kolejna część sprawia, że zatracam się w tej serii coraz bardziej i jeszcze bardziej ją uwielbiam - nawet jeśli tutaj na początku nie mogłam się w nią wgryźć, a wątki polityczne to nie jest do końca moja bajka. Dla mojego ukochanego duetu zniosę wszystko. Ta dwójka ma w sobie po prostu to coś, co sprawia, że już od Kasacji po prostu przez to przepływam i się zachwycam coraz bardziej.

❛❛Alkoholizm jest przestępstwem osobistym, w którym nigdy nie dochodzi do zatarcia skazania.❜❜

Chyłka budzi się w szpitalu na Bielanach, a zaraz po tym pojawia się jej dawny znajomy ze studiów. Jak się okazuje, równie piekielnie zdolny prawnik, który finalnie został najmłodszym sędzią TK. Potrzebuje pomocy od prawniczki, a Joanna, jak to Joanna, bierze się do roboty praktycznie od razu. Po zawirowaniach jakie zafundowała mi w Rewizji oraz tamtejszym finalne nie spodziewałam się, że stanie się to tak szybko, ale dla tej kobiety dosłownie nie ma rzeczy niemożliwych. Wydaje mi się, że nawet jakby przejechałby po niej czołg, to i tak podniosłaby się, otrzepała spódnicę, a później popędziła do sądu, bronić klienta i zrobiłaby to z bardzo dobrym, a przynajmniej względnie dobrym skutkiem. Tym razem jednak cała sprawa jest jeszcze bardziej zagmatwana niż to było w przypadku Langera czy Bukano, a rzeczywistość sądowa nie jest tym, do czego Chyłka się wykształciła i była przyzwyczajona. Joanna jednak radzi sobie jak umie, nawet jeśli oznacza to nagłe zniknięcie, a potem pojawienie się ponownie, jak gdyby nigdy nic. Dodajmy do tego zakropione alkoholem wieczory na Argentyńskiej, rozprawy sądowe w kontrze z bezlitosnym prokuratorem i demony przeszłości, z którymi prawniczka musi się zmagać.

Muszę przyznać, że ta część jednak trochę mi się dłużyła i nieco dłużej musiałam poczekać na dojście do jakiś wniosków, ale nie zmieniło to faktu, że czytało się bardzo przyjemnie. Jak ja uwielbiam te dialogi! Duet Chyłki i Zordona znów pracujący razem tylko mnie uświadomił jak bardzo uwielbiam to duo i jak bardzo nie wyobrażam sobie tego, że znowu mogliby się znaleźć po przeciwnych stronach barykady czy nawet zakończyć swoją znajomość, bo to po prostu jest niewykonalne. Tematy polityczne i związane z Trybunałem jednak trochę utrudniały mi czytanie, a cały ten wątek z morderstwem, mam wrażenie, że przeciągnął się za bardzo i zbyt wiele wątków się w nim znalazło, dlatego chyba nie dam takiej samej oceny jak wcześniej, ale to chyba jedyny zarzut jaki mogłabym postawić tej części, bo poza tym bardzo mi się wszystko podobało. Czytałam potwornie zaniepokojona zniknięciem Chyłki, nie mogąc się doczekać tego, co się z nią dokładnie stało. I ta końcówka! Końcówka w ogóle mnie rozwaliła i sprawiła, że piątą część chciałabym czytać w trybie natychmiastowym, już teraz. T e r a z.

❛❛Miała wrażenie, jakby odkryła się za bardzo, jakby mógł zobaczyć ją całkowicie nagą, odartą ze wszystkich warstw, które nakładała codziennie rano, by radzić sobie ze światem.❜❜

Pierwsze co chciałabym powiedzieć w kwestii bohaterów: Brawo, Kordian Oryński, nie jesteś już tak bardzo do wyjebania jak byłeś i bardzo ładnie się rehabilitujesz.

Poza tym: Ta część była dla mnie prawdziwym rollercoasterem emocjonalnym nie tylko przez wzgląd na to, że znów pracowali razem nad sprawą, a ja potwornie się za tym stęskniłam, ale przede wszystkim i ponad wszystko przez wzgląd na Cymelium Chyłki. Nie spodziewałam się czegoś takiego w żadnych moich snach i wyobrażeniach. Nie mogłam się pozbierać po przeczytaniu tego rozdziału i mam wrażenie, że dalej na samą myśl o nim ogarnia mnie potworny chłód. A Zordon i jego zachowanie później! Ten nieporadny adwokat naprawdę wziął sprawy w swoje ręce. Zupełnie po męsku, czego totalnie się nie spodziewałam, ale kibicowałam mu przez cały czas. Bardzo mi się spodobało też to, że jednak uczucia w nim odżyły i chociaż za wszelką cenę starał się pokazać to, że nic takiego nie miało miejsca, to jednak każdy to widział, przede wszystkim Kormak. Sama Chyłka, miałam wrażenie, że opuściła swoją gardę, docierając do myśli, których chyba sama po sobie nigdy się nie spodziewała i kurcze, to też było bardzo fajne! I bardzo przyjemnie się czytało to, że ta bezwzględna prawniczka ma jednak odsłonę, w której uczucia mają jakieś znaczenie. No i ten jeden fragment na Argentyńskiej! O. Mój. Boże. To naprawdę było coś! Czytałam to z wypiekami na twarzy. Wow. Najbardziej jednak ze skarpetek wywaliła mnie końcówka. Musiałam to jedno konkretne zdanie przeczytać kilka razy, aby utwierdzić się w tym, że nic mi się nie przywidziało. Nie mogę się doczekać przez to następnej części jeszcze bardziej!

Chyłka dalej nie zawodzi, w prawdzie nie czułam się 1:1 tak jak po Rewizji, ale wciąż było mocno. Naprawdę mocno. Chcę już wiedzieć do dalej!

❛❛Władza nigdy nie budzi zaufania, bo jest ponad nami. Niewiele trzeba, by wmówić ludziom, że coś władza ukrywa❜❜

Po końcówce Rewizji, która była pełna emocji i zaskoczeń, nie mogłam się doczekać, aż zacznę czytać tę część i wiecie co? Znowu się nie zawiodłam, ani trochę! Uwielbiam Chyłkę, uwielbiam Zordona - brawo dla ciebie, Zordi, rehabilitujesz się po akcji z Romami,...

❛❛- Czy to ci nie przeszkadza? To, że twoi mężowie trafiali na pierwsze strony gazet, tak często o nich mówiono, że prawie przyćmili twoje osiągnięcia i ciebie samą? To, że gdy ludzie plotkują o tobie, zawsze w tle jest siedmiu mężów Evelyn Hugo?
- Nie. Ponieważ to są tylko mężowie. Ja jestem Evelyn Hugo.❜❜

Złota era Hollywood, statuetki Oscarów, filmowe uniesienia i klapy. Szmaragdowa zieleń sukienki Evelyn Hugo, rude włosy Celii St. James, idealnie skrojone garnitury Harry'ego Camerona. Miłość, ból, cierpienie i żal. Rollercoaster emocjonalny. Mogłabym tak w nieskończoność opisywać epitetami Siedmiu Mężów Evelyn Hugo i nie znudziłoby mi się to nawet przez sekundę. Bo to była niesamowita lektura. Wspaniała historia, która uderza w czytelnika dopiero po czasie. Uderza, wnika tak głęboko, że człowiek nie jest w stanie skupić się na niczym innym, a na sam koniec i tak zostaje pozostawiony samemu sobie z nadmiarem emocji, bólem i łzami w oczach.

Taki właśnie efekt na ludziach wywierała Evelyn Hugo. Niesamowita kobieta o wielu twarzach i wielu sekretach z historią równie głęboką, co nieprzewidywalną, która mnie osobiście pochłonęła bez końca.

❛❛Ludziom wydaje się, że intymność dotyczy wyłącznie sfery seksu. Intymność to mówienie prawdy. Kiedy uświadamiasz sobie, że możesz powiedzieć komuś prawdę, kiedy możesz się przed tą osobą otworzyć, kiedy stajesz przed nią nago, a ona mówi: ,,Jesteś ze mną bezpieczna". To właśnie intymność.❜❜

To jedyna z tych historii, która wydaje się zupełnie niepozorna. Sięgasz po nią, bo nie spotkałaś się wcześniej z takim tytułem, z takim kolorem, z taką tematyką. Myślisz sobie, od razu szufladkując i nakładając łatki, że będzie to historia jakiejś nie mogącej się na nikogo zdecydować, pustej laleczce, która skacze z kwiatka na kwiatek. Może nawet usłyszałaś już coś od niej wcześniej, widziałaś wzmianki czy urywki wywiadów. To wszystko i tak nie ma znaczenia, bo zaczynając czytać, wkraczasz świat wielkich ekranów, reflektorów, sławy, w świat czegoś, co mniej czy bardziej każda z nas pożądała na jakimś etapie swojego życia. Tych pięknych sukienek, nagród, kamer, kultowych czarno-białych klapsów filmowych.

Historia Evelyn zaczyna się jednak na długo przed tym i trwa na długo po tym jak osiągnęła szczyt. Jeśli miałabym ją jakoś w skrócie streścić, to zabrakłoby mi na to miejsca, bo nie wybaczyłabym sobie, gdybym coś ominęła lub czemuś ujęła. Bo pomimo tego, że Hugo zaistniała w Hollywood i na swój sposób uformowała tamtejszą historię, to jednak jej życie nie było tylko aktorstwem, jak przez wiele lat sądziła. Poza chwilami uznania, snucia wizji o zdobyciu tej wymarzonej statuetce, to były też sceny brutalne, na swój sposób wyrachowane, bo Evelyn błądzi. Błądzi, miota się i plącze we wszystkim. W decyzjach, w uczuciach, w myślach. Nie nie była, nie jest i nie będzie krystalicznie czystą postacią przez wiele rzeczy, które zrobiła, ale pomimo to od początku aż do samego końca pozostała panią własnego losu, nie dając sobie odebrać absolutnie niczego - no chyba, że nie było to zależne od niej lub za późno zorientowała się tym, co właściwe.

❛❛Czasami rozwód nie jest wstrząsającą porażką. Czasami po prostu chodzi o to, że dwoje ludzi musi wyjść z otaczającej ich mgły.❜❜

Postać Evelyn pochłonęła mnie i zamieszkała w moim sercu na dobre. Już od pierwszych stron zapałałam do nią sympatią, choć nic nie powinno na to wskazywać. Patrzyłam jak ta najpierw młoda dziewczyna bierze sprawy w swoje ręce, wyjeżdża do Californii, aby być kimś, aby coś znaczyć. Potem przyglądałam się jak ta wznosząca się i jaśniejąca coraz bardziej gwiazda po drodze na szczyt popełnia niezliczoną ilość błędów i potyka się o własne decyzje. Po drodze do postaci, które wywarły na mnie ogromne wrażenie dołączyli jeszcze Celia i Harry. Całe to trio pokochałam doszczętnie, zafascynowałam się nimi tak, jak dawno nie zachwycałam się żadną inną postacią. Żadną inną książką ostatnio się nie zachwyciłam do tego stopnia, jak to się stało właśnie z tą. Przyjaźń Evelyn i Harry'ego była dla mnie piękna i to jak rozumieli się niekiedy bez słów czy miłość taka jak Evelyn i Celii była czymś, czego bardzo chciałabym doświadczyć i pomimo tego, że obydwie te relacje potwornie odbiły się na Evelyn, to jestem pewna, że żadnej nie żałowała.

Może ta opinia nie będzie obiektywna, bo piszę ją na gorąco, kiedy emocje nie opadły, ale jestem pewna, że w przypadku tej książki jeszcze długo nie opadną. Nie musiałam długo się zastanawiać nad oceną, szukać błędów, bo po prostu ich nie widziałam. Przepłynęłam przez nią, w towarzystwie śmiechu, ciepła radości, ale też ogromnej ilości łez. Na długo ją zapamiętam i choć te współczesne wstawki sprawiały, że czułam się tak jakby reklamami przerwano mi wspaniały film, to bardzo szybko do niego wracałam, pochłaniając kolejne lata w historii Evelyn, niezależnie od tego, gdzie wywiały ją wiatry jej losu i tak naprawdę byłabym w stanie przeżywać to raz po raz, nie nudząc się ani trochę. Bo przy ludziach takich jak Hugo, Celia czy Harry nie da się nudzić. Można płakać czy cieszyć się razem z nimi, ale nigdy nudzić się.

❛❛- Czy to ci nie przeszkadza? To, że twoi mężowie trafiali na pierwsze strony gazet, tak często o nich mówiono, że prawie przyćmili twoje osiągnięcia i ciebie samą? To, że gdy ludzie plotkują o tobie, zawsze w tle jest siedmiu mężów Evelyn Hugo?
- Nie. Ponieważ to są tylko mężowie. Ja jestem Evelyn Hugo.❜❜

Złota era Hollywood, statuetki Oscarów, filmowe uniesienia i...

❛❛But someone once told me we always end up where we're meant to be, and this is where I'm meant to be. With you.❜❜

Lil disclaimer: English isn't my first language, sorry for the mistakes!

RHYS LARSEN IS A FUCKING STANDARD AND I DO NOT TAKE OTHER OPTIONS.

Ladies, what a ride it has been. Oh. My. God. I need a second to get myself straight, because... How can he, they, she can be so perfect? How's that even possible?

Thanks to TikTok I knew more or less what to expect when it comes to this book, but Bridget and Rhys have my heart anyway. Their story was so intense, so beautiful, so... I don't know, even marvelous at some point. I literally couldn't put this book down. Even though I wasn't sure I will like royalty vibes in books but Twisted Games proved I was wrong, because from now on it for sure will be one of my favorite tropes. The way Rhys was totally different from Alex stirred something in me but in absolute good way! This man, oh god, I love him so much already. I wish some of his kind existed in real life. His story, on the other hand, was so devastating. It hurt so much that I got tears in my eyes when I discovered the truth. I'm so happy he got Bridget in the end. That they both have each other and that they're happy!

The story itself wasn't such surprising as I thought it would be and at some point, I was afraid I won't catch up with all that was going on. But that's all right. It doesn't have to be perfect for me to love it, because I do so anyway and already. Despite the fact, I guess correctly who has leaked the photos to press. Fuck you, Elin. Disrespectfully. I had and have nothing to you. Even respect. Bye.

I'm so happy I finally read it and would recommend it to all those who haven't read it yet. It's absolutely worth it, I promise!

❛❛But someone once told me we always end up where we're meant to be, and this is where I'm meant to be. With you.❜❜

Lil disclaimer: English isn't my first language, sorry for the mistakes!

RHYS LARSEN IS A FUCKING STANDARD AND I DO NOT TAKE OTHER OPTIONS.

Ladies, what a ride it has been. Oh. My. God. I need a second to get myself straight, because... How can he, they,...