Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie nadszedł koniec świata. Od tego trzeba zacząć. Żadnej apokalipsy, najazdów obcych ani nawet ataku zombi. No przecież to w czarną rozpacz można popaść.

A żeby tego wszystkiego było mało Emilia Gałązka dostaje spadek, z którego więcej jest problemów niż pożytku. Na co komu dworek, w którym mieści się ośrodek dla bogatych seniorek? No na co? Emilia nie wie i postawia kłopotu się pozbyć. żeby jednak zatrzymać pieniądze, musi spełnić jeden warunek – spędzić tam trzy tygodnie jako pensjonariuszka. Pomysł ten początkowo wcale jej się nie podoba, ale niebawem okazuje się, że dworek nie jest tak nudnym miejscem, jak sądziła. Można tam znaleźć nie tylko zamożne panie, którymi płatni podrywacze zapewniają porywy serc, ale także… zwłoki. Koniec świata to nie jest, ale zawsze coś.

Iwona Banach jak zwykle rozśmiesza w iście czarnym stylu. Na nudę nie można narzekać, akcja nie zwalnia ani na chwilę, a Emilia jest przecudowna... no przecudownie pokręcona. Jeśli macie ochotę na dużą dawkę dobrego, czarnego humoru, musicie sięgnąć po czwartą cześć serii z trupem!

Nie nadszedł koniec świata. Od tego trzeba zacząć. Żadnej apokalipsy, najazdów obcych ani nawet ataku zombi. No przecież to w czarną rozpacz można popaść.

A żeby tego wszystkiego było mało Emilia Gałązka dostaje spadek, z którego więcej jest problemów niż pożytku. Na co komu dworek, w którym mieści się ośrodek dla bogatych seniorek? No na co? Emilia nie wie i postawia...

Wróciłam niedawno z greckiej Kefalonii i… ociepanie, ale ja się tam zacnie bawiłam! Nawet niezbyt długie opisy w wykonaniu Autorki pozwoliły mi się natychmiast przenieść do, pachnącej nagrzanym piaskiem i morską bryzą, Grecji. Przez całą lekturę towarzyszyło mi cykanie cykad i dźwięk fal uderzających o brzeg. Spodziewałam się standardowego (i dość monotonnie nudnego) wylegiwania na plaży i przyglądania się jak rozwija się historia miłosna głównej bohaterki, a zostałam wciągnięta w historię walki o siebie i własne szczęście, na przekór temu, co wypada, wg społeczeństwa i utartych schematów. I didn't see that coming… no przysięgam. Idealnym dopełnieniem był tajemniczy sen, sekrety rodzinne oraz gruby brulion z twardą okładką. Oczywiście, historia miłosna też była i chociaż nie jestem zadowolona z wyboru Agaty, to jednak życzę jej jak najlepiej. Cieszę się również, że drugoplanowi bohaterowie byli wyraziści oraz różnorodni, a dodatkowo, mieli swoje historie i nie byli tylko tłem dla głównej bohaterki. Nie będę wam za dużo zdradzać, powiem wam tylko – czytajcie! Klimatyczne opisy, tajemnice, duża dawka emocji, różnorodni bohateriwie oraz niezwykle przyjemny styl Autorki sprawiły, że pochłonęłam tę książkę w dwie godziny. Idealna pozycja na wakacyjny urlop! Było to moje pierwsze spotkanie z Kamilą Mitek, ale liczę na kolejne.

Wróciłam niedawno z greckiej Kefalonii i… ociepanie, ale ja się tam zacnie bawiłam! Nawet niezbyt długie opisy w wykonaniu Autorki pozwoliły mi się natychmiast przenieść do, pachnącej nagrzanym piaskiem i morską bryzą, Grecji. Przez całą lekturę towarzyszyło mi cykanie cykad i dźwięk fal uderzających o brzeg. Spodziewałam się standardowego (i dość monotonnie nudnego)...

Pierwsza ważna informacja – to nie jest kryminał. To taka słodko-gorzka obyczajówka z zabawnymi i kryminalnymi wstawkami.

Główną bohaterką jest Marta, która zawodowo pomaga ludziom się dogadać. Jest mediatorką, której małżeństwo właśnie legło w gruzach, były mąż chce odebrać dzieci a matka jej nie znosi. W codziennym boju towarzyszy jej przyjaciółka Betka, przesympatyczny kominiarz Zbigniew, niemający szczęścia w miłości i niezdarno-nieporadny lekarz Robert.

Oprócz wątków osobisto-rodzinnych bohaterów jest tutaj naprawdę sporo różnych spraw, z którymi Marta musi sobie w trakcie mediacji poradzić. Są małżeństwa kłócące się o opiekę nad dziećmi. Są małżeństwa kłócące się o opiekę nad psem. Jest matka, której zięć nie pozwala się spotykać z chorą córką. Dziadkowie macierzyści oskarżający dziadków zastępczych o „kradzież” wnuków. Strony potrafią się kłócić nawet o to przez kogo zwiędła cytryna w doniczce. Czasami ugodę udaje się osiągnąć, czasami nie. Mediatorzy przecież cudotwórcami nie są. Jak ktoś się nie będzie chciał dogadać to choćbyśmy stanęli na rzęsach to się nie dogadają. Dla Marty mediacja jest już udana, gdy strony, początkowo pokłócone i wrogo do siebie nastawione, zaczynają ze sobą rozmawiać. Czasami to wystarczy.

Pierwsza ważna informacja – to nie jest kryminał. To taka słodko-gorzka obyczajówka z zabawnymi i kryminalnymi wstawkami.

Główną bohaterką jest Marta, która zawodowo pomaga ludziom się dogadać. Jest mediatorką, której małżeństwo właśnie legło w gruzach, były mąż chce odebrać dzieci a matka jej nie znosi. W codziennym boju towarzyszy jej przyjaciółka Betka, przesympatyczny...