Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Całkowita porażka. Tej książki nie da się określić nawet jako słaba.
Jest to mierny melodramat aspirujący do pozycji SF.
Książka przegadana. Olbrzymia ilość dialogów które jednym ruchem należałoby usunąć. Są słabe i nie prowadzą do niczego.
Grupka głównych bohaterów głównie się kłóci, mając do siebie o wszystko pretensje.
Fabuła szczątkowa, wystarczająca na 10 stronicowe opowiadanie.
Logika kuleje.
Beznadziejne melodramatyczne zakończenie nie wywołuje żadnych emocji.
Nie jestem w stanie zrozumieć jak tak dobrą powieść którą jest Gra Endera można było doprowadzić do czegoś takiego.
Ciężko jest mi zliczyć ile razy podczas czytania chciałem przerwać. Kierowałem się jednak przeświadczeniem, iż wreszcie coś się zacznie dziać.
Niestety nic z tego.
Jedną gwiazdkę dodaję za względnie ciekawe posłowie, drugą przez wzgląd na pierwszą część.

Całkowita porażka. Tej książki nie da się określić nawet jako słaba.
Jest to mierny melodramat aspirujący do pozycji SF.
Książka przegadana. Olbrzymia ilość dialogów które jednym ruchem należałoby usunąć. Są słabe i nie prowadzą do niczego.
Grupka głównych bohaterów głównie się kłóci, mając do siebie o wszystko pretensje.
Fabuła szczątkowa, wystarczająca na 10 stronicowe...

Zemsta to zbiór opowiadań. Część z nich ciężko nazwać kryminalnymi. Niektóre lepsze, niektóre gorsze. Nie jest to cykl o Harrym. To wiedziałem, reszty nie.
Czy jestem zawiedziony? Nie.
Czemu? Ostatnie opowiadanie jest naprawdę świetne. Gdyby Nesbo poszedł ponownie w takie klimaty to biorę to w ciemno.

Zemsta to zbiór opowiadań. Część z nich ciężko nazwać kryminalnymi. Niektóre lepsze, niektóre gorsze. Nie jest to cykl o Harrym. To wiedziałem, reszty nie.
Czy jestem zawiedziony? Nie.
Czemu? Ostatnie opowiadanie jest naprawdę świetne. Gdyby Nesbo poszedł ponownie w takie klimaty to biorę to w ciemno.

Nie spodziewałem się aż takiego rozczarowania. Po genialnym wręcz Ślepowidzeniu oraz Echopraksji ciężko uwierzyć że to powieść tego samego autora. Na każdym kroku widać niestety że to debiut. 70% powieści to próba wprowadzenia nas w losy kilku bohaterów ze stacji głębinowej. Jest to dość chaotyczne ale najgorsze jest to że ich historie są zupełnie niewciągające. Dialogi są sztuczne. Zastosowanie czasu teraźniejszego przypomina nie powieść ale scenariusz do filmu. Dialogi więcej niż dwóch bohaterów są trudne do przebrnięcia.
Z zalet mogę wymienić jedynie pomysł. Jest niezły. Wizja przyszłości naszego gatunku to największy atut tej książki. Niestety tak całkowity brak zainteresowania dalszymi dziejami bohaterów, sprawiają że nie sięgnę po kolejne tomy.

Nie spodziewałem się aż takiego rozczarowania. Po genialnym wręcz Ślepowidzeniu oraz Echopraksji ciężko uwierzyć że to powieść tego samego autora. Na każdym kroku widać niestety że to debiut. 70% powieści to próba wprowadzenia nas w losy kilku bohaterów ze stacji głębinowej. Jest to dość chaotyczne ale najgorsze jest to że ich historie są zupełnie niewciągające. Dialogi są...