Cytaty
Prawdziwa miłość jest raną. I tylko tak ją można odnaleźć w sobie, gdy czyjś ból boli człowieka jako jego ból.
(...) Bo tak postępują kobiety. Kierują gniew do środka, zwracają go przeciwko samym sobie. (...) Kobieta bierze na siebie, tuszuje, dba o relacje z innymi, przesłaniając własną dumę i szkodząc sobie aż do zatracenia.
Rozpacz? Szaleństwo? - odezwał się Gandalf. - Nie, to nie rozpacz, bo rozpaczać mogą tylko ci, którzy przewidują koniec i nie mają co do niego żadnych wątpliwości. Ale my nie wiemy, jaki będzie koniec. Mądrość każe ugiąć się przed koniecznością, jeśli po rozważeniu wszystkich innych dróg ta jedna okazuje się nieuchronna, jakkolwiek może się to wydać szaleństwem komuś, kto łudzi...
RozwińPoważnym problemem wielu osób jest to, że zrzucają swój smutek na innych. Chcą się nim dzielić. Myślą, że skoro mamy podobne DNA, to automatycznie powinno zasmucać nas to samo. Smutek ani rozpacz nie stają się łatwiejsze do udźwignięcia przez to, że je z kimś dzielimy, przeciwnie, stają się jeszcze cięższe.
Nikt nie jest stracony, bo Bóg nie rozdaje cukierków grzecznym dzieciom, ale podnosi w górę tych, którzy dotknęli dna.
Tak proste jest to, co mamy, że do głowy nam nie przychodzi, żeby za to być wdzięcznym. Na ogół wytykamy Panu Bogu, czego nie mamy.
Mądre oczy serca, w znaczeniu biblijnym, patrzą spokojnie i widzą dobro, ale także zło. Mądrość nie panikuje wobec zła, nie przeraża się złem. Mądrość odczuwa ból na widok zła i robi wszystko, aby zło dobrem zwyciężyć.
Szare, monotonne życie, ciągle w kręgu tych samych problemów i ludzi, to nie przygoda. Czy rzeczywiście? Może właśnie ono pozwala nam wniknąć w głąb sensu. Gdyby do świętości potrzeba było działań nadzwyczajnych, to Jezus nie urodziłby się w przeciętnej rodzinie stolarza. Zanim porwiemy się za nadzwyczajność, zmieńmy zwyczajność w poezję.
Człowiek staje się tym, kim jest, również dzięki własnym błędom.
Bo prawda jest taka, skarbie, ze życie bez miłości nie ma sensu.
Nie ufam tym, którzy są przekonani, że mają wielu przyjaciół. To znak, że nie znają ludzi.
Odnaleźli prawdziwe szczęście. Pokazali mi, że życie jest tym, czym je uczynimy. Musimy być na tyle zdeterminowani, by realizować marzenia i robić to, co dobre, bez względu na opinię innych.
Szatan nie jest głupcem. Może doprowadzić ludzi do takich uczuć wobec nieba, jakie powinni mieć wobec piekła. Może wzbudzić w nich taką obawę łaski, jakiej wcale nie odczuwają wobec grzechu. A dokonuje tego nie światłem, lecz ciemnością, nie tym, co rzeczywiste, ale cieniem, nie jasnością i treścią, ale marzeniami i tworami psychozy. A ludzie wykazują taką słabość intelektualną...
RozwińNikt nie potrafi tak serdecznie współczuć cierpiącemu Chrystusowi, jak ten, kto znosił podobne męczarnie.