Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Mój przyjaciel Mamut" to historia Mansi, nieśmiałej dziewczynki, która uwielbiała odwiedzać muzeum, a w nim mamuta włochatego. Czasem miała wrażenie, że może czuć się tu samotny - tak jak i ona.

To piękna, niespieszna, budująca opowieść. Dzieci przekonają się, że nawiązując nowe znajomości można wiele zyskać, choć czasem pierwszy krok jest bardzo trudny. Warto być po prostu sobą, pokazać innym to, co jest dla nas ważne, co lubimy, a dalej będzie już z górki. Jest to też tytuł, który porusza tematykę ochrony zwierząt - walki o to, aby żyjące dziś na Ziemi gatunki czekała lepsza przyszłość - żeby nie podzieliły losu mamutów. Dla mnie duży plus za subtelność, z jaką została ona poruszona.

Córkę po obejrzeniu książki zafascynował prehistoryczny zwierz. Chodziła i powtarzała w kółko: mamut, mamut! Pokazywała jaki on duży i robiła: tutuu! Bo przecież trąbą tak właśnie się robi. Choć to tytuł dla nieco większych dzieci - jak widzicie już roczniaki mogą być zachwycone.

"Mój przyjaciel Mamut" to historia Mansi, nieśmiałej dziewczynki, która uwielbiała odwiedzać muzeum, a w nim mamuta włochatego. Czasem miała wrażenie, że może czuć się tu samotny - tak jak i ona.

To piękna, niespieszna, budująca opowieść. Dzieci przekonają się, że nawiązując nowe znajomości można wiele zyskać, choć czasem pierwszy krok jest bardzo trudny. Warto być po...

✨ Są takie książki, których ostatnie strony zmieniają całe nasze postrzeganie historii. Takie, które na początku czytacie z lekkością, czasem nawet trochę od niechcenia, ale w pewnym momencie wszystko co poukładaliście sobie w głowie wywraca się do góry nogami. Zamykacie oczy, próbujecie cofnąć się o te kilka zdań, słów, sprawić, by one nigdy nie wybrzmiały...

✨ "Ostatni dzień lata" to właśnie taka powieść. Niepozorna, ale niosąca za sobą garść bardzo trudnych emocji.

✨ Muszę wam powiedzieć, że na początku nie mogłam się w nią wgryźć. Nie potrafiłam zrozumieć do czego autorka nas prowadzi, dostrzec sygnałów wskazujących kierunek wydarzeń. I przez to nie przykładałam większej uwagi do niuansów, nie analizowałam treści. Dopiero później, kiedy dotarłam do ostatnich stron - zaczęłam wracać. Zaczęłam kartkować, szukać, składać wszystko w całość. Bo nie mogłam przejść nad tą historią obojętnie. Nie, kiedy poznałam jej zakończenie.

✨ To powieść, w której znajdziecie wiele retrospekcji. Nie wiem czy nawet nie więcej niż bieżącej akcji. Nic w tym złego, choć wymaga nieco większego skupienia. Jeśli lubicie taki sposób przedstawienia historii, tę nutkę tajemnicy czającą się cały czas w kącie, to książka dla was.

✨ To, co urzekło mnie w niej najbardziej, to otwartość w okazywaniu sobie uczuć między bohaterami. Chciałabym tak odważnie i bez skrępowania dzielić się z innymi słowami o tym co czuję. Chciałabym tak pewnie mówić o emocjach. Bardzo podobało mi się podejście autorki do miłości - na poważnie, od samego początku, bez względu na wiek. Podobało mi się, jak podkreślała wartość i moc tego uczucia. Pięknego, wyjątkowego - i tak właśnie o nim pisała.

✨ Nie zapamiętam tej książki na zawsze, pewnie za kilka tygodni, miesięcy stanie mi się dość obojętna. Ale teraz wiem, że przez kilka dni będzie wypełniać moje myśli. Jeśli jesteście jej ciekawi - śmiało, spróbujcie!

✨ Są takie książki, których ostatnie strony zmieniają całe nasze postrzeganie historii. Takie, które na początku czytacie z lekkością, czasem nawet trochę od niechcenia, ale w pewnym momencie wszystko co poukładaliście sobie w głowie wywraca się do góry nogami. Zamykacie oczy, próbujecie cofnąć się o te kilka zdań, słów, sprawić, by one nigdy nie wybrzmiały...

✨ "Ostatni...

Książkami V.E. Schwab zachwyciłam się już jakiś czas temu. Po lekturze "Vicious" kwestią czasu było sięgnięcie po kolejne tytuły. Na mojej półce stoją już wszystkie wydane w Polsce. Nie wszystkie jeszcze poznałam. Niektóre podobały mi się mocniej, inne mniej. Ale żadnej nie mogę odmówić jednego: KLIMATU.

Klimat - ciężki, gęsty, mroczny - to jeden ze znaków rozpoznawczych powieści Schwab. Kiedyś powiedziałabym, że to nie moja bajka... Ale wystarczyło, że spróbowałam, a szybko zmieniłam zdanie.

"Wiedźma z Bliska" jest debiutem. Podeszłam do niej bez wygórowanych oczekiwań. Szczerze mówiąc, po kilku poznanych wcześniej opiniach nie spodziewałam się niczego szczególnego. A otrzymałam genialną powieść!

Tak, jest w pewnym stopniu przewidywalna. Tak, wątek romantyczny był tu w zasadzie zbędny. Tak, autorka potrafi pisać jeszcze lepiej. Ale czy przeszkadzało mi to w jakimkolwiek stopniu czerpać przyjemność z lektury? Nie.

Uwielbiam książki, które mogę czytać niespiesznie, a które jednocześnie po odłożeniu na półkę przyciągają mnie do siebie jak magnes. Uwielbiam cichy dreszczyk emocji, towarzyszący mi podczas lektury. Uwielbiam historie, których klimat wydaje się wydostawać poza strony i przesiąka do umysłu mącąc myśli. I to wszystko w "Wiedźmie z Bliska" znalazłam.

Znalazłam też kilka dodatkowych rozdziałów, poświęconych chłopcu zrodzonemu z popiołu - świetne uzupełnienie historii!

Książkami V.E. Schwab zachwyciłam się już jakiś czas temu. Po lekturze "Vicious" kwestią czasu było sięgnięcie po kolejne tytuły. Na mojej półce stoją już wszystkie wydane w Polsce. Nie wszystkie jeszcze poznałam. Niektóre podobały mi się mocniej, inne mniej. Ale żadnej nie mogę odmówić jednego: KLIMATU.

Klimat - ciężki, gęsty, mroczny - to jeden ze znaków rozpoznawczych...