Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dopiero gdy człowiek przeżywa to, co ja wówczas, wie, że wszystko idzie dobrze, że się układa, że istota ludzka ma niesłychaną zdolność do rekonstrukcji, do zabliźniania ran, jakby miała kilka warstw skóry jedną na drugiej. Jedno życie nakładające się na drugie. Jeszcze inne życie w magazynie. Że zapominanie jest bezkresne.

Dopiero gdy człowiek przeżywa to, co ja wówczas, wie, że wszystko idzie dobrze, że się układa, że istota ludzka ma niesłychaną zdolność do r...

Violette, bluszcz dławi drzewa, pamiętaj zawsze, żeby go przycinać. Zawsze. Jak tylko myśli zawiodą cię w mrok, weź sekator i tnij te swoje nieszczęścia.

Violette, bluszcz dławi drzewa, pamiętaj zawsze, żeby go przycinać. Zawsze. Jak tylko myśli zawiodą cię w mrok, weź sekator i tnij te swoje ...

To dziwne, że w chwilach kryzysu człowiek wraca pamięcią do dzieciństwa.

To dziwne, że w chwilach kryzysu człowiek wraca pamięcią do dzieciństwa.

Tutaj, powiadam sobie, żyliśmy, byliśmy szczęśliwi. To było nasze, chociaż na tak krótko. Dwie noce tylko spędziliśmy pod tym dachem, a jednak pozostawiliśmy coś po sobie. Nic materialnego, jak szpilka do włosów na toaletce czy pusta butelka po pigułkach aspiryny, czy chustka do nosa pod poduszką, lecz coś nieokreślonego, chwilę naszego życia, jakąś myśl, jakiś nastrój.

Tutaj, powiadam sobie, żyliśmy, byliśmy szczęśliwi. To było nasze, chociaż na tak krótko. Dwie noce tylko spędziliśmy pod tym dachem, a jedn...

Dom ten był naszym schronieniem, rozmawialiśmy, kochaliśmy się wśród tych ścian. To było wczoraj. Dzisiaj wędrujemy dalej, nie zobaczymy go więcej i jesteśmy inni, zmieniliśmy się w jakiś niedostrzegalny sposób. Nigdy nie będziemy tacy sami jak przedtem.

Dom ten był naszym schronieniem, rozmawialiśmy, kochaliśmy się wśród tych ścian. To było wczoraj. Dzisiaj wędrujemy dalej, nie zobaczymy go ...

Jakże pragnęłam wiedzieć, co należy mówić i jak się zachowywać! Czy on domyślał się, że pewność siebie, wdzięk i opanowanie nie były mi wrodzone? Musiałam zdobywać te cechy powoli i boleśnie, kosztem wielu gorzkich chwil.

Jakże pragnęłam wiedzieć, co należy mówić i jak się zachowywać! Czy on domyślał się, że pewność siebie, wdzięk i opanowanie nie były mi wrod...

Po raz pierwszy odczuwałem zdziwienie, litość, zachwyt - stany, do których, jak sądziłem, nie jestem zdolny i które nigdy na nic mi się nie przydały. Było tak, jakby moje oczy - te prawdziwe, surowe i nagie, z siatkówkami na wierzchu - nareszcie się uwolniły, by odtąd widzieć przez skórę i kości, dostrzegać formy i kolory w ich nieprawdopodobnej jaskrawości, spoglądać na niebo i w głąb ziemi. Wydawało mi się dziwne, że moja pięść przestała się zaciskać. Wydało mi się dziwne, że nie pragnąłem śmierci mamy.

Po raz pierwszy odczuwałem zdziwienie, litość, zachwyt - stany, do których, jak sądziłem, nie jestem zdolny i które nigdy na nic mi się nie ...

Milczeliśmy oboje, prawie krzycząc, a nasza cisza była cięższa niż jakikolwiek hałas. Miałem świadomość, że cokolwiek wydarzy się później tamtego dnia i tamtego lata, zostanie z nami już na zawsze.

Milczeliśmy oboje, prawie krzycząc, a nasza cisza była cięższa niż jakikolwiek hałas. Miałem świadomość, że cokolwiek wydarzy się później ta...

Żart dość głupi, ale nie było mnie stać na inny. Z trudem przychodziło mi żartować z kimś, z kim przez ostatnie osiem lat niemal w ogóle nie rozmawiałem. Z kimś, kto odpychał mnie nogą jak psa, gdy byłem gotów być psem tylko po to, by mnie pogłaskano.

Żart dość głupi, ale nie było mnie stać na inny. Z trudem przychodziło mi żartować z kimś, z kim przez ostatnie osiem lat niemal w ogóle nie...