Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Misja 100" czaruje pomysłem wysłania setki skazańców na ziemię, która wiele lat temu wyludniona, skrywa wiele tajemnic, zachęca postaciami z przeszłością i wizją romansu między Clarke, a Bellamym.
Poza tym jest to bardzo zmarnowany pomysł.
Nie możesz w to uwierzyć? Cóż, obejrzyj serial " The hundred" inspirowany książką. Tam dopiero zrobili z fabułą cuda, których niestety nie potrafiła zrobic autorka. Totalnie nie wykrozystała potencjału, jaki daje fakt, że ziemia była dla skazańców nieznanym terytorium, że zflora i fauna były nie udomowione i że wszystko lub też wszyscy, choćby za zajęcie ich miejsca do życia, mogli być wrogo nastwieni.
Sami bohaterowie też generalnie są płytcy. Więż Bellamy'ego z siostrą niby taka silna jest absolutnie pominięta, zaś Clarke za szybko wpada w ramiona tego samego chłopaka. Wells jest denerwujący, bo jest denerwujący, a do tego zaczyna prowadzać się z córką wodza Ziemian, co juz wogóle jest od czapy, bo gdyby "kosmita"chciał się ciągać z moją córką, zamknęłąbym ją chyba w wieży bez drzwi.
Wszystko jest dosyć naciagane, a akcja średnio wartka, momentami przytłacza.
Nie mniej jednak książka lekka, w sam raz na popołunie, gdy nic ciekawego nie przychodzi ci do głowy. W serialu się zakochałam, książki przeczytałam już trzy, a z czwarta próbuję się przemęczyć, ale to ona prędzej zmęczy mnie niż ja ją doczytam.

"Misja 100" czaruje pomysłem wysłania setki skazańców na ziemię, która wiele lat temu wyludniona, skrywa wiele tajemnic, zachęca postaciami z przeszłością i wizją romansu między Clarke, a Bellamym.
Poza tym jest to bardzo zmarnowany pomysł.
Nie możesz w to uwierzyć? Cóż, obejrzyj serial " The hundred" inspirowany książką. Tam dopiero zrobili z fabułą cuda, których niestety...

Szablonowa historia o greckim bogu i śmiertelnej, a jednak wyjątkowej dziewczynie zwyczajowo nie zdającej sobie sprawy z własnej urody.
Za to absolunite nieszablonowa przynależność "gatunkowa" główengo bohatera, który okazuje się kosmitą i dziewczyna, która jest tylko typową nastolatką, kochając jeść, czytać i pakować się w dziwne sytuacje.
Gdy doda się do tego nieco sarkastycznych, choć nie tak sarkastycznych jak bym chciała, dialogów, znowu podkreśli się urodę główego bohatera o imieniu Daemon i pozbawi się główną bohaterkę, a więc Katy, ojca, historia staje się zwyczajnym fantasy, ale bardzo wciągającym fantasy.
Pracując nad kolejną częścią własnej powieści, będąc zanurzoną w trudnych prawach rządzących moim światem fantasy i zawiłymi historiami z przeszłości moich bohaterów, prawie zapomniałam, jak cudownie jest sięgnąć po książkę należącą do kogoś innego, poznać nowych bohaterów i absolutnie nowy, jeszcze nieodkryty świat, a tak się stało, gdy wzięłam "Obsydian" do ręki.
Książka może faktycznie schematyczna, ale przeczytałam ją na jednym wdechu. Kosmici łamią konwencję o wilkołakach i wampirach jako nieodzownym składniku dobrej książki fantasy czy też science fiction, ale nie sprawiają, że książka staje się wyrwana z rzeczywistości, przeciwnie, urocza narratorka, którą jest Katy, sprowadza nas na ziemię swoim nastoletnim tokiem myślenia i postrzegania świata, zaś Daemon jako istota nie z tej ziemi, odrywa od niej także nas.
Może czasami dialogi bywały żenujące, a główna bohaterka wydawała się nieco ofiarą losu, zaś same wydarzenia, czy wogóle akcja nie była porywająca, to jednak nie żałuję, że sięgnęłam po tę książkę, jak to było w przypadku "Zmierzchu".
Schematyczne historie czyta się najlepiej, zwłaszcza jeżeli ostatecznie łamią je chocby kosmici.
Gorącą polecam, a sama wybieram się po następną część :D

Szablonowa historia o greckim bogu i śmiertelnej, a jednak wyjątkowej dziewczynie zwyczajowo nie zdającej sobie sprawy z własnej urody.
Za to absolunite nieszablonowa przynależność "gatunkowa" główengo bohatera, który okazuje się kosmitą i dziewczyna, która jest tylko typową nastolatką, kochając jeść, czytać i pakować się w dziwne sytuacje.
Gdy doda się do tego nieco...

Miłość, przeznaczenie, upadek.
Cała ziemia skąpana w czarnych jak heban piórach upadłego anioła, a wśród nich wszystkich on sam z ogromną blizną na plecach i roztrzaskaną na kawałki duszą.
Czy ktoś tak zły, rozgoryczony i pusty jest jeszcze zdolny do jakiegokolwiek innego uczucia niż nienawiść?
Patch i Nora są jak dwie gwiazdy z zupełnie różnych układów planetarnych. Każde z nich ma własną historię, doświadczenia i inne zdanie o świecie. Oboje jednak gonią w swoim życiu za czymś niezwykle rzadkim - za autentycznością.
Czy ich uczucie okaże się dość prawdziwe i silne, aby przezwyciężyć każdą przeszkodę? Aby stawić opór każdemu wrogowi? Czy są dość silni, aby w imię tej miłości przeciwstawiać się własnej naturze?
I czy to uczucie jest warte tej ceny?
Świat usłany kruczymi piórami upadłego anioła w oczach nastolatki jest fascynujący. W oczach kobiety, która go pokochała pusty, zimny i nieszczęśliwy. Ale autentyczny, ale bardzo jej bliski. Nawet jeśli niebo od ziemi dzielą setki tysięcy mil, to uczucie łamie wszelki dystans, kruszy lód, w który obrosły ich serca, scala zmiażdżone dusze.
To ich historia.
Zapisana w ich bliznach.
Czy warta przeczytania?
Oceń sam.

Miłość, przeznaczenie, upadek.
Cała ziemia skąpana w czarnych jak heban piórach upadłego anioła, a wśród nich wszystkich on sam z ogromną blizną na plecach i roztrzaskaną na kawałki duszą.
Czy ktoś tak zły, rozgoryczony i pusty jest jeszcze zdolny do jakiegokolwiek innego uczucia niż nienawiść?
Patch i Nora są jak dwie gwiazdy z zupełnie różnych układów planetarnych. Każde...