Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Co to była za historia! Uwielbiam w niej dosłownie wszystko. Uwielbiam naszych bohaterów oraz to w jaki sposób tworzy się więź między nimi. Uwielbiam to napięcie i iskry, które przeskakują przy każdej okazji. Rumieniłam się, uśmiechałam, śmiałam i smuciłam razem z nimi. Topka tego roku, zdecydowanie!

Co to była za historia! Uwielbiam w niej dosłownie wszystko. Uwielbiam naszych bohaterów oraz to w jaki sposób tworzy się więź między nimi. Uwielbiam to napięcie i iskry, które przeskakują przy każdej okazji. Rumieniłam się, uśmiechałam, śmiałam i smuciłam razem z nimi. Topka tego roku, zdecydowanie!

Gdybym miała napisać o tej książce jedno zdanie, to znalazłam idealne podsumowanie na tik toku:

„Niby fajnie, ale szczerze? Nich#ja nie jest fajnie.”

Dosłownie.

Dziewczyna po śmierci matki i babci dowiaduje się, że ma pięciu braci, a najstarszy z nich zdecydował się zostać jej opiekunem prawnym. No okej, spoko. Nagle z kopciucha staje się księżniczką, bo (kto by się spodziewał) jej bracia okazują się bogaczami i żyją w luksusach, o jakich jej się nie śniło. Ich bogactwo jest mocno niepokojące, ale nasza pick me girl tego nie widzi nawet wtedy, gdy dowody ma przed oczami. Co sobie będzie zaśmiecała swoją niewinną główkę takimi głupotami.

Bracia (z małymi wyjątkami) traktują ją przeważnie jak intruza lub robaka, którego chcieliby zdeptać. Okazują jej swoją niechęć i są chamscy. W towarzystwie innych ludzi to już inna śpiewka - młoda nagle staje się siostrzyczką, której godności trzeba bronić i pokazać, że braciszkowie nie pozwolą jej tknąć. Co za pokazówka.

Hailie (bo tak ma na imię główna bohaterka) to mdła i nijaka beksa. No dobra, pochwalę ją ten jeden raz, bo udało jej się pokazać na chwilę pazura, ale tylko raz.

Ani to słodkie, ani urocze, a tym bardziej zabawne.

Na dodatek to ciągle powtarzanie "mój brat", "ulubiony brat", "najstarszy brat". Po dwóch razach to zapamiętałam, nie trzeba co chwilę powtarzać, a już na pewno nie przez całą książkę.

Początkowo podobał mi się styl autorki, pisała naprawdę fajnie, ale później coś się posypało i było po prostu źle.

Gdybym miała napisać o tej książce jedno zdanie, to znalazłam idealne podsumowanie na tik toku:

„Niby fajnie, ale szczerze? Nich#ja nie jest fajnie.”

Dosłownie.

Dziewczyna po śmierci matki i babci dowiaduje się, że ma pięciu braci, a najstarszy z nich zdecydował się zostać jej opiekunem prawnym. No okej, spoko. Nagle z kopciucha staje się księżniczką, bo (kto by się...

' Czy osoby z dwóch różnych światów mają szansę na swoje „żyli długo i szczęśliwie”?

Gdyby płacono mi grube pieniądze za każdą negatywną recenzję, to nigdy nie zostałabym milionerką. Jestem taką osobą, która stara się z każdej książki wykrzesać chociaż jedną rzecz, za którą można ją pochwalić. Nie musi to być nic wielkiego, wystarczy drobnostka. W przypadku „Zaufaj mi” było to trudne zadanie, ale się udało!

Historia Ethana i Meghan reklamowana jest tym, że autorka napisała ją w wieku czternastu lat. Już sama ta informacja była dla mnie małą czerwoną flagą, ale ją zignorowałam, bo wierzyłam w to, że nie będzie tak źle. W końcu od czegoś są poprawki i korekty, prawda? Uwielbiam romanse, w których mężczyzna jest przystojnym miliarderem i zakochuje się w kobiecie nie ze swojej ligi. Tym razem nie zakochałam się, nie poczułam nawet słynnych motylków w brzuchu. Krótko: ta historia powinna była zostać mocno zredagowana przed drukiem lub w obecnej formie pozostać jednak na Wattpadzie. Od samego początku czuć, że autorce brakowało wprawy w pisaniu. Bohaterowie mdli i bez wyrazu – okej, plus dla Ethana za to, że nie okazał się bogaczem bez skazy, a także za to, że miał kilka ultrakrótkich dobrych momentów. Plusa mogę również wręczyć Meghan za pracowitość, sumienność, chęć edukacji, jak i wytrwałość. Koniec plusów, bo przez większość czasu ich zachowania były dziecinne, irracjonalne i po prostu głupie. Nie czułam też chemii między bohaterami – ich zapoznanie nie miało żadnej iskry, na której można by zbudować relację. Sama historia też nie wniosła niczego nowego, schemat powielony z setek innych tego typu motywów, zero oryginalności. Gdybym była nastolatką wkraczającą w świat romansów, to zapewne zachwyciłabym się tą książką. Niestety już nią nie jestem i oczekuję czegoś bardziej intensywnego, czegoś, dzięki czemu poczuję cokolwiek. Szukam emocji, akcji i charyzmatycznych bohaterów. Nie mogę całkowicie przekreślić tej historii, bo zdaje sobie sprawę, że dla pewnej grupy osób będzie ona interesująca. Jeżeli, tak jak ja, szukacie i oczekujecie czegoś więcej – to tutaj tego nie znajdziecie.

Na koniec chciałabym jednak pogratulować autorce i życzyć jej wszystkiego najlepszego w pisarskiej przygodzie. Nie każdy ma możliwość wydać własną książkę, czego bardzo jej zazdroszczę! Wszystko można poprawić i ulepszyć, więc mam nadzieję, że kolejna będzie strzałem w dziesiątkę.

' Czy osoby z dwóch różnych światów mają szansę na swoje „żyli długo i szczęśliwie”?

Gdyby płacono mi grube pieniądze za każdą negatywną recenzję, to nigdy nie zostałabym milionerką. Jestem taką osobą, która stara się z każdej książki wykrzesać chociaż jedną rzecz, za którą można ją pochwalić. Nie musi to być nic wielkiego, wystarczy drobnostka. W przypadku „Zaufaj mi”...