Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo dobra książka, ważna i odważna. Napisana w ciekawy sposób i wzbogacona licznymi fragmentami źródłowymi. Użyty język (miejscami emocjonalny, a przede wszystkim bardziej przystępny niż w wielu innych publikacjach), inne niż powszechnie obowiązujące spojrzenie na historię mieszkańców i mieszkanek ziem polskich, a wreszcie streszczenie tysiąca lat dziejów w tak krótkiej formie musiały zrodzić kontrowersje w zwykle dość konserwatywnych środowiskach historycznych i wśród niektórych czytelników i czytelniczek. Smucić może także nieco skrótowy opis okresu średniowiecza i dziejów PRL, co jednak jest zrozumiałe z powodu ograniczonej liczby źródeł w pierwszym przypadku, a znacznej liczby innych opracowań w drugim. Myślę, że autor zdołał odkłamać wiele mitów, a polskiej literaturze historycznej książka wolna od narracji nacjonalistycznej i religijnej, skupiająca się na wyzyskiwanych, a nie wyzyskujących, była bardzo potrzebna.

Bardzo dobra książka, ważna i odważna. Napisana w ciekawy sposób i wzbogacona licznymi fragmentami źródłowymi. Użyty język (miejscami emocjonalny, a przede wszystkim bardziej przystępny niż w wielu innych publikacjach), inne niż powszechnie obowiązujące spojrzenie na historię mieszkańców i mieszkanek ziem polskich, a wreszcie streszczenie tysiąca lat dziejów w tak krótkiej...

Bardzo ciekawa książka opisująca egzekucje, tortury i cierpienie ludzkie z zaskakującym humorem, traktująca tytułowe bebeszenie i ćwiartowanie jak świetną zabawę i okazję do śmiechu. Tacy niestety byli i są ludzie - cierpienie innych, najlepiej publicznie ukazane to przede wszystkim emocjonująca ,,rozrywka" dająca również poczucie współuczestnictwa w egzekwowaniu ,,sprawiedliwości". Publikacja pouczająca, a zarazem przerażająca.

Bardzo ciekawa książka opisująca egzekucje, tortury i cierpienie ludzkie z zaskakującym humorem, traktująca tytułowe bebeszenie i ćwiartowanie jak świetną zabawę i okazję do śmiechu. Tacy niestety byli i są ludzie - cierpienie innych, najlepiej publicznie ukazane to przede wszystkim emocjonująca ,,rozrywka" dająca również poczucie współuczestnictwa w egzekwowaniu...

Książka nie odbiega od innych teksów romantycznych pod względem języka i formy, jednak jej treść wydała mi się szczególnie chaotyczna i nietrafiona. Po pokonaniu przedziwnego wątku rodzinno - mistycznego czytelnik musi zmierzyć się z opowieścią o bohaterskich arystokratach broniących prawdy i wiary przed przedstawionymi w stereotypowy sposób armiami rewolucjonistów. Opis owych buntowników skojarzył mi się bardziej z hordami goblinów znanych z powieści fantasy, niż ze zbuntowanymi masami. Arystokraci pod dowództwem Męża - Henryka muszą zmierzyć się bowiem z istotami zezwierzęconymi, cuchnącymi, podłymi i żadnymi krwi, wśród których silną grupę stanowią oczywiście podstępni Żydzi, których głównym i dającym wielką satysfakcję zajęciem życiowym jest obrażanie Chrystusa i niszczenie chrześcijańskich świętości. Obóz buntowników jest wyolbrzymioną mozaiką wszelkiego zła, grzechu i nieczystości, zarówno ducha jak i ciała. ,,Rewolucjoniści" odnoszą pozorne zwycięstwo, jednak ich przywódca kona niespodziewanie pokonany przez chwałę Chrystusa. Tekst jest próbą krytyki Rewolucji Francuskiej i ruchów rewolucyjnych w ogóle, którym romantyzm jako nurt buntu chyba powinien sprzyjać. Okazuje się jednak, że znajdujący się na uprzywilejowanej pozycji Krasiński nie tylko bał się zmian społecznych które mogłyby jeszcze bardziej osłabić obowiązujący niegdyś porządek, ale chyba też po prostu ich nie rozumiał.

Książka nie odbiega od innych teksów romantycznych pod względem języka i formy, jednak jej treść wydała mi się szczególnie chaotyczna i nietrafiona. Po pokonaniu przedziwnego wątku rodzinno - mistycznego czytelnik musi zmierzyć się z opowieścią o bohaterskich arystokratach broniących prawdy i wiary przed przedstawionymi w stereotypowy sposób armiami rewolucjonistów. Opis...