Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Znacznie słabsza niż część pierwsza, właściwie na jedno kopyto. Nic szczególnego się nie dzieje, myślę, że ponad połowa to niemalże kopiuj-wklej części pierwszej. Ostatni rozdział wprowadza dopiero jakiekolwiek emocje w te książkę. 700 stron oczekiwania na mały smaczek to zdecydowanie za mało.

Znacznie słabsza niż część pierwsza, właściwie na jedno kopyto. Nic szczególnego się nie dzieje, myślę, że ponad połowa to niemalże kopiuj-wklej części pierwszej. Ostatni rozdział wprowadza dopiero jakiekolwiek emocje w te książkę. 700 stron oczekiwania na mały smaczek to zdecydowanie za mało.

Dawno nie połknęłam tylu stron tak szybko. Zaskoczyła mnie ta książka, była tak dobra, że zdarzało mi się omijać opisy, żeby dowiedzieć się co dalej, a to oznacza tylko jedno - sukces. Niby to samo, co wszystko inne - ona z dobrego domu, on przeszyty złem do szpiku kości. A mimo to, relacja między bohaterami nie galopuje, jest dość stateczna, przewidywalna. I to wyróżnia te powieść na tle innych tego rodzaju.

Dawno nie połknęłam tylu stron tak szybko. Zaskoczyła mnie ta książka, była tak dobra, że zdarzało mi się omijać opisy, żeby dowiedzieć się co dalej, a to oznacza tylko jedno - sukces. Niby to samo, co wszystko inne - ona z dobrego domu, on przeszyty złem do szpiku kości. A mimo to, relacja między bohaterami nie galopuje, jest dość stateczna, przewidywalna. I to wyróżnia te...

Według mnie zdecydowanie nudniejsza niż część pierwsza. Bez tego niesamowitego humoru, który w „Kamieniu filozoficznym” nie ustępował. Ale pomysł na przygody na drugi rok w Hogwarcie dobry: lepi soę i trzyma w napięciu.

Według mnie zdecydowanie nudniejsza niż część pierwsza. Bez tego niesamowitego humoru, który w „Kamieniu filozoficznym” nie ustępował. Ale pomysł na przygody na drugi rok w Hogwarcie dobry: lepi soę i trzyma w napięciu.