Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Arkady Fiedler w ciekawy sposób przypomina Polakom (i nie tylko), że to dzięki Nam losy Bitwy o Anglię potoczyły się tak, jak się potoczyły. Wielu Anglików teraz nie pamięta o bojowej sile i zaciekłości w walce Polaków. Mimo że postawili im pomnik (jak i innym poległym) w Northolt jednak nie celebrują go, jak kiedyś. Przykre to, ale cóż my możemy :(
Miałam to przeczytać jako lekturę i na początku odnosiłam się do tego z lekką rezerwą. Potem się wciągnęłam i nie żałuję żadnej godziny/minuty/sekundy spędzonej nad tą pozycją :)

Arkady Fiedler w ciekawy sposób przypomina Polakom (i nie tylko), że to dzięki Nam losy Bitwy o Anglię potoczyły się tak, jak się potoczyły. Wielu Anglików teraz nie pamięta o bojowej sile i zaciekłości w walce Polaków. Mimo że postawili im pomnik (jak i innym poległym) w Northolt jednak nie celebrują go, jak kiedyś. Przykre to, ale cóż my możemy :(
Miałam to przeczytać...

Na myśl nasuwa mi się jedno słowo: szaleństwo! Jennifer Niven poruszyła w swojej opowieści temat (w sumie) tabu. Mówię tu o samobójstwie u nastolatków. Mało kto lubi poruszać te tematu, a nawet jeśli to śmieje się z tego jakby problem nie istniał. A istnieje. Codziennie na świecie ginie ktoś bo uważa, że jego życie to porażka i nie wiem po co się urodził. Pani Niven napisała ją z myślą i swoim przyjacielu, który popełnił samobójstwo. Chciała pokazać ludziom jak ignoruję pewne symptomy i nie chcą pomóc (albo sami nawet przyczyniają się do takiego stanu człowieka).

Theodore Finch to właśnie taki chłopak. Wszyscy uważają go za dziwaka i myśli o tym żeby zakończyć swoje cierpienia. Jednak wszystko się zmienia, kiedy na dzwonnicy spotyka Violet. Jedna z tych "popularnych" dziewczyn. I nikt nie wie kto kogo uratował. Jednak potem ich drogi się rozchodzą. Dopiero wspólny projekt z geografii o cudach Indiany łączy ich i pokazuje ile mają wspólnego.

Dużo miłości, namiętności i niespodziewane zakończenie. Taka właśnie jest ta książka.

Na myśl nasuwa mi się jedno słowo: szaleństwo! Jennifer Niven poruszyła w swojej opowieści temat (w sumie) tabu. Mówię tu o samobójstwie u nastolatków. Mało kto lubi poruszać te tematu, a nawet jeśli to śmieje się z tego jakby problem nie istniał. A istnieje. Codziennie na świecie ginie ktoś bo uważa, że jego życie to porażka i nie wiem po co się urodził. Pani Niven...

Muszę Wam się przyznać, że po tej książce (jak i po "Nie poddawaj się") złapałam takiego kaca książkowego, że przez tydzień nie byłam w stanie sięgnąć po inną pozycję, mimo że mam kilka dobrych na półce.

Zżyłam się bardzo z losami Fallon i Bena.

Fallon to dziewczyna, która żyje tylko jednym wydarzeniem w swoim życiu: pożarem, w którym straciła swoją urodę (czyli jedyny atut pozwalający jej na karierę aktorki). Ben to z kolei chłopak, który uwielbia pisać i jest fanem Dylana Thomasa. Splot wydarzeń sprawia, że się spotykają 9 listopada w kawiarni. Od tego momentu spotykają się co roku 9 listopada w tym samym miejscu. Ben piszę ich historię, która pod koniec jest całkiem inna niż ta, w którą wierzy Fallon.

Szczerze mówiąc nigdy nie wątpiłam w umiejętności Colleen Hoover. I tym razem się nie zawiodłam. Czasem miała momenty, kiedy chciałam rzucić książką i wykrzyczeć autorce co o tym myślę. Potem nagle głaskałam ją i przepraszałam i zagłębiałam się w dalszą historię bohaterów.

Muszę Wam się przyznać, że po tej książce (jak i po "Nie poddawaj się") złapałam takiego kaca książkowego, że przez tydzień nie byłam w stanie sięgnąć po inną pozycję, mimo że mam kilka dobrych na półce.

Zżyłam się bardzo z losami Fallon i Bena.

Fallon to dziewczyna, która żyje tylko jednym wydarzeniem w swoim życiu: pożarem, w którym straciła swoją urodę (czyli jedyny...