Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytałam z prawdziwą przyjemnością! Przypomniały mi się moje młode lata spędzone na studiach polonistycznych w Poznaniu, pokój w akademiku, trzy koleżanki, które były mi szczególnie bliskie i z dwiema utrzymuję stały kontakt telefoniczno-mailowy już od 37 lat !!!

Przeczytałam z prawdziwą przyjemnością! Przypomniały mi się moje młode lata spędzone na studiach polonistycznych w Poznaniu, pokój w akademiku, trzy koleżanki, które były mi szczególnie bliskie i z dwiema utrzymuję stały kontakt telefoniczno-mailowy już od 37 lat !!!

Magda, Sylwia, Michał, Cezary, Paweł, Konstanty - w kręgu tych bohaterów toczy się akcja najnowszej powieści Anny Pasikowskiej, "Winogrona bez pestek".
Wraz z główną bohaterką, Magdą, przenosimy się z szarego i stłamszonego komuną kraju, do krainy mlekiem i miodem płynącej, do Kanady. Magda, której los nie oszczędził najgorszych przeżyć, wyjeżdża z kraju na zaproszenie szkolnej koleżanki, Sylwii. Oszołomiona tym, co tam widzi, odżywa. Dzięki mężowi Sylwii, Michałowi, otrzymuje niezłą pracę. Nagle zjawia się Paweł, ktoś z dalekiej przeszłości Magdy. Uśpiona namiętność daje o sobie znać.Pawła wzywają jednak obowiązki służbowe i musi opuścić Kanadę. O dziwo, dziewczyna nie odczuwa tęsknoty. Przypadkowe spotkanie w aptece powoduje, że zakochuje się w niezwykle miłym i przystojnym, Konstantym. Ten odwzajemnia uczucie. Spędzają ze sobą coraz więcej czasu, pojawia się nawet temat ślubu. Wtedy okazuje się, że Magda... To już jednak trzeba samemu przeczytać.
Kolejna książka Anny Pasikowskiej, która z autopsji zna życie na obczyźnie i w kraju, pozwala poznać lub przypomnieć sobie realia życia w latach 80-tych XX wieku. Gorąco polecam!

Magda, Sylwia, Michał, Cezary, Paweł, Konstanty - w kręgu tych bohaterów toczy się akcja najnowszej powieści Anny Pasikowskiej, "Winogrona bez pestek".
Wraz z główną bohaterką, Magdą, przenosimy się z szarego i stłamszonego komuną kraju, do krainy mlekiem i miodem płynącej, do Kanady. Magda, której los nie oszczędził najgorszych przeżyć, wyjeżdża z kraju na zaproszenie...

We wczesnej młodości uwielbiałam czytać książki Jerzego Edigeya i Agaty Chritie. Kryminały były moimi ulubionymi lekturami. Z wiekiem zainteresowanie przeniosło się na zupełnie inną tematykę. Kiedy, po wielu latach, natknęłam się na książkę "Marika" Krzysztofa Kotowskiego, wróciło. Teraz, w epoce FB, poznałam Jacka Skowrońskiego i Jego ostatnio wydaną książkę, "Zabić, zniknąć, zapomnieć". Nie sądziłam, że tak mnie zainteresuje, bo jest stylistycznie zupełnie odmienna od wcześniejszych moich lektur (lekkich, łatwych i przyjemnych kryminałów). Przede wszystkim temat - płatni mordercy w Polsce - dla mnie rzecz zupełnie niebywała, a, jak się okazuje, prawdziwa. Książka Skowrońskiego wciągnęła mnie, choć przyznam, że dwutorowość akcji nieco utrudniła mi odbiór, tym bardziej, że zdarzały się przerwy w czytaniu, no cóż, kobiety z reguły mają tysiące różnych spraw do ogarnięcia. W takich sytuacjach musiałam cofać się z czytaniem, aby z powrotem wejść w tryby akcji. Im bliżej końca, tym więcej zaczynało się dziać i rosła moja ciekawość jak bohater poradzi sobie z samym sobą, co będzie z Danką i Damianem. Takiego zakończenia jednak się nie spodziewałam! Polecam tę książkę, ale radzę nie robić dłuższych przerw w czytaniu.

We wczesnej młodości uwielbiałam czytać książki Jerzego Edigeya i Agaty Chritie. Kryminały były moimi ulubionymi lekturami. Z wiekiem zainteresowanie przeniosło się na zupełnie inną tematykę. Kiedy, po wielu latach, natknęłam się na książkę "Marika" Krzysztofa Kotowskiego, wróciło. Teraz, w epoce FB, poznałam Jacka Skowrońskiego i Jego ostatnio wydaną książkę, "Zabić,...