Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Typowe, smutne zakończenie trylogii Sapkowskiego w jego stylu. Lubię jego książki, zwykle czytałem z zapartym tchem wiedźmina, a potem trylogię Husycką. Tym bardziej mnie zaciekawiła i lekko mi się ją czytało bo jest o terenach z których pochodzę. Moim zdaniem zrobił kawał dobrej roboty w polskiej fantastyce i choć nie zgadzam z kilkoma jego opiniami to i tak ciężko mi nie szanować tego człowieka. Cieszę się, że kończy swoje serie książkowe w przeciwieństwie do Pana Martina, który lekce sobie waży fanów i nadal nie ma zakończenia Gry o Tron.

Typowe, smutne zakończenie trylogii Sapkowskiego w jego stylu. Lubię jego książki, zwykle czytałem z zapartym tchem wiedźmina, a potem trylogię Husycką. Tym bardziej mnie zaciekawiła i lekko mi się ją czytało bo jest o terenach z których pochodzę. Moim zdaniem zrobił kawał dobrej roboty w polskiej fantastyce i choć nie zgadzam z kilkoma jego opiniami to i tak ciężko mi nie...

W prostym i przystępnym języku można się dowiedzieć o plagach jakie nawiedzały ludzkość, ale też o samych ludziach i o tym, jak ważni są liderzy i decydenci tego świata w przypadku kryzysu. Książka napisana stylem Toma Philipsa, z lekkim humorem o poważnych tematach. Myślę że 5 gwiazdek to max dla tej książki, nie jest jakoś specjalnie wybitna, ale na pewno nie przynudza i nie męczy.

W prostym i przystępnym języku można się dowiedzieć o plagach jakie nawiedzały ludzkość, ale też o samych ludziach i o tym, jak ważni są liderzy i decydenci tego świata w przypadku kryzysu. Książka napisana stylem Toma Philipsa, z lekkim humorem o poważnych tematach. Myślę że 5 gwiazdek to max dla tej książki, nie jest jakoś specjalnie wybitna, ale na pewno nie przynudza i...

Nieco inny klimat niż w Narrenturmie, opisana pożoga i tragedia wojny religijnej. Mniej w niej humoru jak w pierwszej części, robi się za to poważniej. Protagonista również się zmienia, może nie na lepsze, ale zawsze. Całość czyta się lekko, pomimo dużego wtrącania łaciny.

Nieco inny klimat niż w Narrenturmie, opisana pożoga i tragedia wojny religijnej. Mniej w niej humoru jak w pierwszej części, robi się za to poważniej. Protagonista również się zmienia, może nie na lepsze, ale zawsze. Całość czyta się lekko, pomimo dużego wtrącania łaciny.