Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli chodzi o takie barwne, szalone powieści przygodowe, to był najważniejszy tytuł mojego dzieciństwa. Ostatnio, mając prawie trzydzieści lat, wróciłem do niej, czytając ją w całości na głos swojej dziewczynie — książka przeszła test, bawiła nas i wciągnęła, mimo wieku. Chciałbym, żeby dzisiejsze dzieciaki wychowywały się na tak cudownych klimatach.

Jeśli chodzi o takie barwne, szalone powieści przygodowe, to był najważniejszy tytuł mojego dzieciństwa. Ostatnio, mając prawie trzydzieści lat, wróciłem do niej, czytając ją w całości na głos swojej dziewczynie — książka przeszła test, bawiła nas i wciągnęła, mimo wieku. Chciałbym, żeby dzisiejsze dzieciaki wychowywały się na tak cudownych klimatach.

Czytało się całkiem nieźle, ale w porównaniu do pozostałych tytułów Carrolla, to naprawdę słabiutko, bardziej jakby to był wstępny szkic powieści, niż gotowe dzieło. Pomysł — ciekawy. Wykonanie — byle jakie i „nieskończone”.

Czytało się całkiem nieźle, ale w porównaniu do pozostałych tytułów Carrolla, to naprawdę słabiutko, bardziej jakby to był wstępny szkic powieści, niż gotowe dzieło. Pomysł — ciekawy. Wykonanie — byle jakie i „nieskończone”.

Szalenie wciągająca mieszanina biograficznej opowieści i fikcji literackiej dopowiedzianej przez Barbarę Mujicę. W przypadku większości osób te zmyślenia by mi przeszkadzały, jako coś budującego dystans między mną, odbiorcą, a prawdziwą osobą, która kiedyś żyła, ale w przypadku Fridy było inaczej — w pewnym sensie ona i tak była żywym mitem, samozmyślającą się postacią, więc to pasowało. Czytało się znakomicie.

Szalenie wciągająca mieszanina biograficznej opowieści i fikcji literackiej dopowiedzianej przez Barbarę Mujicę. W przypadku większości osób te zmyślenia by mi przeszkadzały, jako coś budującego dystans między mną, odbiorcą, a prawdziwą osobą, która kiedyś żyła, ale w przypadku Fridy było inaczej — w pewnym sensie ona i tak była żywym mitem, samozmyślającą się postacią,...