Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Słucham pana. W czym mogę pomóc? Mężczyzna wykonał ruch dłonią sugerujący, żeby się nad nim pochyliła. Harriet zbliżyła ucho do ust pasażera i czekała. - Mam wiadomość dla kapitana - szepnął. - Słucham? - zdawało jej się, że się przesłyszała. - Mam wiadomość dla kapitana - powtórzył - czy mówię niewyraźnie? Krew odpłynęła jej z twarzy. Poczuła strach. - O co chodzi? - szepnęła zduszonym głosem. - Przede wszystkim zachowaj spokój. Zaraz wstanę i pójdziemy razem do kokpitu - instruował ją półgłosem - i żadnych numerów. Zrozumiałaś? Widzisz ten przycisk? - pokazał jej trzymany w prawej dłoni mały, czarny przedmiot z czerwonym guzikiem, od którego biegł cienki kabelek i znikał w eleganckiej, wykonanej z krokodylej skóry walizeczce, stojącej pod jego kolanami. - Chyba ci nie muszę tłumaczyć, co to jest?

- Słucham pana. W czym mogę pomóc? Mężczyzna wykonał ruch dłonią sugerujący, żeby się nad nim pochyliła. Harriet zbliżyła ucho do ust pasaże...

- Masz o to do niego żal? - spytał John. - Nie mam żalu do niego, raczej żal o to, że ta przyjaźń się skończyła. - Żal do ślepego losu? - Trudno mieć żal do czegoś, co nie istnieje. To przeczyłoby mojemu światopoglądowi chyba, że za ślepy los uznasz przypadek kierowany prawami fizyki kwantowej i upływem czasu. - Brawo! Niezła definicja ślepego losu.

- Masz o to do niego żal? - spytał John. - Nie mam żalu do niego, raczej żal o to, że ta przyjaźń się skończyła. - Żal do ślepego losu? - Tr...