Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przez długi czas wzbraniałam się przed sięgnięciem po trylogię "Diabelskie maszyny"...właściwie sama nie wiem z jakiego powodu. Jednakże teraz, kiedy moja przygoda z Tessą, Jemem i Willem skończyła się, nie potrafię wrócić do rzeczywistości, wciąż rozmyślając o tym jak piękna i smutna jednocześnie jest ta historia. Do tej pory tylko jedna książka wywołała we mnie tak gwałtowne emocje, że płakałam kilka dni po jej przeczytaniu i czułam, że wpadłam w dołek emocjonalny. Były to
"Dzieci Hurina" Tolkiena. Teraz jest to także "Mechaniczna księżniczka". Z całego serca pokochałam porywczego i zawadiackiego Willa, dobrego i łagodnego Jema oraz jedyną w swoim rodzaju Tessę, jak również wszystkich mieszkańców Instytutu Londyńskiego. Towarzyszyli mi przez krótki czas, bo trylogię przeczytałam w cztery dni, ale na pewno tak szybko o nich nie zapomnę....każdy chciałby szczęśliwego zakończenia i chociaż moja siostra wmawia mi, że w tym wypadku jest ono takie, ja nie mogę się do tego przekonać. Chciałabym, aby cała trójka głównych bohaterów była szczęśliwa jednocześnie, co niestety udać się nie może. Pomimo tego iż Will i Tessa są razem, jakaś cząstka ich serc zawsze tęskni za obecnością Jema, który sam wybrał swoją drogę...kiedy Tessa związała się z Jemem, przepełniał ich smutek, gdyż Will już dawno odszedł...i chociaż z całej trójki to właśnie Tessę lubiłam najmniej, jest mi jej najbardziej szkoda, gdyż ostatecznie to ona zostanie sama, bez swoich dwóch miłości, które miała szczęście znaleźć.

Przez długi czas wzbraniałam się przed sięgnięciem po trylogię "Diabelskie maszyny"...właściwie sama nie wiem z jakiego powodu. Jednakże teraz, kiedy moja przygoda z Tessą, Jemem i Willem skończyła się, nie potrafię wrócić do rzeczywistości, wciąż rozmyślając o tym jak piękna i smutna jednocześnie jest ta historia. Do tej pory tylko jedna książka wywołała we mnie tak...