Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Strażniczka perły” to najnowsza publikacja Karoliny Lewestam, która po raz drugi zabiera czytelnika do mroźnego i białego Świata Zorzy. Warto przeczytać wcześniej „Sillę”, ale nie jest to niezbędne, gdyż opowiadają o innych bohaterach. Tym razem pierwszoplanową postacią staje się Kutik.

Kutik znikąd, córka nikogo, Kutik z Sirimiut, Kutik z Tlate Hiin… Dziewczyna nie ma swoich korzeni i nie czuje wewnątrz siebie żadnej przynależności. Gdy trafia do Tlate Hiin i zaczyna mieszkać z Arim, Nariją i małą Anju, zaczyna w niej kiełkować myśl, że znalazła swoje miejsce do życie, a gdy otrzymuje propozycje nauki na wioskową wróżbitkę, jej szczęście nie ma granic. Chwilowa stabilność pryska jak mydlana bańka, gdy mieszkańcy wioski zostają zaatakowani przez białe ptaki – Ptasierze.

Każda dziobniętą osoba, zapada na tajemniczą śpiączkę – w tej grupie jest również doświadczony wróżbita i jej kochana Anju… Kutik, pozostaje tylko jedno, ruszyć w nieznane i zdobyć lekarstwo. Dzielna dziewczyna, nawet nie przypuszcza jak wyboista droga ją czeka i że jej najlepszym przyjacielem stanie się pantera…

W opowieści jest dużo bieli poprzez śnieżne pejzaże, ale zdecydowanie nie ma białym plam w fabule. Świat Zorzy i jej mieszkańcy jest drobiazgowo i niezwykle wnikliwie stworzony, dlatego wszystkie wątki się ostatecznie ze sobą zazębiają i pięknie zamykają. „Strażniczka perły” to książka dla młodzieży o przyjaźni, poszukiwaniu tożsamości, walce o słuszną sprawę. Starsi lub bardziej wnikliwi czytelnicy, na pewno dostrzegą fanatyzm religijny i bezwzględność ludzi u władzy.

„Strażniczka perły” od Wydawnictwa Agora dla dzieci to nie jest lekka lektura na jeden wieczór. To powieść, która miażdży emocjami, zaskakuje, pokazuje kres wytrzymałości. I sprawia, że gdy przeczyta się ostatnią stronę, to już czuje się tęsknotę na światem dwóch księżyców…

„Strażniczka perły” to najnowsza publikacja Karoliny Lewestam, która po raz drugi zabiera czytelnika do mroźnego i białego Świata Zorzy. Warto przeczytać wcześniej „Sillę”, ale nie jest to niezbędne, gdyż opowiadają o innych bohaterach. Tym razem pierwszoplanową postacią staje się Kutik.

Kutik znikąd, córka nikogo, Kutik z Sirimiut, Kutik z Tlate Hiin… Dziewczyna nie ma...

Gdy na scenę wkraczają cztery kury: Augusta, Żaneta, Belka i Hildegarda, to zawsze powstaje niebanalna historia, która rozbawi i delikatnie da pstryczek w nos, aby czytelnik zastanowił się nad różnymi sprawami. W najnowszej publikacji „Hip, hip, kura!” od Wydawnictwa Świetlik, Justyna Bednarek zbudowała trzon opowieści, wokół prostego pytania: do czego służy komórka?

Telefon komórkowy, do rodziny Ogórków mieszkających na Cudnych Manowcach, trafia zupełnie przypadkiem, pod nieobecność rodziców, w ręce najmłodszej latorośli – Karoliny, zwanej Pypciem. Wyzwala to lawinę zdarzeń, w której pojawi się nieuzasadnione wezwanie służb ratowniczych, czatowanie z nieznajomy, okazyjne, kompulsywne zakupy, a do tego szydełkowanie i jednorożce… Dużo jak na 184 strony, a nawet nie wspomniałam o szerokiej gamie pomysłów drobiu rasy brahma.

Wykorzystanie telefonu zostało pokazane w nieszablonowy sposób, pokazując zarówno niebezpieczeństwa jakie się z nim wiążą jak i pewien duży pozytyw.

W czasie lektury, można się zastanawiać, kto się kim opiekuje, bo zdecydowanie bardziej skłaniam się ku opcji, że to kury rodziną Ogórków niż odwrotnie… Niezależnie od tego, autorce udała się świetna książka, moja sześciolatka po przeczytaniu wszystkich jedenastu rozdziałów, zażyczyła sobie, aby czytać ją jeszcze raz, od początku… Wcale się nie dziwię, bo nad tą książką mam ochotę gdakać z zachwytu!

„Hip, hip, kura!” to trzeci tom kurzej serii, wcześniejsze to „Kury z grubej rury” oraz „O kurza twarz”. Można je czytać niezależnie, ale zdecydowanie doradzam rozpoczęcie przygody od części pierwszej, w której wyjaśnione jest jak kury trafiają na Cudne Manowce.

Gdy na scenę wkraczają cztery kury: Augusta, Żaneta, Belka i Hildegarda, to zawsze powstaje niebanalna historia, która rozbawi i delikatnie da pstryczek w nos, aby czytelnik zastanowił się nad różnymi sprawami. W najnowszej publikacji „Hip, hip, kura!” od Wydawnictwa Świetlik, Justyna Bednarek zbudowała trzon opowieści, wokół prostego pytania: do czego służy...

"Słowa mają moc. Dzieci, które potrafią nazwać swoje uczucia, lepiej rozumieją siebie i łatwiej nawiązują więzi z innymi. " To słowa Joanne Ruelos, autorki publikacji "Książeczka pełna ważnych słów" wydanej przez Wydawnictwo Kropka.

Książka zawiera 100 słów, wraz z wyjaśnieniem ich znaczenia i ilustracjami, pogrupowanych na cztery rozdziały:
* Uczucia są ważne,
* My jesteśmy ważni,
* Różnice są ważne,
* Zmienianie świata jest ważne.

Słowa nie są przypadkowe, w zamyśle twórczyń mają być inspiracją do samorozwoju i budowania lepszego świata. Wśród nich pojawiają się np. duma, ekscytacja, zaufanie, komunikacja, odwaga, feminizm, wolność. Osobom mocno konserwatywnym, może nie spodobać się wyjaśnienie słowa "płeć", gdyż pojawia się fragment, że są osoby, które czują w sobie cechy obu płci na raz lub nie mają cech żadnej z nich.

Uważam, że warto do niej sięgać, przybliżać znaczenie różnych pojęć i budować w dziecku wrażliwego, empatycznego człowieka, który będzie rozumiał, że świat nie jest czarno-biały, bo pomiędzy nimi jest mnóstwo kolorów.

Książka jest odpowiednia dla starszych przedszkolaków i dzieci w wieku szkolnym. Posiada twardą oprawę i nieduży format. Ilustracje stworzyła Annelies Draws i jeśli okładka z czymś się Wam kojarzy, to pewnie widzieliście już "Książeczkę pełną radości" (365 sposobów na miły dzień).

"Słowa mają moc. Dzieci, które potrafią nazwać swoje uczucia, lepiej rozumieją siebie i łatwiej nawiązują więzi z innymi. " To słowa Joanne Ruelos, autorki publikacji "Książeczka pełna ważnych słów" wydanej przez Wydawnictwo Kropka.

Książka zawiera 100 słów, wraz z wyjaśnieniem ich znaczenia i ilustracjami, pogrupowanych na cztery rozdziały:
* Uczucia są ważne,
* My...