Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To, że książka jest zakazana nie jest niczym odkrywczym. Natomiast to dlaczego, może już być sprawą dyskusyjną. Według mnie to bardzo dobrze, iż nie kupimy jej w księgarni. I nie mam na myśli strzelaniny w szkole ani sympatyzowania z głównym bohaterem mordercą. Książka mówi o przekroczeniu pewnej granicy (terminatora) i o tym co się dzieje jeżeli ją przekroczysz. Tym samym jest zakazanym owocem, jak jabłko z Rajskiego Ogrodu. Sięgając po nią, przekraczasz pewne taboo - i tym jest ta książka. Historia w książce może wydać się kontrowersyjna ze względu na to o czym powyżej wspominałem, czyli strzelaninę, przetrzymywanie zakładników w szkole i wzbudzanie sympatii do bohatera który przenosi gniew ze swojego domu na rówieśników. Ale to tylko pozory, środek do osiągnięcia celu. I bardzo dobrze, że tak jest. Byłoby to przykre gdyby King napisał nudną, krwawą książkę. Tutaj nie chodzi o samą przemoc, nie chodzi o szkołę choć są one wystawione na pierwszy plan, to ich celem jest pokazanie głębszej prawdy. A właściwie to obnażenie kłamstwa o zasadach. O tym, że wszyscy musimy się dostosować. Zawsze musimy zająć miejsce w hierarchii i śpiewać tak jak nam zagrają. Rage porusza ten temat - pokazuje, że te zasady nie mają sensu. One tak naprawdę nie istnieją - ale rządzą naszym życiem od narodzin do śmierci. Jesteśmy kształtowani do tego aby się podporządkować. Jeżeli trafi nam się lepsza rola, to życie jest lżejsze. Jeżeli trafi nam się trudniejsza to my jesteśmy na samym dnie. Ale niezależnie od tego jaką maskę zakładamy to pozostaje ona maską. Nie jest to nasze prawdziwe życie. To co niektórzy postrzegają jako przeniesienie gniewu jest w rzeczywistości ukazaniem prawdy. Charlie nie chciał nikogo zabić - musiał jednak to zrobić. Dlatego, że takie panują zasady. Kto ma dłuższy kij - ten dyryguje innymi. Jednakowoż kiedy główny bohater chwycił swój kij i zamknął się z 24-oma uczniami w sali nie chodziło mu o narzucanie jakiś szczególnych zasad. Chciał raczej je wyłączyć. Doprowadzony na skraj wytrzymałości przeszedł przez pewną granicę i powiedział sobie "dość". Usiadł tam aby przez tych parę godzin kontrolować swoje życie. Aby przestać odgrywać rolę którą mu narzucają inni. Uczniowie którzy z początku byli przerażeni i zszokowani z czasem dostosowali się do tego, że teraz on rządzi. A gdy zaczęli pojmować te zasady - przestali być zakładnikami. A raczej sami oczekiwali odpowiedzi od głównego bohatera: "co jest prawdziwe?". Myślę, że każdy odpowiedział na to pytanie na swój własny sposób. Jest jednak jedna rzecz której wszyscy się nauczyli tego dnia - autentyczność. Było to kilka godzin które zmieniło ich życie na zawsze. Które pokazało, że nie musza odgrywać roli którą im narzuca społeczeństwo. I to jest prawdziwy przekaz książki - nie przemoc. Sam gniew jest pokazany w złym świetle. Nie jest w żadnym sensie pochwalane jego używanie - wprost przeciwnie. Jest pokazane, że zasady społeczne które wyznajemy akceptują użycie gniewu tak długo dopóki nie szkodzi ono społeczeństwu. Chowa go w młodych umysłach a potem zbiera jego żniwa. Problem jest nie w tym, że ktoś kogoś zabił. Problem tkwi w tym, że złamał panujące reguły.

To, że książka jest zakazana nie jest niczym odkrywczym. Natomiast to dlaczego, może już być sprawą dyskusyjną. Według mnie to bardzo dobrze, iż nie kupimy jej w księgarni. I nie mam na myśli strzelaniny w szkole ani sympatyzowania z głównym bohaterem mordercą. Książka mówi o przekroczeniu pewnej granicy (terminatora) i o tym co się dzieje jeżeli ją przekroczysz. Tym samym...